ALFA'M

52.bölüm

"Dayına merhaba de Mira."

"Ne?"dedim şaskınlıkla.Gülümsedi

"Sevgi'nin abisiyim.Yani sende yigenim oluyorsun."afallamış bir şekilde ona bakıyordum.

"Yani şimdi....sen..."

"Alfayım."

"Neden şimdi geldin?"ayaklandı.Bende onunla ayaklandım.Yolda yürürken konuşmaya devam etti.

"Avcılardan kaçmam gerekirdi.Arabamı parçaladılar.Arabalara önem veririm ve onlar paramparça ettiler.Yani bir cezası olmalı degil mi?"gülümsedim.

"Lünaparktayken kaçtın ama?"

"Evet.Arkadaşlarınla tanışmak istemedim hele ki bir karanlık kurtla hiç."diyip kulagıma egildi.

"Yaman Arıcı'dana acayip tırsıyorum bilmiş ol."

"Nedense ben hiç korkmuyorum."

"Öfke seziyorum."

"Hem de ne?"beni dönderip

"Şimdi kardeşimin evine gidiyoruz ve sen de olan biten herşti anlatıyorsun."

"Pekala."diye başlayıp anlatmaya başladım.

---

Eve geldigimizde herşeyi anlatmıştım.Tepki vermedi ve sadece dinledi.Benim de buna ihtiyacım vardı.Eleştiri olmadan dinleyen birine.

Kapıyı açıp içeri girdigimizde direk salona geçtik.Bizimkiler ayakta telaştayken annemler oturuyordu.Hepsi bize dönerken annemin agzı oo şekilini aldı.

"Mert!"diye çıglık atıp kollarını boynuna doladı.Hafif tebessüm edip onlara baktım.Geri çekildiginde ellerini kirli sakallarında gezindirdi.

"Geri dönmüşsün.İtalyadan dönmezsin dedim."Vay canına.İtalya demek? Havalı

Elini omzuma atıp "Yigenime bir ögüt vereyim sonra bir işim var."diyip bana döndü.Eliyle yüzümü avuçladı.

"Kim olursa olsun kalbini kırmasına izin verme.Gerekirse bir tane.çak."tebessüm ettim.

Geri çekildiginde yapacaklarına baktım.Hızla Yaman'ın önünde durdu.Yaman tüm sertligiyle dururken Dayım da sert durmaya çalıştı.

"Bak çok sevecen biriyim aslında.Bir karanlık kurtla böyle tanışmak istemezdim ama kimse yigenimin kalbini kırıp atamaz."dedikten sonra yumrugunu sıkıp Yaman'ın sag yanagına bir tane geçirdi.

Yaman'ın yüzü sola kayarken tek bir hamlede bile bulunmadı ve geriye tökezlemedi bile.Keskin gözleri Dayımda kalırken sakin olmaya çalıştıgını biliyordum.

"Bak ben de pek sevecen biri degilimdir.Aksine katı ve sertimdir.Beni yumuşatan tek kişi Mira ve vazgeçegimi sanıyorsan yanılıyorsun.Kalbini kırdıgımın farkındayım ama izin verseydi çoktan tamir ederdim.Kendine kalmış bir şey.Bana gelmedigi sürece ben katıyım,eskisi gibi."diye belirtti.

Dayım bana dönüp omzunun üzerinden baktı."Haklı duruyor.Ne diyeyim."gözlerimi devirip yanına gittim.Dayım'ın kolundan tutup kenara çektim.

"Vur diyen olmadı.Bir şey de deme.Haklı olan oysa zaten ona giderdim.Tek hatası bu olsaydı giderdim ama maalesef degil.Ben odamdayım."diyip işten çıkarak odama girdim.

Herkesi yanına çekti resmen.Neden bu kadar ikna kabiliyeti fazla ki? Bir tek bana işlemiyor gibi.

---

Sabah biraz geç uyandıgım için üzerime kot şortumla bluzumu giyip hızla saçımla makyajımı yapıp çantamı alarak okula geçtim.

Bu kadar uyumam normal degildi.Okula gelince dersi kaçırmamak için direk sınıfa girdim.Neyse ki yetişmiştim.