ALFA'M

34.bölüm

Sızlayan başımla araladım gözlerimi.Beni sarhoş eden kokosuyla uyandım.Yaman'ın gögsünde uyanmayı beklemiyordum ama hoşuma gitmişti.

Yüzüne baktıgımda ne kadar masum durduguna baktım.Elimi hafiften yeni çıkmış kirli sakallarında gezdirirken yüzünde hafif tebessüm oluştu.

"Efsun'um."dedi.

Hızla elimi geri çektim.Efsun da kim be? Ben varken gerizekalı elin karılarının ismini zikrediyor.Gülerek gözlerini açyıgında öpmek üzere yüzüme egildigi sırada sinirle.

"Efsun kim,Yaman?"dedigimde gülümsemesi büyüdü.Yanagıma öpücügünü koyduktan sonra onu iteledim ama koca alfaya güç mü yeter.

Belimi saran ellerle ne oldugunu anlamadan sırtım yataga degdi.Yaman da üzerimde ki yerini aldı.

"Efsun'un anlamını biliyor musun?"

"Bir de isminin anlamını mı soruyorsun?"gülümseyip umursamadan devam etti.

"Efsun büyü demek.Seni ilk gördügümde büyülenmiştim.Sana dokunmadan bile yanıyorum.Gözlerindeki keskin bakış beni büyülüyor.Kurtlar sarhoş olmaz ama ben oldum.Senin kokunla,gülüşünle sarhoş oldum.Efsun,sensin.Benim efsumunsun.Benim büyümsün."

Büyük itirafıyla donup kalmıştım.Şaşkınlıgımdan yararlanıp dudagıma minik bir öpücük kondurdu.Kısılan gözleriyle agırlıgını üzerime verip

"Acaba burdayken,ben senin üzerindeyken yapsak mı? Daha seksi göründün gözüme.Ne dersin?"

Yanımda duran yastıgı sinsice alıp kafasına geçirirken

"Nah derim."

Yaşadıgı şoktan yararlanıp onu üzerimden iterken ayaklandım.

"Bir gün olucak."dedi pis pis sırıtırken."Rüyanda."

O sırıtırken bende benime evim olmayan yabancı eve bakındım.Bembeyaz bir odaydı.Çok güzeldi.Yaman yanıma gelip elimi tuttu.

"Düne dair bir şeyler hatırlıyor musun?" Aklıma yapılan konuşma gelince içimden sert bir küfür mırıldandım.

"Rüya degildi degil mi?"

"Degildi,bebegim.Dün sen bayılınca göndermediler.Bu odayı sana yapmışlar.Buraya getirdiler bizi de." Kollarımı Yamana dolarken "Teşekkür ederim."dedim.

Onun da anında belime sarılan kollarıyla gülümsedim."Teşekküre gerek yok,hayatım.Ben hep seninleyim.Ömrümün sonuna kadar hatta öldükten sonra bile seninleyim.Sakın benden önce ölme."dediginde kaşlarımı çattım.Kollarımı ondan ayırdıgımda

"Yani senin ölmünü mü izleyeyim.Hayır,sen benden önce ölme."

"Ben mi izleyeyim yani.Olmaz ilk ben ölürüm."

"Ben."

"Ben."

"Ben dedim."

"Asıl ben dedim."kavga ileriye gidecegini anladıgımda elini tutup

"Kavga ettigimiz konuya bak Allah aşkına.İkimiz de aynı anda ölürüz,olur biter."gülümseyip dudagıma minik olmayacak bir öpücük kondurdu.

"Sen ne kadar zekisin öyle."

"Yeni mi anladın?"dedigimde bir kere daha öptü dudagımdan.

"Seni yerim."dediginde güldüm.Bu sefer de gülüşümden öptü.

"Yiyorsun zaten."dedigimde cıkladı.

"Sen asıl yemeyi görmedin.Bir gün gösteririm."dedi göz kırpıp havalı bir şekilde banyoya girerken.Bu oglan beni delirtecek bir gün.Belki de delirtti.Sabah ki Efsun konusuna bakılırsa kesinlikle delirdim.Resmen birinin ismini sayıklıyor sandım.Ben bu hale nasıl geldim ki.