The Heiresses

Chapter 24 ( I need cardiologist )

The Heiresses

Reign's P.O.V

Hatak-hatak ko ang kamay ni Alexander habang naglalakad kami patungo sa parking lot ng school para kunin si Arrow. Agad kong pinatunog ang alarm key ko at pumasok sa sasakyan ko. Nakita ko naman si Alexander na patungo din sa sasakyan niya na animo'y lutang pa. Asar naman akong lumabas sa sasakyan ko ay walang pasabing hinatak siya patungo sa sasakyan ko.

"Will you stop pulling me?!" Masungit na sabi nito. Napataas ang kilay ko. Ganito ba siya pag may sakit? Mood swings? May mens lang?

"Sungit mo naman! Kanina lang naglalambing ka 'e" I tried to teased him but I got ni response, yo'n pala'y nakatulog ang gago habang nakayakap sa sarili niya. He looks damn tired and ill. Kawawa!

Napangiti nalang ako. Never in my entire life I smiled like an idiot looking at someone. Kahit mga nagustuhan ko hindi ako nagmukhang tanga habang nakangiting nakatingin. Pero, iba itong kay Alexander 'e!

Pero natatakot akong pansinin ang nararamdaman ko. I don't want to end-up like my mom and dad. At first, they were so inlove with each other then eventually my father looked for a new dish to taste! Natatakot ako! I saw my mom at her devastated state, totally wrecked and broke. I'm afraid na sa una lang ang lahat. Sa una lang maganda, sa una lang sweet, at sa una lang masaya...

My father broke my fairytales lovestory. My father is a prince, literally, while mom's a princess. Mahal nila ang isa't-isa 'e, naririnig ko yo'n na pinag-uusapan ng mga tindera sa palengke tuwing tatakas ako sa palasyo at gagala sa kahit anong lugar na maaring may matulungan ako. The people in my country, knew the lovestory of my parents. How they were inlove, and sweet towards each other while checking their people. Mahal nila ang isa't-isa 'e...pero noon na yo'n.

Their love just vanished, like how they feel it, in first met.

Sa sobrang pag-iisip ko, hindi ko namalayan na nasa kalsada na pala kami. Lutang ako habang nagda-drive buti nalang at 'di kami nabangga.

Gigisingin ko sana siya para mahatid siya sa bahay niya kaso tulog na tulog siya. Parang ngayon lang siya nakatikim ng tulog. Medyo nanginginig din siya at paulit na hinahaplos ang kaniyang balikat. I turned off my car's aircon, bago tumabi sa kalsada at inabot ang kumot ko na nasa backseat lang ng sasakyan.

Kinumutan ko siya kaya't nahinto ang panginginig niya. I am so sorry for him, hindi ko naman sinadyang paglaruan siya. I though he would leave dahil sa tagal kong bumalik.

*Flashback:

"Pahiram naman ng kotse mo, Alex" Sambit ko. Nasa open field kami ngayon at gusto kong subukan ang sasakyan niya. Bago 'e. A luxury car for an unaffordable man!

"No. Baka ibangga mo pa 'yan" Sagot niya. Kung tinatanong niyo kung bakit kami magkasama ay dahil nagtagpo ang landas naming dalawa at nag-aya siya ng picnic. Diba?