Chapter 26 (Allies or Enemies?)

13 3 0
                                    

The Heiresses

Hazmaein's P.O.V

Were at some coffe shop with Eduard. Serious lang akong nakatingin sa kaniya while him, he was just prenteng nakangisi at me.

"Will you stop grinning like a fuck?" I irritatedly said.

"Kaniya-kaniyang trip 'yan, Haz. Humanap ka ng sa'yo 'di 'yong nambabasag ka." Sagot niya. Oh? He's speaking too much tagalog now, huh? There must be something. I rolled my eyes at him nalang and put my hand at the air, motioning him to hand the thing I need.

"Hindi mo magugustuhan ang laman niyan, Haz. I tell you." Nakangisi pa ring sabi niya.

"Shut-up."

"Wookkeeyy!"He enthusiastically replied. Nangunot ang forehead ko and looked at him through-out. Why like he's naggo-glow, huh? Ba't kumikislap ang mga eyes niya? Inlove 'tong gago'ng 'to siguro, ah!

"Lem'me ask you nga, sagutin mo 'ko ng maayos. Are...you sort of...you know---inlove?"

"Hahaha! How can you say that!"

"Answer me properly! " I hissed. Tumigil naman siya kakatawa at nakangiting tumingin sa kawalan.

"No. I'm just attracted into her. She's---damn! Basta, sobrang iba niya!" He said pa while still smiling like a idiot. I dramtically pouted and looked at him like, I was about to cry.

"So, you're tellin' that I'm just common?"

"Hahaha! Of course not! You're rare too. Pero you know, mas rare ang kaibigan mo---!" Bingo! I grinned at him, at clapped at myself. While him, on the other side was covering his mouth with with eyes pa. Hahaha! He did slipped!

"Hahaha! Huli ka, asshole! Ang fish nga naman---nahuhuli sa sarili niyang mouth. Tsk! Tsk! Tsk!" I teased him while shooking my head, dramatically.

"Hehe! Ahm. Hazmaein, I think I should go. Delikado na 'e." Sabi niya nang he recovered. Tinignan ko lang siya at tinaasan ng brow ko.

"Before that, who is she Eduard?" I asked.

"It's for me to know and for you to find-out." Sabi niya bago kimindat. Tumayo siya bitbit ang coat niya bago lumapit sa'kin at humalik sa noo ko para mamaalam.

"I need to go. Please be careful." I nooded at him. Ngumiti siya pabalik sa'kin bago naglakad paalis na.

Nakasunod lang ang mata ko sa kaniya, oh! Namin pala. Lahat lang naman ng tao dito ay sa kaniya nakatingin!

Napairap nalang ako sa naisip ko kaya't natuon ang paningin ko sa folder na binigay niya. It was my long-timed task for him. Almost two in a half months ko na itong binigay na task sa kaniya and just now niya lang ito h-in-and over sakin.


I had this voice something behind my mind, telling me to do this at our first met. At mas nadagdagan pa nang minsang may nangyaring kaguluhan sa isang apparel shop na pinuntahan namin.

Flashback:

"Hmm. Miss, give me this, this and this one. Then one of those, that and these." Sambit ko sa saleslady sa shop na'to. Agad niya namang kinuha ang mga tinuturo ko.

The HeiressesWhere stories live. Discover now