Z4: THE LOST BAIDER BOOK 1 (Baider's Invention #3)

Chapter 86 "True Friends"

Elleina Zeal's POV

Nagising ako na nasa tabi pa rin ni Flair. Tiningnan ko ang mukha niya naluha ako nang makita ang kalunos-lunos na hitsura niya. Sugat-sugat ang parte ng katawan niya, putok ang labi, puno ng pasa ang mukha niya, may sugat sa may kilay. Siguradong magmamaktol siya kapag nakita niyang nabawasan ang kagwapuhan niya lalo na kapag nakita niya ang ilong niyang matangos na may sugat.

You still my Mr. Perfect.

Napangiti ako sa isiping iyon. Hinaplos ko ang mukha niya.

"Magpahinga ka muna" mahina kong sabi at dinampian ng halik ang noo niya.

Hinawi ko ang mga kurtinang nandoon. Nakita ko ang katabing kama ay si Lance, sunod si Carme, Arah na binabantayan ni Kil, sunod si Clench, Rev na nasa tabi ay ang nakabantay na si Ali, at ang dulo ay si Kean. Nasaan si Yannie? Baka lumabas lang at bumili ng pagkain.

Lumapit ako kay Lance at naluha wala na sigurong pipigil sa luha ko dahil ang sakit makita ng mga kaibigan kong nakaratay dito ngayon.

Kung napa-aga ba ako ng dating hindi sila nasaktan?

Gustuhin ko mang hawakan ang kamay ni Lance ay hindi ko ginawa dahil may benda ito at sa tingin ko nakasemento yata dahil bali ito.

Magamit niya pa kaya ulit ang kamay niya?

Iyon pa naman ang pinakainiingatan niya dahil 'yon ang kalakasan niya.

Partner...

Matapos ko kay Lance ay kay Carme naman ako pumunta. Wala naman siyang masyadong inabot na sugat maliban sa namumula niyang pisngi na sa tingin ko ay sinapak siya. Binabantayan din siya ng mga doctor dahil sa puso niya.

"Bebs, pagaling ka, okay?" sabi ko at hinawakan ang kamay niya. Saglit ko pang tinitigan ang mukha niya bago ako lumipat kay Arah.

Kawawa naman si Arah napaka-traumatic ng lahat ng pinagdaanan niya magmula sa tatay niya. Wala naman siyang sugat pero ang karanasang iyon ay siguradong nasa isip niya na. Tahimik lang siya madalas pero sobrang dami niya palang pinagdadaanan.

Tumindi ang hagulgol ko nang makita ko ang mga latay sa katawan ni Clench nang sa kaniya na ako pumunta. Namamaga na iyon at puno rin siya ng pasa.

"Wag kang umiyak alam mong hindi ko gusto 'yan. Buhay naman ako, eh" nag-angat ako ng tingin sa kaniya gising pala siya.

"Clench.." niyakap ko siya ng mahigpit. 

"Don't worry about me. Lumaban ako, pinaglaban ko ang sarili ko dahil alam kong iyon ang gusto mo" lalong tumulo ang luha sa mga mata ko.

"Salamat dahil matapang ka na ngayon" ngumiti ako sa kaniya. Tinanggal niya ang mga luha kong pumapatak.

"Kumain ka na ba?" natawa ako sa tanong niyang iyon. Puro pagkain talaga!

"Hindi pa. Ikaw ang kumain muna. Ano bang gusto mo?"

"Kahit anong meron diyan gutom na ako" nakangiting sabi niya.

Kinuha ko ang pandesal na nasa sidetable. "Ito muna, bibili ako ng pagkain mamaya"

"Sige" masigla siyang ngumiti at kumain.

"Gusto mo ng kape?" tanong ko habang pinapanood ang matakaw niyang pagkain.

"Ayaw ko. Water lang" sabi ni Clench.

Saglit ko lang siyang pinanood pagkatapos no'n ay kay Rev naman ako pumunta.

Tingnan mo itong taong ito tulog na nga at lahat nakangiti pa din. Halata talaga ang pagiging abnormal niya kahit tulog. Gusto kong matawa pero pinigilan ko dahil nakita ko rin ang bugbog niyang katawan.