The Bachelors||the story: Self Trap(Mistakenly you) book4 Completed

Chapter 42 ( Threat )

"Kamusta ka na mamita"

"Anong sadya mo dito Jayleen?" tanong ng matanda sa kanya

"I know you don't like me to your grandson, it's okay and it doesn't matter to me dahil not you whom I wanted to be with" diretsahang sabi ni Jayleen.

"Then why are you here then?" tanong ni mamita

"I just want to see if you're still breathing in this dirty dust and rustly bars. Sa tingin ko naman eh maayos ka naman at bagay na bagay ka sa lugar na ito mamita." panunuya ni Jayleen

"This bars is okay but with people like you,I doubt it" ani mamita

"Talaga mamita, then you should prepare baka mamaya nasa media na ang iniingatan mong sekreto" ani Jayleen

"Ano ba talaga ang pakay mo?" ani mamita na eneeksamin niya ang galaw ni Jayleen.

"alam mo kung ano ang gusto ko, you want an easy life then you must give me what I want and that's Hunter or the secret will explode and ruin your entire family. The great Mariano's fall. Ayaw mo naman siguro mangyari iyon, right mamita?" ani Jayleen na sumandal sa upuan at nag cross arms.

"how can I give you something that in the first place, hindi magiging sayo. Hunter is not a thing, he has his own decision and feelings. Ang tulad ni Hunter ay hindi nagpapadikta, he live his life according to his will." ani mamita

"I know and you should tell and convince him to love me. If you manipulated your other grandsons, makakaya mo rin iyon kay Hunter. I know you well mamita, you can do everything for your family that's why I'm here." mataman tinitigan niya ito ng diretso.

Naglabanan sila ng mata sa mata. Ang hindi alam ni Jayleen ay naroon si Hunter, narinig niya ang lahat ng napag-usapan nila. Sa likuran niya ay naroon din si Riyah na tahimik lang.

"Just call me when everything's set. I am already mamita" ani Jayleen na kinindatan pa niya si mamita. Tumayo ito at taas noong naglakad paalis sa lugar.

Lumingon sila sa kabila upang hindi sila mapansin ni Jayleen sa labas ng visiting area. Sa may corridor ay sinulyapan sila ni Jayleen ngunit hindi sila namukhaan nito. Tuloy lang siya sa paglalakad, nang makalayo na ito ay siya nilang pagpasok sa visiting area.

Ilang dipa lang ang layo ni Riyah mula sa kinauupuan ni Felomina.

Hinintay ni Hunter na makalapit si Riyah sa mesa bago ito umalis at bigyan sila ng panahon makapag-usap ni mamita.

"Magandang araw ho" sambit niya habang nakayuko ito.

"Magandang araw din" nabobosesan niya ang nagsalita kaya tumingala si mamita at nakita niya si Riyah. "Ikaw pala, maupo ka" anyaya niya dito

Tumango si Riyah at naupo ito sa tapat na upuan ng ginang.

"Siguro ay nagtataka kayo kung bakit ako naririto." bungad niyang salita

"ano nga ba eja?" tanong ni mamita

Napa yuko ito at hindi makatingin ng diretso sa ginang. "Hindi ko alam kung papaano ko sisimulan. Ang totoo niyan nahihiya po ako" pag amin nito.

Ngumiti si mamita, tila alam na niya ang pakay nito sa kanya. "Sabihin mo lang eja, handa akong makinig." ani mamita na matamang tinitigan siya

"I was blind by my anger, I didn't see the good things that you've done to your family and to people around you. Naging makasarili ako sa nararamdaman ko that made me like this. I'm sorry sa mga masasakit na salitang nabitawan ko.I'm sorry if I brought you herr" aniya na hindi na niya napigilang maiyak.

Dahan dahan niya itong pinunasan ang mga luhang dumadaloy sa kanyang pisngi.

Hinawakan ni mamita ang kamay ni Riyah na nakapatong sa lamesa.