14

89 15 2
                                    

Halt

"Kala ko ba ayaw mong sumama?"

Tanong ko din yan sa sarili ko.

There was a living silence ruling around before I had the courage to think of an answer. Siguro ay may sampung paulit ulit ko na ring tinanong ang sarili ko kung bakit nga ba ako sumama sakanya. Was it because I wanna avoid the scene of him getting involved with Miguel or deep down inside me, I really do want to spend some time with him?

But that can't be!

I seriously can't imagine me spending the whole day with him. He annoys the hell out of me! Sa katotohanan ay hindi ko nga ata kayang tapusin ang isang oras na kasama siya gayon pa kayang mukhang aabutin ako ng ilang oras na makikita ang pagmumukha niya? Impyerno.

"Where do you wanna eat?"

And the fact that he's really serious about us eating together without my friends. Pinangagatawanan niya talaga yung sinabi niyang breakfast date kanina.

"Are you really sure about this?"

From my perspective, I saw his eyes diverted to mine. Sinalubong ko ng may tapang ang bilugan at itim niyang mata. Kumunot ang noo niya bago ibaba ang isang kamay na naka hawak sa manibela.

"What do you mean this?"

"This." My hand harshly swayed the air, creating a bit of a noise when it landed on my thighs. "Me sitting in your car? Eating? doing the breakfast date or whatever you call that bull?"

He chuckled. "When did I ever became so unsure with my words, Halt?"

That's a fact. Knowing Vino– I mean from weeks of knowing him, I saw how truthful he is on everything he says. The sincerity and honesty covered his face everytime he would make a decision. Eventually– after the confession, I find it too hard to believe if what he said is true.

"So where do you wanna eat?"

Good thing, Vino is good in forming a topic in his head, making the atmosphere more comfortable as it is.

"I don't know? Beige?"

"Ayoko dun, masyadong tahimik."

Ang arte naman, palibhasa kasi napakaingay ng bunganga niya e.

"Pizza Parlor?" I asked again.

"Sinong kakain ng Pizza sa umagahan?" Minsan kaya kumakain ako ng Pizza for breakfast.

"Okay fine, Jollibee?"

"Ayoko din don, pambata."

Lumingon ako sakanya at pinagsalubong ang dalawa kong kilay. Seriously? Tatanungin niya ako kung saan ko gustong kumain tas pag nag suggest naman ako ayaw niya? Bakit niya pa ko niyaya?

"You asked me where I wanted to eat and then you're gonna make reklamo?"

"Puro kasi around Rio." Bahagya siyang natawa. Malamang nasa Rio kami, alangang mag suggest ako sa ibang lugar tas narito kaming dalawa. "Ayaw mong kumain sa Calapan?"

My eyes widened.

"Tanga ka ba? Halos tatlong oras ang byahe papunta don, pano magiging breakfast yun?"

"Don't you trust my driving skills?" Binitawan niya ang manibela bago inilagay ang dalawang kamay sa ulohan ng drivers seat.

Mabuti nalang talaga at diretso lang ang way namin kaya hindi ako masyadong kinabahan nang tanggalin niya ang kamay niya sa manibela.

"I don't." I rolled my eyes. "Saka di ako nakapagpaalam kina Cyrus baka hanapin nila ako."

"Ako na nagpaalam kanina, pinayagan nila ko."

Running After The Dusk Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu