Running After The Dusk

41

Halt

Wala akong sinayang na segundo nang makarating kami sa ospital. Sinuyod ko ang bawat kwarto habang tinitignan ang mga pangalang nakasulat sa board. Andrei was stalking me from behind, dinig ko na rin ang malalim niyang paghinga dahil sa nagawang pagtakbo namin.

Lumiwanag ang mata ko nang madatnan ko si Kleo na pabalik balik sa labas ng isang pintuan, kagat kagat niya ang kamay niya at tila bang may hinihintay. Tumakbo ako papalapit sakanya at hinawakan ang mga balikat niya.

"W-where is she?" Bumalik ang dating awra ng mukha niya at itinuro ang kwarto sakanyang likuran. Bahagya akong nakahinga bago ko mabitawan ang kanyang balikat, pagod kong inilatag ang katawan ko sa waiting shed.

"She's all good now, don't worry. We just have to wait for the doctor's confirmation." Huminga ako ng malalim bago tumungo. Pinagsalubong ko ang parehas kong kamay at piniga.

"Just what the hell happened, Kleo? Did they tell you why she was covered with blood that time? Yung mga helpers... anong sabi nila sa'yo?" Sunod sunod ang pagtanong ko dahil wala akong ideya sa mga nangyayari. How can she end up in that position? Nasaan si Dad? Bakit walang tumulong sakanya?

Naramdaman kong tumabi siya sakin bago ako isandal sa balikat niya. "It happened in a snap, mismong ako walang ideya." Hindi ko na magawang umiyak pa dahil walang luha ang nagtatangkang lumabas sa mga mata ko, tanging sakit lang sa dibdib ang umiikot sa buo kong katawan.

Andrei sat beside me too. Napansin ko ang sapatos niyang hindi pa magkaparehas dahil sa pagmamadali. Umiling na lang ako bago hintaying lumabas ang doktor sa kinaroroonan ni Auntie. Pinilig ko ang ulo ko nang may marinig akong nagbukas ng door knob. I immediately stood up and reached for them.

"Who's the guardian of the patient?" Sinuri ng doktor ang bawat mukha namin. Itinaas ko ang kamay ko bago siya pasadahan ng ngiti.

"Daughter." For the first time in my life, I classified myself as hers. Sa unang pagkakataon, hinayaan kong anak niya ang itawag sakin.

Bumuga siya ng isang malalim na hininga. "The patient is okay, though she lost a lot of blood. Thankfully, may mga reserved donations tayo kaya agad rin siyang nasalinan ng dugo. May I ask who was she with when this happened?"

Napatingin ako kay Kleo. "Wala po. Nakita lang po siyang nakahandusay sa kwarto."

The doctor shook his head before looking at me, kinabahan ako sa kung anong sasabihin niya. "The patient has minor head injury dahil sa pagkakabagsak niya hindi naman ito nag cause ng internal bleeding kaya dapat nating ipagpasalamat yun, napansin ko din ang iilang pasa sa bawat parte ng katawan niya. I think you need to talk to her when the nurses are done." Pinasadahan ko siya ng isang tango bago siya muling magpaalam.

I sat down on the shed and waited till the nurses to come out. Hindi mawala sa isip ko ang sinabi ng doktor kanina. Minor head injury? Bruises? The last time I checked, Auntie never bruised herself dahil sa sobrang selan niya sa katawan niya. Just what the hell happened for her to end up like this?

Napatigil ako sa pagkagat ng kuko ko nang lumabas ang mga nurse sa kwarto. They gestured me to come inside kaya pansamantala ko munang iniwan sila Kleo sa labas. I almost lost myself when I saw Auntie with a bandage on her her head. May iilang bandage din sa ibang parte ng katawan niya, kapansin pansin ang mata niyang parang nasuntok. I hurriedly walked towards her to give her a hug.