ATEŞİN VARİSİ - İKİZ RUHLAR (TAMAMLANDI)

19.Bölüm-Karanlık Orman

"Esta, gerçekten yoruldum. Gerçekten."

Octavia bezgince ayaklarını sürükleyerek sarayın koridorunda ilerlerken arkamızdan gelen muhafıza baktım. Adam, Esta'nın bize zorla aldırdığı her şeyi taşımakta güçlük çekiyordu. Süslü sarışına kötü kötü bakıp adama yaklaştım. "Şu paketleri ben taşıyayım." Boyunu aşan paketlerin yanından zorlukla bana baktı. Siyah gözlerini kırpıştırıp başını salladı. "Bu yanlış olur, efendim."

"Hayır, sorun olmaz. Lütfen." diyerek elinden paketlerin birazını alıp önünü görmesini sağladım. Octavia bunu görünce adama mahcupça gülümseyip kendi paketlerini aldı.

"Tamam Tom, teşekkürler. Buraya bırakabilirsin." Alita'nın odasına gelmiştik, kapısının önünü işaret ettiğinde Tom adlı muhafız paketleri bırakıp ona selam verdi. Geri dönüp bizden uzaklaşırken bana minnettar bir şekilde bakıp başıyla selam verdi. "Hadi geçin, kızlar. Hazırlık vakti, akşama parti var!" 

"Esta, sence de biraz abartmıyor musun?" Esta Octavia'ya dehşetle bakıp elini göğsüne koydu. "Bu, Alita'ya edilmiş bir hakarettir. Seni kınıyorum, Octavia. Tabi ki de abartmıyorum! Hangi genç kız hayatında ikinci defa on sekiz yaşına giriyor ki?" Söylene söylene paketleri açmaya koyulduğunda koltuğa ilerledim. Ayaklarımın tabanları resmen su toplamıştı. Koca bir gün gezmiştik. Koca bir gün! Aramis'i de sabah görememiştim. Köyde bir işi olduğu için erken saatlerde gitmişti, şimdi burada olsa bile Esta beni hayatta bırakmazdı. 

Alita'nın odasını inceledim o sırada. Bizimkilerden doğal olarak daha büyüktü. Hemen kapının karşısında iki kişilik bir yatak vardı. Onun yanında ahşap bir gardırop ve yatağın diğer tarafında, benim olduğum yerde de yumuşak bir koltuk duruyordu. 

Duvardaki büyük tabloya baktım. Kısa süre baktıktan sonra anladım, zaten gayet açıktı. O parlak gözleri nerede olsa tanırdım artık. Aramis ve Alita'nın çocukluklarıydı. İkisi birbirine sarılmış ve kocaman gülümsemişlerdi. Aramis'in gözlerinin içi gülüyordu. Onun sevimli haline bakarken bende ister istemez gülümsemiştim. Saçları her zamanki gibi dağınıktı ve açık alnına dökülüyordu. Alita ise her zamanki gibi utangaçça gülümsemişti, yanakları al aldı. Bu daha da gülmeme neden olurken Alita'nın yanıma geldiğini sonra fark ettim. "Çok tatlı değil mi?"

"Öyle." dedim gülümsememi bozup. "Benim yanımda rol yapmana gerek yok, Sandy." Şaşkınca ona döndüğümde kaşlarım ister istemez havalanmıştı. "Nasıl yani?" Güldü. Hala resme bakıyordu. "Çoktan anladım. Abimin sana bakışlarında farklı olan bir şey var çünkü. O ilk defa böyle. Sana değer veriyor." Dudaklarının arasından çıkan her bir kelime benim için öylesine değerliydi ki git gide daha fazla gülümsedim. "Teşekkür ederim." diye mırıldandım neden ettiğimi bilmeden. O da zorlamadı, omzunu silkmekle yetindi. "Maria'dan iyidir." dediğinde kahkaha attık. "Kızlar, gülüşmeyi bırakıp gelin. Doğum günü kızı, Octavia giyinmene yardımcı olsun. Sen..." Gözlerini kısıp sırıttı. "Bana gel."

Saatler sonra aynalı makyaj masasının önünde oturmuş oflayarak elimi bacağıma vuruyordum hafifçe. Sıkılmıştım. Hem de çok. Esta ise bunca saat nasıl ayakta kalmıştı onu düşünüyordum, topuklularla! "Tamam, bitti. Saniye başı gözlerini devirmene gerek kalmadı." O bana gözlerini devirip şaheserine baktı. "Kusursuz. oldu. James sana bayılacak." deyip göz kırptığında içimden bir çığlık attım. Daha anlatmaya bile fırsatım olmamıştı, resmen izin vermemişlerdi ki! Alita bile anlamış, Esta anlamamıştı. Artık içerisindeki dedikoducu deli Esta'ya inanmak istemiyordum.

Sandalyeden kalkıp boy aynasının önüne geçtim ve kendime baktım. Göz alıcı, ateş kırmızısı bir elbise giymiştim yine. Kalın askılı elbisenin V yakası, çok az uzanıyordu ve belime kadar bedenimi saran elbise hafifçe açılarak ayak bileklerime kadar gidiyordu. Sağ bacağımın olduğu yerde derin bir yırtmacı vardı, derin sırt dekoltesi de eklendiğinde üzerime fazlasıyla oturmuştu. Siyah topukluları giyip siyah, mini bir el çantası almıştım Octavia'nın ısrarlarıyla. Yüzümdeki makyajı ve saçımı Esta'nın becerikli olduğunu inkar edemeyeceğim ellerine bırakmıştım.