Chapter 24: Curiosity Kills

16 1 10
                                    

"Hoy Makki, pahiram kotse, may inutos lang sa'kin." walang emosyon kong sabi sa kanya. He looked at me with a huge question mark on his head.

"Do you even drive?"

"Hihiram ba ako ng sasakyan kung hindi? Kalog ka rin eh no?"

"Aish, don't scratch it, okay?" napakamot ulo nalang siya tyaka inabot sa'kin ang susi. I just rolled my eyes, took the keys, and walked away.

I don't own a car, but that does not mean that I don't know how to drive. Tinuturuan kasi ako minsan ni Tracey noon eh.

As I was walking to Makki's car, I noticed someone in the distance about to enter his car too. Well, if it isn't the sneaky president. Siguro aalis siya para hindi siya ma-stress sa pagtulong do'n sa booth. I wonder where he's heading off to everytime he disappear.

I watched him as his matte black Lamborghini drove away. That jerk doesn't deserve such heavenly cars. I quickly hoppen into Makki's car. I don't know why but my guts are telling me to follow that jerk.

I know. I look like a complete weirdo following a guy na wala namang ginawa. Well, hindi naman talaga ako sigurado kung wala talaga siyang ginagawa, I mean he's in the Mafia for hell's sake, and I am definitely not a stalker. Hindi ba pwedeng curious lang?

I've been following him for about an hour now. Where the hell is this guy driving off to? Ilang minuto pa ang lumipas tapos nakita ko na pumasok ang sasakyan niya sa isang madilim na alley. I parked Makki's car near the entrance of the alley. Hindi ko na pwedeng ipasok pa 'to ron kasi mahahalata niya na may sumusunod sa kanya, kaya pinili ko nalang na maglakad.

Parang binalot ng malamig na aura ang katawan ko nang pumasok ako sa alley na 'yon. It was dark, and creepy at the same time. What kind of deserted hellhole is this? Parang kweba ng mga dragon na kapag nakita ako rito maari na ako maging crispy pata pang hapunan. I can hear nothing but the flickers of the lamps I'm passing and the breaks of a car pulling up. I quickly hid behind a trash bin and peeked a little bit so that I can see.

I saw him.

He left his car and entered some abandoned apartment which is guarded by two huge men with scary scars and tattoos. I shivered when I saw them carrying a gun. Tama ba talaga na pumunta pa ako dito? Baka ito lang maging dahilan ng kamatayan ko. Pano na ako makakasunod kang Lucian n'yan kapag ganito kalaking mga lalaki ang nagbabantay sa pinto?

Should I just, go back?

"Kayong dalawa, pasok!"

May sumigaw mula sa loob tapos pumasok ang dalawang nagbabantay sa pinto. Kung sineswerte nga naman. Parang sinasabi talaga ng universe na kailangan akong pumasok do'n. O baka sinasabi niya lang na pumasok ako ro'n para mamatay na ako.

Dahan dahan akong naglakad papunta sa pinto ng abandonadong apartment. Binuksan ko ng kaunti para makita ko lang kung anong meron sa loob.

Guns.

A lot of guns.

Inside I saw dozens of guns in a table. At the other end portion of the table stands five men wearing tuxedos and masks. On the opposite end, I saw Lucian. Nang makita ko siya, I some how felt disappointed, hindi ko alam kung bakit. Is it because nakikita ko siya na parte sa transaction na ito? Or ayaw ko lang talaga ipaniwala sa sarili ko na masama talaga siyang tao?

"Kompleto na ba 'to boss Lucian?" tanong nung isang lalaki na naka tuxedo tyaka mask.

"Are you doubting the Mafia business, Travis?" sagot ni Lucian.

"H-hindi naman boss."

Hindi ko alam kung anong posisyon ang meron si Lucian sa Mafia pero mukhang malaki ang respeto sa kanya ng mga tao dito. All I know, is that, Lucian Kenwood is part of the Mafia. 'Yon lang ang alam ko sa ngayon. But, why do I want to know more? Nababaliw na talaga ata ako.

"Well, well, well... Looks like a little kitty cat lost her way."

"What? No... Wait!" Pilit kong inaalis ang kamay ng lalaki na kumakaladkad sakin.

No way, this can't be happening. Kinaladkad niya ako papasok sa apartment na kung saan pagbukas na pagbukas ng pinto ay lumingon lahat sa'min. Sa sobrang takot ko, nanginginig pa ang mga paa ko. I saw Lucian, at parang luluwa na ang mga mata niya mula sa mukha niya nang makita niya ako.

"Nakita ko siya na sumisilip sa labas boss." sabi nong lalaki na kumaladkad sa'kin.

"Dalhin mo siya rito." the guy under the mask said. Nakakatakot ang boses niya.

"Stupid girl " I heard Lucian whispered when we walked passed him. I just gave him a glare at ibinaling ang atensyon ko sa lalaki na naka mask.

"You know what little girl, I really wanted to try out these bad boys before I buy them." sabi pa niya tyaka may pinulot siya mula sa lamesa.

I was standing in front of him, and I wanted to faint when he pointed a dark, cold, and deadly metal on my head.

"You're really brave to interfere with our business here. Kung ako sa'yo, I should have just stayed home and watched some stupid girly shows. But your curiousity led you to your own demise." ikinasa niya ang baril. Wala na akong nagawa kundi mapapikit nalang.

Is this really how I'm going to end? My entire life flashed before my eyes. Totoo pala talaga ang sinasabi nila na before mamatay ang tao, nagfa-flashback ang mga ginawa niya sa buhay niya. Weather he or she truly lived and enjoyed their life.

And in my case. I never was a great person. I'm e reject, delinquent stubborn girl. Maybe sinasabi na nga ng universe na dapat na akong mawala sa mundong ito.

May narinig ulit akong kasa ng baril.

Grabe naman. Gano'n ba talaga ako kahirap patayin para dalawang bala ang ibabaon sa ulo ko?

"She's with me Travis." A deep and terrifying voice echoed through the room.

I opened my eyes and saw Lucian also pointing a gun at the Travis guy. Parang mag kung anong maitim na aura na pumapalibot sa kanya. I saw bloodlust in his eyes na parang kaya niyang pasabugin ang ulo ng lalaki na nasa harapan ko ng walang pag-aalinlangan. Hindi ko na nakikita ang blue niyang mga mata na parang tinatawag ka, all I can see is a man full of death and madness.

Nagulat ang lahat sa ginawa ni Lucian. Pero nang maproseso na ng lahat ang nangyari, the other men in tuxedo's pointed their riffles at Lucian. Gano'n din ang ginawa ng nga kasamahan ni Lucian. Parang handa na magbarilan ang dalawang grupo dito just to defend their leader.

"Mahirap akong kalaban Kenwood." sabi no'ng Travis at hindi parin inaalis ang baril sa ulo ko.

Nagulat ako nang tumawa lang si Lucian. A deep, menacing, and petrifying laugh that ran chills down my spine. Para siyang demonyo na tumatawa, sobrang nakakapangilabot. At ano namang nakakatawa sa kinakalagyan niya ngayon? May normal ba na tao na tatawa lang kahit libo libong bala ang maaring maibaon sa kanya?

"You think I'm going to be afraid just because I'm at a gun point? Pathetic. And even if you do shoot me, do you think you would even want to live if the mafia will come after you afterwards?" Lucian said with a grinning face. Nagbago naman ang expression nong lalaki, kahit naka maskara siya makikita mo talaga ang pagkawala ng nakakaasar na ngiti sa labi niya.

Dahan dahan niya namang ibinaba ang baril na nakatutok sa'kin. Wow, mukhang natakot sila sa pagbabanta ni Lucian. Is the Mafia really that powerful to make even armed and big mens shiver?

"Well, I cant just let this eye witness roam around." The man said.

Then suddenly I felt something sting my neck. The man earlier injected something in my neck. I fell to the ground in pain and my neck was like burning in the inside. I wanted to scream but my body lost it's strength.

"Trie!"

That was the last thing I heard before everything went dark.

My Guardian Devil (On-Going)Where stories live. Discover now