Chapter 33: Bounty

14 1 8
                                    

I feel so relaxed.

Nothing but the soft sound of the ocean waves slowly shifting to the sand..

The sweet chirping of the birds

And the warm morning rays are touching my skin.

I opened my eyes, and I saw the magnificent view of the sunrise. As the ocean is slowly spitting out the sun.

I was at the same Victorian styled room. The terrace was overviewing the ocean, and there at the terrace stands a divilishly handsome man. Kahit pala nakatalikod siya sa'kin ang ganda parin niyang tignan.

Nakatayo lang siya ro'n habang pinagmamasdan din ang sunrise. Nakita ko sa likod niya ang isang gold na tattoo. Nang maglakad ako papalapit sa kanya ay mas naaninag ko kung ano ang tattoo na 'yon. Isa siyang gold na pentagram na may pulang baril sa gitna, at sa ilalim.ng simbulo na 'yon ang ang initials na 'K' at 'M'.  That's weird, ano kaya ang ibig sabihin n'yan.

"Wala ka man lang, good morning?" I flinched nang magsalita siya habang nakatalikod parin sakin? How the hell did he know that I was awake? I made sure that I made no sound habang lumapit ako sa kanya.

"Wala namang maganda sa umaga kapag ikaw ang kasama ko." ganti ko tyaka tumabi sa kanya sa terrace. Dalawa na kami ngayon na pinagmamasdan ang kumikinang kinang na dagat.

"That's a rude thing to say to someone who just saved your ass. Ungrateful little bitch." tinignan ko lang siya nang masama. Umagang umaga, nambi-bwisit na naman siya.

And then it stuck me. The memories came flooding back to me. The scenes that happened last night. Hinawakan ko ang labi ko at nakaramdam ako ng kirot, which means nando'n ang pasa mula sa sampal no'ng lalaki kagabi. Ibig sabihin ay totoo 'yon lahat. The kidnapping, the men in tuxedos, the hide out, the flames, the men with rifles, and...

The devil.

Lucian, was completely a different person last night. That blood thirstiness that's reflecting in the depths of those ocean blue orbs. Parang wala nang awa na nananalaytay sa sistema niya, parang wala siyang pakialam kahit paulanan niya ng milyon milyong bala ang buong lugar. Sobra siyang nakakatakot kapag nagagalit siya, parang kaya niyang pasabugin ang ulo mo na walang pag aalinlangan.

No mercy, just death.

"Why did you save me again?"

"Does it matter?" he coldly answered habang nakatingin parin sa malayo.

"Of course it matters! You told me that you hate me, but all you ever did was save me whenever I get myself in trouble. I'm confused Lucian! That's why it matters." I exclaimed. Pero tinignan niya lang ako which made me really pissed.
"And what about those men in the building last night? Did you kill them?! You monster!" hindi ko na napigilan ang emosyon ko. At nakita ko ang pagbago ng expression sa mukha niya nang sabihin ko 'yon.

"You watch your little bitchy tongue or I will cut that off!" marahas niyang hinawakan ang panga ko. Nakakatakot ang hitsura niya pero wala akong pakialam.

"Then, tell me! What the hell did you do? What the hell are you?!"

"Argh! Bullshit, Trinity! Bakit ba palagi kang nangingi-alam?" Nilagay niya ang mga daliri niya sa buhok niya, halatang halata na frustrated na siya sa'kin.

"So pinatay mo nga ang mga tao ro'n?" parang ayaw kong maniwala. May part sa sarili ko na gustong marinig ang salita na 'hindi'na lumabas sa bibig niya. Hindi ko alam pero ayaw kong isipin na isa siyang masamang tao, lalo na isang mamamatay tao.

"Damn it Trinity! I should have known how stupid you are! No, I already know that, pero mas malala ka pa pala." sobrang frustrated na siya sa'kin kaya hindi na siya mapakali at ang laki na ng mga hininga niya, parang gusto niya akong suntukin. "The Mafia concealed everything from me, kaya wala akong maisasagot sa mga stupid mong tanong! All I did was save you, and now you're their little bounty."

"How come na hindi mo alam? You're the son of the Mafia boss for crying out loud!" nagiging frustrated na rin ako sa kanya kasi alam ko na may alam siya pero ayaw niya lang tamaga sabihin.

"And I live in a dorm at Phoenix high! I'm just a fucking student Trinity! There are some transactions that are exempted from my knowledge!" ganti niya.

It doesn't make any sense! Ang master ng mafia ay walang alam sa ginagawa ng mafia niya. So does that mean na wala talaga siyang kinalaman sa lahat ng nangyari after niya akong niligtas? Ibinaling ko nalang ang atensyon ko sa ibang dereksyon, napa isip tuloy ako kung masyado ba akong naging judgemental.

"I don't know about the details, true. But, kapag naiisip ko na may kinalaman ang status mo sa nangyayari, hindi ko maiwasan na hushagan ka dahil kasali ka sa Mafia. Ayaw kong maniwala sa sinisigaw ng isip ko, ayaw kong maniwala na masama kang tao, and I don't want to care about it." Nakaramdam ako ng konsensya dahil sa sinabi ko sa kanya kanina kaya sinabi ko ito.

Nakatingin parin siya sa malayo at hindi ako nilingon nang muli siyang magsalita. "Does it matter to you weather I'm a bad person or not?"

I was caught off guard. Lumakas ang tibok ng puso ko sa tanong niya na 'yon. "I–, I don't know." does it matter to me? Hindi ko alam. Ang komplikado ng nararamdaman ko. Vouge and confusing. "Ang labo ng lahat."

For a feeling moment, tinignan niya ako na parang isang komplekadong puzzle na ang hirap buuhin, bago siya tumingin muli sa malayo.

"Because if it does matter to you Trinity, then I will be that pathetic person who will helplessly explain that I really don't have anything to do about it or what happened after that. And I really don't want to see myself as the pathetic one, so I hope it doesn't matter  to you. I don't even know why it matters to me, but you shouldn't really be concerning yourself about anything regarding me at all." all I can do at that moment was stare at him. Even at every angle I look, he's stunningly perfect.

"And who gave you the idea that I care about you? I don't!." I said harshly. Being harsh and violent is the only thing that I can think of to cover up whatever I am feeling. The longer I am looking for enlightenment, the more I am getting confused.

"That's better." sabi pa niya, and then he smiled. Mas gumaan ang pakiramdam ko sa atmosphere namin ngayon, kaysa kanina.

"So you're not going to let them kill me?" tanong ko sa kanya.

"Maybe not now." nainis naman ako sa sinabi niya, and I rolled my eyes.

Nagulat ako nang lumapit siya sa'kin. He raised his hand and touched my cheecks. Agad namang unit ang mukha ko. I blushed and he laughed. Damn it!
.
.

"Just stay with me and you'll be safe."

My Guardian Devil (On-Going)Where stories live. Discover now