The Death of Athyeia (COMPLETED)

Kabanata XIX: Run

Athyeia's PoV

Madilim ang loob ng silid, at ang tanging nagbibigay lamang ng ilaw ay ang sumisilip na liwanag mula sa bintanang natatakpan ng kulay pulang mga kurtina.

Pula.

Ang mga mata ni V.

Sa taas ng kulay putik at gawa sa kahoy na malaking lamesa ni V ay malinis na nakapatas ang magkakaibang libro.

Magkakaiba sa kulay, sa laki, at sa kapal.

He never seemed like a messy person anyway. Halata ko din iyon sa kaniyang uri ng pananamit at paggalaw.

Kahit naman kasi kami ay madalas umuupo sa mga malalaking ugat ng puno ay halatang marahan lamang ang kaniyang pagkakalapat sa mga ganoon. Upang hindi dumikit ang dumi sa kaniyang suot.

If I place his locket atop this tall pile of books, siguro naman ay makikita niya agad iyon hindi ba??

I hope so.

Mula saaking bulsa ay kinuha ko iyong binili kong isang napakagandang box kanina, kasabay noong pagbili ko ng kwintas namin ni Laura.

Ipinatong ko iyon doon sa may libro at tsaka binuksan.

Napapaloob doon ay isang red cushion na maaaring pagpatuntan noong locket.

Malinis ko doong inilagay iyong locket ng nakasara.

The small loose dusty rays of the sun shone over the small but memorable piece of jewelry. Muling naarawan iyong nakakatay na mga linya sa locket.

Ngayong mas natingnan ko na ito, I remembered about what it is.

This is the symbol of the Azturias family. Isang symbolo na sila lamang ang maaaring magbigay at magsuot.

Kinuha ko naman iyong maliit na papel sa nakasipit saaking bulsa.

Ito iyong papel na hinahabol ko kanina noong muntik pa akong mabangga.

Mabuti na lamang at mabait iyong tao at pinagpaliban na lamang ang nagawa ko.

Pinilas ko ang maliit na papel na ito mula sa walang sulat na pahina noong librong balak kong sulatan.

I wrote a little word here which is 'Sorry'.

Ayaw naman kasi ako nang makita pa ni Levi. At least, kahit hindi niya alam na ako ang magbibigay nito, ay makakahingi padin ako ng paumanhin.

"If the circumstances were different we could've been friends." Sambit ko saaking sarili at tsaka huminga ng malungkot.

Isinipit ko iyong papel sa may box ng locket.

Sana makita niya ito...

Levi's PoV

When Jeremiah held Laura, tahimik at patuloy akong naglakad patungo saaking opisina.

So they conspired for this.

For their whole stay, wala silang ginawa kundi ang kumalap ng impormasyon na labis nilang magagamit sa pagsasagawa ng mga hakbang upang patayin ako.

She's a great actor.

Kung tanga siguro ako ay mabilis niya lang din akong mapapaniwala. Mabilis niya lang nakuha ang tiwala ng mga tao dito sa manor. My people let their guards down and now look at this pretender.

Naghihintay sa opisina ko para patayin ako.

Will she hide for a surprise attack?

I wonder.