The Death of Athyeia (COMPLETED)

Kabanata XXVI: Realization

Athyeia's PoV

I silently stared at the dark ceiling of my room inside Levi's manor.

Ang pagkikita namin kanina ay masaya ngunit may halo pading lungkot.

I really missed my mom, pati nadin si Papa.

My family...

Alam ko namang walang maaapektuhan saamin kung hindi man ako bumalik, everything will be the same, buo padin kami at masaya.

But the thought of me letting my friends die by doing nothing breaks my heart.

I have always been bullied, but even still, nandoon padin sila saaking tabi.

Unwavering.

My mom and dad are strong people, it must be heartbreaking for them to lose me but I know them well. They rather lose me than let me live a life na hindi ako masaya.

I am very lucky to have them. Really.

Nahuhulog ang mga luha akong yumakap saaking unan.

I was trying to remember my mother's scent. I can remember it ngunit hanggang doon nalang iyon.

Hanggang ala-ala nalang...

Tonight, I will succumb to my weakness and cry through out the night.

I love you mom and dad.

Goodbye.

Forever.

•

•

•

•

•

Napamulat ako dahil sa bigat na nakapatong saakin. I hazely woke up with the sight of Levi.

Hinawakan ko ang kaniyang pisngi at ngumiti. "Levi." I said.

Limang taon na ang nakakalipas mula ng ikasal kami and I never got tired of seeing him again and again.

"I love you. Goodmorning." Masaya ko sa kaniyang bati.

Just then, ang nagaagaw tulog kong sarili ay napamulat ng malaki nang makita ang isang punyal na hawak niya.

Nakatutok ito saakin. Madilim ang kaniyang paningin at tila galit na galit.

Hindi ito ang Levi na kilala ko.

"L-Levi..." I called him when I felt his left hand wringing my neck.

"Die." Sambit niya at diretsyong pinatungo saakin ang punyal.

Nagising ako nang nanghihingal at pawisan.

Napamura ako sa aking isip.

Before Li-Em continued the story, there is another existing story.

Ang istorya na hindi niya tinuloy, isang istorya kung saan mamamatay si Athyeia Abarca.

Isang istorya na hindi ako ang sumulat.

Napasabunot ako saaking sarili.

Napakatanga ko!

Why haven't I finished reading the book?

Does that mean that I, even as Athyeia Abarca, still have to die?

Kailangan ko bang mamatay muli at lisanin ang pinili kong katotohanan at mundo?

"Binibini??" Isang mahinang katok ang aking narinig pagkatapos ng tawag ni Laura mula sa labas.

Napatingin ako sa malaking bintana na nahaharangan ng makapal na kurtina. Sa gitna ng mga kurtinang iyon ay sumisilip na ang liwanag.

Umaga na..

Somehow the thought of mornings calmed myself down.

Mother always told me as a child:

"Remember Alaina, sa bawat oras na sumisikat ang araw, may pangako ang kinabukasan. Habang may oras, kaya mong itama ang mali, kaya mong isaayos ang lahat ng bagay. Kaya kahit may problema, ngiti lang. Lilipas din yan."

It was a lesson that I brought with me until my teens. Isang aral na dahilan kung bakit kahit na medyo nahihirapan ako sa sitwasyon ko minsan ay hindi ako bumibigay.

It's because time heals everything.

I chose to be Athyeia but I will still live my life as Alaina. My body might be different but it is my soul that resides within.

This is now my reality.

At naniniwala akong kaya kong paltan ang nakatadhana.

"Pasok." May ngiting nakapaskil kong paanyaya kay Laura. "Magandang umaga." Bati ko dito.

"Magandang umaga po binibini!!" Tila excited niyang sabi. Pumapalakpak pa ito at nagniningning ang mga mata.

"Anong meron at sabik na sabik ka?" Kunot-noo kong tanong.

"Papaano ba naman po! Inimbita tayo ng Mahal na Haring Nero sa Grand Ball sa susunod na linggo, ang masaya pa, gaganapin po iyon sa palasyo ng La Vida Eterna!" Saglit akong natigilan sa sinabi ni Laura.

Kung siya ay labis ang saya, labis namang kaba ang aking nadadama.

Ang kamatayan ng Mahal na Haring si Nero Azturias.

Iyon ang pamagat ng kabanatang iyon saaking pagkakaalala.

Ang pangyayaring magtatalaga kay Levi bilang susunod na hari ng La Vida Eterna.