ၿခံထဲစိုက္ထားတဲ့အပင္ေတြ ေရေလာင္းေနေပမယ့္ အာရံုစိုက္လို႔မရတာ ေနာက္ကထိုင္ၾကည့္ေနတဲ့ အစ္ကိုေၾကာင့္ပဲျဖစ္လိမ့္မည္။ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေက်ာမလံုသလိုခံစားေနရတာကို မေနႏိုင္တဲ့အဆံုး ေရပန္းခရားကို ေဘးခ်လိုက္ကာ အေနာက္လွၫ့္လိုက္ၿပီး
"အစ္ကို ကြၽန္ေတာ့္ကို ဒီလိုပဲၾကၫ့္ေနေတာ့မွာလား"
သူေျပာလိုက္ေတာ့ အစ္ကိုက အၾကည့္ေတြကို တစ္စက္ကေလးမွမလႊဲပဲ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးကို ဝါးစားေတာ့မတက္ၾကည့္ေနရင္းပဲ
"ဟင္....ဒီလိုမၾကၫ့္လို႔ ဘယ္လိုၾကၫ့္ရမွာလဲ"
ၿပံဳးစစမ်က္ႏွာေပးနဲ႔ေျပာလာတဲ့အစ္ကို႔ကို သူမႏိုင္မွန္းသိတာေၾကာင့္ ဆက္မေျပာေတာ့ပဲ အပင္ေတြကိုသာ အာရံုျပန္စိုက္လိုက္ေတာ့သည္။
အပင္ေတြကို တယုတယစိုက္ပ်ိဳးေနတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ့ေက်ာျပင္ကို ေနာက္ကေနေျပးဖက္ခ်င္စိတ္က မနည္းထိန္းေနရသည္။သူဖိုးခ်မ္းဆီမွာေနတာ ဒီေန့နဲ႔ဆို သံုးရက္ေျမာက္ရိွၿပီ။မနက္ျဖန္ဆို သူျပန္ရေတာ့မည္။
ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း ဖိုးခ်မ္းနဲ႔ အရင္ကထက္ အဆင္ေျပျပေနႏိုင္တာကိုပဲ သူ႔မွာေက်နပ္ေနရသည္။ဒီကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္လာႏိုင္မလဲမသိတာေၾကာင့္ မျပန္ခင္ ဖိုးခ်မ္းကို တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ေပြ့ဖက္ခ်င္မိသည္။
အေတြးေကာင္းေနတုန္း ေလးေလးဆီက ဖုန္းဝင္လာေတာ့ သူမကိုင္ပဲေနလို႔ကလဲမရ။
"မင္း ျပန္မလာေသးဘူးလား"
ဖုန္းကိုင္လိုက္တာနဲ႔ သူဘာမွမေျပာရေသးခင္ ေလးေလးေအာ္သံကအရင္ထြက္လာသည္။
"ေလးေလးကလဲ ကြၽန္ေတာ္ မနက္ျဖန္ျပန္လာမွာပါ အေဖျပန္လာၿပီတဲ့လား"
"ေအး ေစာေစာသာျပန္လာခဲ့ အစ္ကိုႀကီးဖုန္းဆက္တိုင္း ငါလိမ္ေနရတာ ေခါင္းက်ိန္းလာၿပီ"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ကြၽန္ေတာ္ မနက္ျဖန္ မနက္ေစာေစာ ျပန္လာခဲ့မယ္"
ဖုန္းခ်လိုက္ၿပီး ေလပူတစ္ခ်က္မႈတ္ထုတ္မိသည္။ျမင္ေနရတဲ့ ဖိုးခ်မ္းေက်ာျပင္ေလးကိုပဲ ဓာတ္ပံုခိုးရိုက္လိုက္ကာ ဖုန္းကို အခန္းျပတင္းေပါက္ကေန အိပ္ယာေပၚလွမ္းပစ္လိုက္ၿပီး ေရအျပၫ့္ျဖၫ့္ထားတဲ့ အုတ္ကန္ဘက္ကို ေျခသံလံုလံုေလ်ွာက္သြားလိုက္သည္။
YOU ARE READING
တစ္ေန့ေန့ေတာ့ခ်စ္လာလိမ့္မည္(တစ်နေ့နေ့တော့ချစ်လာလိမ့်မည်)
Teen Fictionအခ်စ္.....အမုန္း အချစ်.....အမုန်း ZawGyi+Unicode
