Ignored by Mr. Famous (ASHLEY 5)☑

Chapter 20

Chapter 20

WARNING : Sensitive Scenes Ahead. The following scenes contains scenes you might find gross. You've been warned.

Napahilot ako sa aking sentido habang hawak hawak ang cellphone ko kung saan nakaflash sa screen ang picture ng resulta sa Check up ko. I am still anemic, kahit pa ilang Gamot pa ang inumin ko, I still have a low blood count. Kaya siguro medyo maputi ako dahil sa kaputlaan ko at kakulangan sa dugo.

Madalas akong mahilo at mabilis ding mapagod, this is what you get if your anemic. Tsk. Hindi ko dapat ito ipaalam sa kay Jeremiah, dahil tiyak na pagsasabihan ako nun na mag take ng kung ano-anong gamot. My boss is like wearing a Pilot uniform but with a doctor license. Hindi ko nga alam bakit nagpiloto iyon eh halata namang mas gusto niyang maging doktor.

Ibinalik ko sa drawer ang cellphone ko matapos ko itong i-power-off. I put my sweater and shorts on pero may bikini na sa loob, before deciding to take a walk out side, I just wish na busy si  Nic sa babae at di kami magkita ngayon.

Truth to be told, I am mad at him, I loath him for saying those words at me, how dare he, right? Kung ayaw niya palang makabuntis at magkaroon ng responsibilidad ay dapat nagpigil siya, Yes I know I also got a blame share cause I also wanted that to happen, pero at least ako may mabuo man o wala I am willing to take responsibility of the consequences of my actions, unlike him, puro landi pero di kayang maging responsable.

Mabuti nalang at... wala na talaga kaming anak kung ganoon.

Parang may namuong bato sa lalamunan ko, ang hirap lumunok, nangingilid na rin ang mga luha ko dahil sa naiisip. But it would be better if my children were both alive, maybe right now, I am walking with them, holding their hands, afraid I might lost my precious born.

Agad akong napatingin sa bandang giliran ko, I saw a kid crying, he look lost. Gusto kong lumapit para alugin ang bata, gusto kong lumapit para patahanin siya, pero baka pareho lang kaming maiyak, so before I could make a step closer to the kid I walk away.

"Do you serve Liquors?" Diretso kong tanong sa waiter na nakasalubong ko sa entrance palang ng swimming pool na sa tingin koy sa gabi lang nila binubuksan.

"Ay, maam, mamayang gabi pa po ang bukas-"

"Hindi ko naman tinatanong kung kailan kayo magbubukas, I am asking if you serve alcoholic drinks here!" Medyo naiirita kong sabi.

Mukhang natinag naman ang binatilyo. "Y-yes, m-maam pero mamayang gabi pa-"

"Isa lang naman ang tanong ko diba? Bat dinadagdagan mo pa ang sagot mo?" I don't get myself, why am I mad?

Yumuko ang lalaki. "Pasensya na maam."

Pumikit ako at huminga ng malalim, what happened to me? Why am I suddenly irritated? At bakit ko pa sinisigawan ang isang tu? He is just purely doing his job, and he did nothing wrong even if I recall what happened.

"I'm sorry I yelled at you..." paghingi ko ng paumanhin.

Mukhang di naman niya inaasahan ang narinig, pero ng matauhan ay ngumiti lang ito at nagpaalam na.

I decided to take a dip since I think my head is filled with irritation without even having a sense of reason. Naka-two-piece na kulay yellow ako ngayon habang nakatayo lang sa dagat, nakatanaw sa kawalan, my hair is already wet but it feels salty and rough now because of the sun, it's hot but the strong wind makes it better, hanggang aa balikat ko ang tubig so definitely para lang nakalutang ang ulo ko. May nakita akong dalawang makasunod na malalaking alon, I closed my eyes preparing for the big waves to hit me, pero wala.