Ignored by Mr. Famous (ASHLEY 5)☑

Chapter 35

Chapter 35

Revelation 5 - Anak

A Happy Ending is not what I've been dreaming for, I wish for a happily ever after.

Bago ako bumangon ay nagdasal ako. Nagpasalamat, humingi ng tawad at humiling, humiling na sana matapos na ang lahat. Waking up, seeing Nic's face early in the morning, eating with him, cuddling with him feels natural to me. Pakiramdam ko, sanay na sanay na akong mabuhay kasama siya.

Iyon bang pagkagising ko palang ay ang mukha niya ang una kong nakikita, halik niya ang bumubungad sa akin, mainit na yakap niya ang panangga ko sa lamig. It feels heaven, and I hope that there will be a lot of next time.

"You should go now, Natoy." Nakangiti kong sabi kay Nathaniel, wala na siyang tali, nasa harapan kami ng gate habang si Nic ay nasa hindi kalayuan namin, nanonood sa amin.

Umiling si Nathaniel. "You're aware that he's a syndicate leader right?"

Tumango ako habang nakangiti parin. "Yes."

"Then why? Bakit siya padin?"

"Natoy-"

"Naalala ko na ang nangyari nung gabing iyon, Kezia, I almost rape you, pero nanatili ka paring kabigan ko imbes na iwasan ako dahil sa nangyari. It means you can't bare in not having me in your life right? Ako iyong mas matagal mong nakasama, ako iyong nasa tabi mo nung mga oras na kailangan mo ng karamay, ako... Ako nalang." He said hopefully.

"Tama ka. Ayaw kong mawala ka sa buhay ko..." his face lightens, namuo ang mga luha ko. "K-kasi kaibigan kita eh. At hanggang doon lang iyon." Bumagsak ang mga balikat niya.

He laugh without humor, Namewang siya at saglit na yumuko saka umiling-iling habang tumatawa padin. And it breaks my heart to see how his tears formed and how it fell from his eyes.

"Y-yeah right." He said in a sarcastic manner. "S-sinubukan ko lang naman ulit, baka kasi nagbago na ang isip mo, baka ako na, pero..."

"I'm sorry, Natoy." Lumapit ako sa kaniya at hinawakan ang isang kamay niya, napatitig siya sa akin. "Totoong ikaw iyong laging nandyan, at salamat kasi lagi kang nasa tabi ko, hindi mo ako iniwan, mahal naman kita eh, p-pero hindi lang gaya ng pagmamahal mo para sa akin. Natoy kung wala ka, malamang nabaliw na ako, mabuti kang tao, mabuting kaibigan..." my tears flooded. "At patawarin mo ako kung di ko kayang suklian lahat ng kabutihang ginawa mo para sa akin."

Tumango siya at ang-iwas ng tingin, nagtagis ang bagang niya saka inangat ang isang kamay niya para pahiran ang kaniyang mga mata, humigpit naman ang hawak niya sa kamay kong nakahawak sa kaniya.

"I never asked for your kindness, yet you've been good to me. I never asked for your concern, yet your there to make me feel better. I never asked for your love, yet you love me. And thank you for that, thank you for being that great friend to me, Natoy... thank you so much."

Ilang saglit pa kaming nag-iyakan, hanggang sa si Nic na mismo ang lumapit sa aming dalawa. Nathaniel ask me to give them a second, ayaw ko man dahil baka anong mangyari sa kanila ay pumayag nalang ako. Nathaniel gave me a tight hug, at kung di lang tumikhim si Nic ay baka di pa ako pakawalan ni Nathaniel.

"Maam, may tawag po para sa inyo." Sabi sa akin ng isa sa mga tauhan ni Nic sabay lahad sa akin ng wireless na telepono.

Inalis ko ang mga paningin ko sa kila Nic at Nathaniel na seryosong nag-uusap, at ibinaling ito sa taong nasa harapan ko.