Ignored by Mr. Famous (ASHLEY 5)☑

Chapter 31

Chapter 31

Revelation 1 - Papa

Nakatiim bagang ako habang pilit na nilalabanan ang mga titig ng mga tauhan ni papa, Si papa naman ay palakad lakad sa harap ko habang sa suot kong singsing nakatingin. Alam kong possibleng hindi niya ito magustuhan pero... napagdesisyonan kong ipaglalaban ko ito.

"Nicolette Fren Ashley. Na-ospital siya tama?"

Napakuyom ako ng kamao, bat ko ba nakalimutang pinababantayan niya ako? Shit.

"May nangyari sa kaniya."

Tumango tango pa siya, nagkatinginan sila ng tauhan niyang si Diego, ang right hand niya, saka siya umupo sa sofang pang-isahang tao. Tiningnan niya pa saglit ang suot kong singsing saka ako tiningnan sa mukha. Buong tapang kong sinalubong ang malamig niyang tingin.

"Ano naman ang nangyari? Kezia. "

Lumunok ako. "N-nalason siya."

Tumaas ang isang kilay niya sabay tingin ulit kay Diego na nasa likuran ko.

"Palpak!" Biglang sigaw niya na ikinagulat ko.

Palpak? "Anong palpak? Papa anong ibig mong sabihin?"

Sinabunutan niya ang sariling buhok, nagtagis ang kaniyang bagang at tinuro ako.

"Gawin mo sa huwebes ang pinapagawa ko, kezia, at gaya ng pinangako ko ay kukunin ko ang mga anak mo, at ibabalik sa iyo sa lalong madaling panahon."

Kung nung una ay wala akong pag-aalinlangan, pero ngayon naman ay parang gusto kong umatras, ngunit hindi na pwede, hindi dapat lalo pat nakasalalay dito ang mga anak ko.

Alam kong may binabalak ang ama ko, at ngayon ay unti-unti na akong nagsisisi.

"May meeting kami mamayang ten, I can't Have lunch with you." Madrama niyang sabi.

Napangiti nalang ako at napakagat labi. "It's ok, wala ka namang sinabi sa aking sabay tayo mag lunch ngayon eh."

"Wala? But isn't required?"

Nangunot ang noo ko pero nakangiti padin. "Required?"

"Yeah, your my wife so dapat sabay tayo laging kumain, kahit merienda."

I let out a soft chuckle. "Anong Asawa? Eh wala pa nga, Baka naman madali ka ng magsawa niyan sa akin?"

Bumuntong hininga siya. "I won't get tired of you, baby."

Naging malungkot ang ngiti ko, hindi ko alam kung saan galing at bakit bigla ako nakaramdam ng kirot sa puso ko. Bigla kong naalala ang mga anak namin, sorry Nic...

"I love you..." biglang sabi niya dahilan ng pagbilis ng tibok ng puso ko.

Napahawak ako sa dibdib ko at bahagya itong minasahe, ang lakas.

"I love you..." halos pabulong kong sabi pero alam kong narinig niya ito dahil rinig na rinig ko ang pagbilis ng paghinga niya.

"God, I'm so inlove with you, damn it."

Ngumuso ako para pigilan ang kilig, may sasabihin pa sana ako pero may biglang humablot ng cellphone ko, matalim kong tiningnan si Diego na ngayoy blanko lang ang expresyon sa mukha havang nilalagay sa kaniyang bulsa ang cellphone ko.