Chapter 44

440 20 0
                                    




I rushed out from the house as soon as I got the news from tita tanya. She called to inform me na nagconvulsion daw si thea.



I panicked the moment I received the news. Kaya naman umalis kami agad sa bahay. I'm with dad. He insisted na ipagdrive ako papuntang ospital. Baka daw kasi ano pa mangyari sakin sa sobrang pagmamadali.





"Dad, can you make it faster?" di naman talaga slow yung takbo ng sasakyan sadyang gusto ko lang talaga makarating na sa ospital.




"Sweetie, how about you relax for a little bit, huh?" Dad suggested




"How can I relax dad? How can I relax knowing any moment pwede bumigay si thea" tears starting to form in my eyes so I looked away from him. Nakatingin lang ako sa labas ng bintana ng kotse.



I'm trying my best not to cry. Alam ko di ganun ka lala yung kondisyon niya but I couldn't stop thinking about the possibilities that might happen to her while she's asleep.



Dad reached for my hand then gently squeezed it. I turn to look at him "her mom already told you that she's fine now, right?" I nodded my head. He genuinely smile. He let go of my hand and put it back on the steering wheel "I know nothing about thea, sweetie. Di ko siya kilala but I think she's the kind of girl na di basta sumusuko" he look at me for a brief second then he focus his eyes on the road.



That made me smile.




He's right. Di talaga basta sumusuko si thea sa kahit na ano. Kahit nga si mark na higante pinapatulan niya eh.


"Di talaga sumusuko yun dad. Wala sa bokabolaryo nun ang sumuko" sabi ko na napapangiti habang iniisip si thea.



Ngiti at tawa pa lang niya nakakahawa at nakakagood vibes na. There's no dull moments between us. She's a random person kaya kung ano ano na lang pinagsasabi pag magkasama kami. Di siya nauubusan ng topic. Minsan nga di ko na maintindihan pinagsasabi niya kaya yung boses nalang niya pinapakinggan ko.



Naalala ko pa sa tuwing napapakanta siya. Siya yung tipo ng tao na kahit medyo sintunado di ka maiirita sa boses kasi nakakaaliw siya pakinggan. O baka ako lang naaaliw haha Pasalamat na lang siya at may isang taong nakakatiis ng boses niya haha



*flashback*

'Baby
Isn't it crazy
That we are born
Only to die
Oh believe me
I've been counting my stars
Cause I will spend my whole life
Loving you'


"Ano yan? Tula?" pabiro kong tanong sa kanya



Sinimangotan naman niya ako "love naman eh. Kumakanta po kasi ako"




"Kanta pala yun" maang ko



"Ayoko na nga! Hmp!" she sunk her head on my shoulder. We're currently here on my couch sa apartment ko. She's comfortably lying on top of me while I'm under her.



Aww. Pabebe talaga tong babaitang to.



"Tampo ka?" I whisper on her ear "ewan" sabat niya "sige na kanta kana ulit"



When the heart skips a beatWhere stories live. Discover now