When the heart skips a beat

Chapter 48

Nagising ako dahil sa ingay sa paligid ko. Napansin ko naman ang kurtinang nakapalibot sa hinihigaan ko. Sinubukan kong bumangon. Napasapo ako sa aking ulo dahil medyo nakaramdam ako ng hilo. Akmang tatayo na sana ako ng bumukas ang kurtina. Kung di ako nagkakamali siya yung nurse na nagpalabas sakin kanina sa ER.

"Miss, mabuti naman at gising na kayo" sabi nung lalaking nurse

"Anong nangyari?" Tanong ko sa kanya

"Nawalan kayo ng malay kanina sa labas ng ER"

Speaking of ER, I need to see krystal. I need to know if she's okay. Tumayo na ako

"Miss, san po kayo pupunta?" takang tanong ng nurse

"Obviously, sa girlfriend ko" I said to him as a matter of factly

"Kung pupunta kayo ng ER wala na siya dun" napalingon naman ako sa kanya

"Where is she then?" ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Please sana okay lang si krystal.

"She's in the ICU"

Di ako makapagsalita ng mga oras na yun. Di ko alam kung anong gagawin. Nanghihina ang mga tuhod ko kaya napakapit ako sa rails ng bed

"Okay lang po kayo miss?" Tanong nung nurse na tinangoan ko lang

"Please, bring me to the ICU. I want to see her"

Dinala ako ng nurse sa ICU habang sakay ng wheelchair. As we get closer ay lalong lumalakas ang kabog ng dibdib ko.

I make myself calm by doing inhale-exhale.

Nang papalapit na kami ay napansin ko naman ang mga pamilyar na tao na nandun sa labas ng ICU.

Parang nagulat naman sila ng makita ako.

"Thea, kanina pa kita tinatawagan! Nag-aalala kami sayo! What happen?" she asked as she came closer to me "nahimatay siya kanina habang nasa ER pa yung pasyente kaya pinagpahinga muna namin siya" sagot naman nung nurse sa kanila

I just looked at her tapus binaling ang mga paningin sa iba. Tumayo na ako mula sa pagkakaupo sa wheelchair. Inalalayan naman ako ni lea.

We stopped right in front of the door of the ICU. Makikita mo mula sa glass window ng pintoan ang walang malay na si krystal na nakahiga at may mga nakakabit na mga medical wires sa braso at mukha.

I put my hand against the window glass while my tears come streaming down my face.

Niyakap naman ako ni lea.

We silently sat on the chairs while we waited for the doctor to come out.

"Pano niyo nalaman ang nangyari sa kanya?" Tanong ko sa kanila

"Tito called your mom" sabi ni ally "and he told her na wag sabihin sayo kaya tinawagan ako ni tita at ang sabi umalis ka daw ng bahay na parang wala sa sarili at may hinala siya na alam mo kaya nakiusap siya na sundan ka namin dito" paliwanag ni lea. I sighed

"I called her pero di niya ako sinasagot hanggang sa tinawagan ako ng nurse gamit yung phone niya" napayuko ako ng aking ulo "kung nagpumilit lang sana ako sa kanya na sunduin siya at ihatid di sana nangyari to" naikuyom ko ang aking mga kamao. Naiinis ako sa nangyari. Galit ako sa aking sarili.