Bad Times at Sunrise (La Fortuna Series #3)

Kabanata 20

Kabanata 20

Best Love

Pagdating ko sa lobby ng Fortunate Folks ay agad kong nakita si Mine na nakaupo sa sofa roon. Nasa magkabilaan niya ang mga gamit ni Sab pero wala si Sab sa kahit anong sulok ng lugar. Mine saw me and after I sensed the raging anger in her eyes, my heart pounded in nervousness.

When my encounter with Tita Sora was over earlier, I took my time in rethinking and calming myself. Gusto ko man siyang kamuhian, alam kong sa pagitan namin, siya ang tama. She had all the leverage against me and she was successful in making me feel just that. What Laurel and I did was full-blown identity theft and fraud. Tanggap ko 'yon. Alam kong sinuwerte lang kami.

Kaya nga ginagawa ko ang lahat ngayon para patibayin ang lahat ng bagay na pwedeng matupok sa pinasukan naming 'to. But if all fails and that same luck that sent me here sends me to my ruination sooner than expected, I guess I'd have to accept that. Just... not without trying. Kahit ilang subok pa, gagawin ko para lang sa buhay na 'to.

This was it, you know? This was the dream. Makukuha ko na nga ang pera, dangal, at taong mahal ko, mabibigyan ko rin ng kumportable at saganang buhay si Sab. Ang layo na ng narating ko kaya 'di ko hahayaang mawala pa 'to sa 'kin. Carrying on was my only option.

"Late ka na!" singhal ni Minerva matapos niya 'kong mahila tungong tahimik na lugar. "Ang usapan, alas nuebe, e anong oras na ngayon? Ala una!"

Mapaumanhin ko siyang nginisihan. "Pasensya na... marami kasing nangyari matapos 'yong fundraising party." Kumunot ang noo niya pero taliwas no'n ay lumiwanag ang mukha ko. Nangangati na kasi akong mag-tsismis ng mga nangyari sa kaniya. I gasped and said, "Ang hirap paniwalaan pero alam mo bang nagkita kami ni Ico sa party? Tapos inuwi niya 'ko sa summer hou—"

"Ano?!" putol niyang ikinagulat ko. Her breathing was labored and her face screamed the question, 'Tanga ka ba?'. I bit my lip, waiting for her blows. "Sunny, matanong ko nga, kanino mo ba ginagawa ang panloloko mong 'to?"

Ilang segundo ang lumipas bago ako nakasagot. "Para kay Sab..."

She snorted. "Talaga? Kasi sa tingin ko, ginagawa mo lang 'to para sa sarili mo, e." I opened my mouth to protest but she raised her forefinger to prevent me from interrupting her. Naitikom ko ang labi ko. "Mahirap tayo pero 'di tayo sinasalat. Libre ang medikasyon ni Sab mula kay Dr. Raj Khasmi. Nakakapagbayad naman tayo ng upa. Nakakakain naman tayo ng tama. Ano pang kulang?"

My voice left me as I stared at Mine's frustrated face. Somehow, her words reminded me of how hardworking she was as a person. How she never depended on anyone. How she always made sure we wouldn't feel any less of a human being because we're poor.... and how she wasn't any less of a woman because she's a hooker.

"Mine, gusto ko lang namang maging masaya ang huling mga alaala ni Sab," paliwanag ko sa gumagaralgal na boses. I don't know but our conversation made me tear up. "Oo, nakaka-survive tayo pero sapat na ba 'yon para sa 'yo? Parang lagi tayong nasa dulo ng bangin. 'Di natin alam kung baka bukas o makalawa, mawalan ka ng trabaho, mawalan ako ng raket... Paano tayo kapag gano'n? Paano si Sab?"

Namuo rin ang mga luha sa mga mata niya. "Sa tingin mo, magiging masaya siya 'pag nalaman niya ang ginagawa mong 'to?"

"Anong masama rito?" Kumalabog ang puso ko sa pinaghalong irita at desperasyon. "Hindi ko kasalanang desperada si Cordelia Casagrande na mahanap si Aria! Mas lalong hindi ko kasalanang naniwala siyang ako nga ang apo niya!"

"Ba't mo siya sinisisi e siya 'yong biktima?" She shook her head and flashed a look of disbelief. "Naririnig mo ba ang sarili mo? Natutuwa ka ba rito? Natutuwa kang magpanggap na pormal, elegante, at mayaman ka kahit hindi ikaw 'yan?"