Δεν μιλάω στον Harry για δύο βδομάδες.
Για προφανείς λόγους.
Τον αγνοώ όταν τον βλέπω στην οικοδομή και στην δουλειά, τον αγνοώ όταν συναντιόμαστε στο διαμέρισμα του με τους υπόλοιπους για να συζητήσουμε για την Wolfe.Πάντα νιώθω ότι με κοιτάει όμως.
Επρεπε να ήξερα ότι δεν θα άλλαζε για μένα.Γιατί να αλλάξει; Δεν είμαι η Violet.
Δεν ξέρω τι να νιώσω.Τον αγαπάω ακόμα και αν γελάει στα μούτρα μου.Εχει κάνει τόσα πολλά για μένα αυτούς τους μήνες.
Νιώθω ότι υπάρχει ένα κενό μέσα μου.Οπως όταν εγώ και ο Aaron χωρίσαμε.O Harry είχε γεμίσει αυτό το κενό.Εδιωξε τον φόβο μου ότι είμαι μόνη.Αλλά τώρα είμαστε ο καθένας για τον εαυτό του.
Στην δουλειά, διορθώνω έγγραφα συνέχεια, τελειώνω περίπου 3 την ημέρα και ο κ.Greenman με συγχαίρει.Το ίδιο και ο κ.Crystal.Ο Harry πάντα με κοιτάει από το γραφείο του, πετάει αυτήν την ηλίθια μπάλα από το ένα χέρι στο άλλο.Κάνω ότι μπορώ για να τον αγνοώ κάθε μέρα αλλά είναι δύσκολο αφού έχω να κάνω με αυτά τα πράσινα μάτια.
Μερικές φορές, όταν βγαίνω από το ασανσέρ στην είσοδο της Crystal κοιτάζω ψηλά και βλέπω μια φιγούρα να κάθεται στο παράθυρο.Δεν χρειάζεται να κοιτάξω πολύ για να καταλάβω ότι είναι ο Harry.
Επίσης παρατήρησα ότι γράφει.
Είναι αυτό το σχεδόν κατεστραμένο δερμάτινο ημερολόγιο.Πάντα τον βλέπω να γράφει εκεί-στο διάλειμμα, όταν κάθεται ήσυχα δίπλα στον Zayn την ώρα που αυτός, η Perrie και εγώ μιλάμε.
Θα έδινα τα πάντα για να μάθω τι γράφει.
Χωρίς τον Harry η ζωή μου είναι άχρωμη.Ποτέ δεν κατάλαβα πως είναι να λείπει κάτι από τη ζωή σου.Κάτι όμορφο.Ποτέ δεν έχω γελάσει τόσο όσο όταν είμαι μαζί του.
Ο Harry με έκανε χαρούμενη με το να είναι ο σπαστικός εαυτός του και δεν το ξέρει καν.
Την Τετάρτη στο διάλειμμα ο Harry πηγαίνει στην τουαλέτα και αφήνει το ημερολόγιο του εκεί που καθόμαστε.
Η Jesy και η Perrie μιλάνε για μια συναυλία που θα πάνε το άλλο σ/κ αλλά τα μάτια μου συνεχίζουν να είναι στο ημερολόγιο.
<p>Μην το κάνεις</p>Rose.Ξέρεις ότι θα μπλέξεις.Και στην τελική δεν μιλάτε καν.
Ο Zayn με κοιτάει.''Εγινε κάτι Rose;;''
''Ξέρεις τι γράφει εδώ μέσα;''
