Οδηγάω γρήγορα προς το σπίτι.Δεν μπορώ να πάρω το μυαλό μου από αυτό που άκουσα.Κάτι έπεσε από το ημερολόγιο;Τι;;
H κίνηση στη Νέα Υόρκη δεν σταματάει και κορνάρω περίπου 50 φορές.Εχει περάσει 10 τώρα, είχα ηρεμίσει λίγο όταν πήγα στην γκαλερί αλλά φαίνεται σαν το γεγονός να έγινε τόσο παλιά.Δεν μπορώ να πιστέψω ότι είδα τον Zayn.
Ανεβαίνω τα σκαλοπάτια 2 την φορά όσο είμαι στο κτίριο που μένω.Μπαίνω στο σαλονι, όπου βρίσκονται η Elizabeth και η μαμά μου.Με κοιτάνε λες και είμαι τρελή, που ίσως και να είμαι αλλά δεν με νοιάζει τώρα.
''Κάτι-κάτι έπεσε από το ημερολόγιο..'' αρχίζω να μιλάω προσπαθώντας να αναπνεύσω κανονικά.Ελπίζω αυτό που βρήκε η Elizabeth να είναι το σημάδι που θέλω τόσο πολύ.
Η Elizabeth νευει και σηκώνεται για να μου δώσει το χαρτί.Φαίνεται κατεστραμένο και είναι πολύ τσαλακωμένο.Ακούω την καρδιά μου που χτυπάει δυνατά.
Κρατάω το ημερολόγιο στο ένα χέρι και το χαρτί στο άλλο και πάω στο δωμάτιο μου.
Κάθομαι στο κρεβάτι μου και κοιτάω το τσαλακωμένο χαρτί.
''Σε παρακαλώ ας είναι αυτό το σημάδι.''
Βλέπω λέξεις γραμμένες πάνω του.Μπορώ να δω μόνο το όνομα μου πάνω πάνω και καταλαβαίνω τον γραφικό χαρακτήρα του Harry.Φαίνεται πως είχε βραχεί και τώρα έχει στεγνώσει αλλά είναι εντελώς δυσανάγνωστο.
''Οχι όχι όχι'' λέω και γυρνάω την σελίδα για να δω ότι από την άλλη ήταν πιο βρεγμένη.Δεν φαίνεται τίποτα. ''Οχι''
Σηκώνομαι από το κρεβάτι και πηγαίνω στο σαλόνι.Και οι 2 με κοιτάν μπερδεμένες.
''Είναι κατεστραμένο'' τις λέω ''Τι-τι έγινε;;''
Η μαμά μου με πλησιάζει και μου παίρνει το χαρτί. ''Πρέπει να βραχηκε'' λέει και κουνάει το κεφάλι της.
''Αλλά η Elizabeth είπε ότι έπεσε από το ημερολόγιο και το ημερολόγιο είναι μια χαρά--''
''Δεν έπεσε από το ημερολόγιο, έπεσε από το πακέτο.Πρέπει να ήταν πίσω πίσω και να μην το είδαμε.''
