Η υπόλοιπη βδομάδα
περνάει γρηγορότερα από όσο θα ήθελα και σήμερα είναι Σάββατο.
Η μεγάλη μέρα του
πάρτυ.
Με το ζόρι κοιμήθηκα
χθες το βράδυ και από τον τρόπο που γυρνούσε συνέχεια ο Harry μπορώ να πω και
αυτός το ίδιο.Είναι 7 το πρωί τώρα, και είμαι ξύπνια κοιτάζοντας του ταβάνι.
Τόσα πολλά μπορούν να
πάνε στραβά.Οργανώσαμε το σχέδιο τις τελευταίες μέρες και φαίνεται ότι θα τα
καταφέρουμε αλλά οι εφιάλτες μου ακόμα γυρνάνε στο μυαλό μου.
Ο Harry ξαπλώνει στη
μεριά του δίπλα μου, η πλάτη του γυρισμένη.Βλέπω τους ώμους του να
ανεβοκατεβαίνουν όσο αναπνέει.
Ηρέμισε, λέω στον εαυτό μου, <p>θα</p>τα καταφέρετε και θα έχετε ξεφύγει από αυτό το χάος μέχρι αύριο.
Ο Harry γυρνάει και με
κοιτάει.
''Ξύπνια είσαι;;''
Νεύω.
''Πόσο κοιμήθηκες;''
''Οχι πολύ''
''Και εγώ το ίδιο.''
