''Είχα τον Styles να παρακολουθεί την συζήτηση μας από το γραφείο δίπλα''
Ο Harry με κοιτάζει.Δεν ξέρω τι να σκεφτώ και τι να περιμένω.
Ο Alec χρησιμοποιεί τις λάθος λέξεις για τα αισθήματα μου για να τον στρέψει εναντίον μου.
''Styles θα επιβεβαιώσεις τα λόγια της;;Νιώθεις τίποτα για αυτήν;;''
Τα μάτια του έχουν αλλάξει.Από φωτεινά έχουν γίνει σκούρα.Μου έρχονται εικόνες στο μυαλό από αυτόν να με κρατάει, από εμένα να καθαρίζω τις πληγές του, από εμάς να γελάμε, από το χέρι του στη μέση μου όσο βλέπαμε τα αστέρια πριν λίγες ώρες.
Αλλά τώρα τα μάτια του έχουν χάσει το πράσινο χρώμα τους.Είναι σχεδόν μαύρα.
''Νιώθω λιγότερο από τίποτα για αυτήν'' λέει και παίρνει το βλέμα του από πάνω μου.
Νιώθω την καρδιά μου να σπάει.
''Μάλλον θα κατάλαβα λάθος.Αλλά υπάρχει ακόμα η πιθανότητα να λέτε ψέματα''
''Σου είπα δεν ξέρει τίποτα.Γιατί να της πω οτιδήποτε;;''
Κάθε λέξη που φευγει από το στόμα του με χτυπάει χειρότερα αλλά κρατάω την έκφραση μου ουδέτερη.
''Πάρτην από εδώ Styles και ελπίζω να έρχεσαι στα meeting από εδώ και πέρα.''
Ο Harry νεύει και φεύγει από το δωμάτιο.Εγώ κάθομαι εκεί.Ρίχνω μια τελευταία ματιά στον Alec πριν ακολουθήσω τον Harry.
Μισώ τον Alec.
Το αμάξι του στέκεται στον απέναντι δρόμο.
''Μπες μέσα'' λέει όταν τον πλησιάζω.
Φαίνεται πως κάθε φορά που βρίσκομαι στο Ivory ο Harry καταλήγει να θυμώνει μαζί μου.
''Δεν καταλαβαίνω.Τι έκανες εκεί πέρα;;'' τον ρωτάω.
''Πήγα να του μιλήσω πριν από εσένα για να σιγουρέψω ότι δεν ήταν νευριασμένος που δεν πήγα στο meeting.Σας είδε να πλησιάζεται εσένα και τον Loui και μου είπε να περιμένω στο δωμάτιο με τις κάμερες.''
Ο Harry δεν με κοιτάει καν.Εγώ κοιτάω κάτω.
Ακουμπάω το κεφάλι μου στο παράθυρο και κλείνω τα ματια μου.
''Μην κοιμηθείς στο αμάξι μου, δεν πρόκειται να σε κουβαλήσω''
Τα μάτια μου ανοίγουν από τα λόγια του. ''Δεν θα κοιμόμουν.Δεν ξέρω γιατί είσαι τόσο θυμωμένος μαζί μου.''
''Ακουσα τα πάντα.Τα πάντα''
''Και;;''
''Και..βασικά του είπες ότι δεν δίνεις μία για μένα.''
