Ο Ηarry κάθεται στο πάτωμα και ακουμπάει την πλάτη του στον τοίχο.
''Σου είπα να μην πατήσεις όλα τα κουμπιά.Στο είπα.''
''Θα το βουλώσεις; Εχει ξανασυμβεί αυτό.Θα έρθουν να μας βγάλουν.''
Αναστενάζω. ''Πόσο θα αργήσουν;Εχουμε να δώσουμε αυτόν τον φάκελο.''
Ο Harry με κοιτάει λίγο πριν αρχίσει να γελάει. ''Είσαι κλεισμένη σε ένα μικρό ασανσέρ μαζί μου, κάποιον που περιφρονείς, και ανησυχείς για έναν φάκελο;''
Χαμογελάω. ''Μάλλον έχεις δίκιο'' κάθομαι δίπλα στον Harry κοντά στο φως. ''και δεν σε περιφρονώ.''
Αυτό τον κάνει να γελάσει περισσότερο. ''Αυτό ήταν ωραίο αστείο.''
''Είσαι μαλάκας''
''Ξέρω μου το λένε συχνά.'' χαμογελάει.
''Θα μπορούσες να είσαι πιο καλός στους ανθρώπους.''
''Και που θα με βγάλει αυτό;;''
''Δεν ξέρω..σε φίλους; μια κοπέλα;;''
''Πως ξέρεις ότι δεν έχω κοπέλα;;'' Σηκώνει το φρύδι του.
''Αμμ..σόρρυ.'' Κοκκινίζω.
Αυτός γελάει ξανά.
''Πλάκα κάνω.Είσαι τόσο εύπιστη.''
''Δεν είμαι εύπιστη.''
''Στα αλήθεια αρνήσαι πολλά πράγματα''
