Oι λέξεις φεύγουν από το στόμα του και η καρδιά μου σπάει.Ολος ο πόνος που ένιωσα αυτούς τους 5 μήνες εξαφανίζεται από αυτόν τον γλυκό ήχο της φωνής του.Κλείνω τα μάτια μου και δαγκώνω το χείλος μου για να μην αρχίσω να χαμογελάω σαν ηλίθια.
O Zayn ακόμα μιλάει και νιώθω άσχημα που πλέον δεν τον προσέχω, αλλά το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι ο Harry είναι εδώ, πίσω μου και αναπνέει.
Η Elizabeth δεν έχει ιδέα τι γίνεται.Εχει συγκινηθεί από τα λόγια του Zayn και από όσο ξέρω δεν έχει δει ότι ο Harry κάθεται πίσω μας.
Ο Zayn τελειώνει και η Perrie αρχίζει να μιλάει με ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπο της.
Eγώ ακόμα βρίσκομαι σε σοκ.Μήπως το φαντάστηκα;;
Γυρνάω πάλι πίσω για να σιγουρευτώ.
Με κοιτάει ήδη όταν γυρνάω και τα βλέματα μας κλειδώνονται.Εχει το ίδιο ηλίθιο χαμόγελο, όπως το θυμάμαι.Τα λακάκια του φαίνονται και ορκίζομαι στον Θεό, μου κλείνει το μάτι.
''Γαμώ'' λέω και γυρνάω πάλι μπροστά.
''Τι έγινε;;'' ρωτάει η Elizabeth.
''Τίποτα''
Προσπαθώ να συγκεντρωθώ στο γάμο μετά από αυτό.Στα αλήθεια προσπαθώ αλλά δεν μπορώ.Δεν κατηγορώ τον εαυτό μου όμως.Ο Harry κάθεται πίσω μου με το ηλίθιο χαμόγελο του.
Γαμώτο Harry.
Eπιτέλους βάζουν τα δαχτυλίδια και χαμογελάω όταν αυτοί οι δύο φιλιούνται.Τα χέρια της Perrie γύρω από τον λαιμό του Zayn όσο οι υπόλοιποι χειροκροτάνε.
Ολοι σηκωνόμαστε όσο περπατάνε προς την έξοδο.
Η τελετή ξεκίνησε στις 6 το απόγευμα, λίγο περίεργη ώρα για γάμο αλλά ειναι τέλειος.Νομίζω πως το έκαναν τέτοια ώρα για να δουν το ηλιοβασίλεμα στο Central Park.
''Πάμε στην δεξίωση τώρα έτσι;'' με ρωτάει η Elizabeth.
Νεύω και τα μάτια μου ακολοθούν τον Harry όσο όλοι βγαίνουν και περπατούν προς τον χώρο της δεξίωσης.Πηγαίνει προς τον Liam και τον Niall με τα χέρια στις τσέπες.
