O Aaron κάθεται στην
πόρτα.Τα χέρια του σταυρωμένα.''Λοιπόν, πότε ξαναρχίζεις;'' με ρωτάει.
''Την
Δευτέρα.Δεν νομίζω να υπήρξα πιο νευρική στη ζωή μου.'' λέω την ώρα που βάζω τα
σκουλαρίκια μου.
''Θυμάμαι την
πρώτη μου μέρα σαν εκπαιδευόμενος.Ημουν πολύ φοβισμένος.''
''Χμμ'' Ξέρω
ότι η δουλειά μου δεν είναι τίποτα σε σχέση με την δικιά του αλλά δεν λέω
τίποτα.
''Η κράτηση μας
είναι στις 6 Rosie, θα αργήσουμε.''
''Ξέρω
σόρρυ.Ασε με απλά..'' Παίνρω το κραγιόν και βάζω στα χείλη μου. ''Τώρα πάμε.''
Ο Aaron χαμογελάει και
βγαίνουμε από το διαμέρισμα.Είναι Σάββατο βράδυ.Το ρεπό του.Χαίρομαι που
επιτέλους θα περάσουμε χρόνο μαζί πριν γυρίσω στην δουλειά.Η βδομάδα πέρασε
πολύ γρήγορα.Αγνοούσα τον Harry όπως με αγνοούσε και αυτός.Είμαι ακόμα θυμωμένη
για τον τρόπο που μου μίλησε όταν τον βοήθησα.Γιατί ειναι τόσο αχάριστος?!
Μπαίνουμε στο αμάξι
του Aaron.Eχει αρκετό κρύο.
''Κρύο έξω'' μου λέει.
''Ναι.Πόσο κρύο
έχει εδώ τον χειμώνα;;''
''Αναλόγως.Μερικές φορές χιονίζει και έχει ακόμα περισσότερο.''
