O αέρας αρίζει να κρυώνει και ανατριχιάζω.Ο Harry δεν έχει μιλήσει εδώ και αρκετή ώρα.Φαίνεται ότι σκέφτεται.
Είναι δύσκολο να τον φανταστώ να κυνηγάει ένα κορίτσι σαν την Violet.
Aρχίζω να νευριάζω.Πώς μπόρεσε να είναι τόσο ψυχρή απέναντι του;;Ηξερε ότι την αγαπούσε, γιατί δεν έκατσε για αυτόν..για να του δώσει την αγάπη που του άξιζε;;
<p>Αξίζει την αγάπη.Την</p>αξίζει περισσότερο από τον καθένα ακόμα και αν δεν το πιστεύει.
''Harry;;''
''Χμμμ;;''
''Λέω να φύγουμε.Φαίνεται ότι θα βρέξει.''
Νεύει και σηκώνεται.Το ίδιο κάνω και εγώ και στέκομαι δίπλα του.
''Θες να πιάσεις ξανά το χέρι μου;;'' λέει και γελάει.
''Οχι.'' Το κλίμα έχει αλλάξει μεταξύ μας, το ξέρω.Νιώθω πιο άνετα μαζί του τώρα που ξέρει το μυστικO μου γιατί το αποδέχτηκε.
Συνεχίζει να γελάει και περπατάμε πάνω στο γυαλί για να κατέβουμε.Κοιτάζω τα πόδια μου.Ακριβώς από κάτω μου είναι η είσοδος.
Μετά από λίγη ώρα ο Harry με σπρώχνει ελαφριά και μου λέει στο αυτί ''Πρόσεχε το βήμα σου.''
Γρήγορα πιάνω σφιχτα το χέρι του και γελάει μαζί μου.
Τον σπρώχνω όταν κατεβαίνουμε από το γυαλί. ''Μαλάκα.'' λέω και σταυρώνω τα χέρια μου.
''Rosie φοβάσαι τα ύψη;;''
''Οχι απλά δεν μαρέσει όταν κάτι Αγγλοι μαλάκες με σπρώχνουν όταν είμαστε 15 ορόφους μακρυά από το έδαφος.''
''Αγγλοι μαλάκες.Καινούργιο αυτό.''
''Ναι σκέφτηκα πολλά τέτοια όσο έλειπα''
''Χμμ δεν μπορώ να περιμένω να τα ακούσω'' τα μάτια του Harry γελάνε μαζί με τα χείλη του.
Μετά από λίγο φτάνουμε στο αμάξι του.Μπάινω στην θέση του συνοδηγού και κοιτάζομαι στον καθρέφτη.Τα μαλλιά μου πετάνε λίγο και τα μάγουλα μου είναι κόκκινα από το κρύο.
''Είδες δεν ήταν τόσο άσχημα.Ζεις ακόμα.'' λέει και χαμογελάει.
Κουνάω τα μάτια μου.''Ποτέ δεν θα ξανανέβω σε εκείνο το παράθυρο.''
''Λέγε ότι θες Rosie''
O Ηarry ανοίγει ξανά το ράδιο και ξαφνικά νυστάζω πολύ.Σίγουρα είναι από την πτήση.Ακουμπάω πίσω το κεφάλι μου και κλείνω τα μάτια μου.
