Ολο μου το σώμα αρχίζει να τρέμει και το ημερολόγιο σχεδόν πέφτει από τα χέρια μου.
Οχι, αυτό είναι απίστευτο, δεν μπορεί να είναι αληθινό.Είναι άλλος ένας εφιάλτης έτσι;;
''Τι είναι;'' ρωτάει η Elizabeth.
Δεν μπορώ να μιλήσω.Εδώ, στα χέρια μου βρίσκονται όλες οι σκέψεις και τα συναισθήματα του Harry.Είναι το ίδιο ημερολόγιο που με έπιασε να κοιτάω.
Οσο το κοιτάω, αναρωτιέμαι κάτι άλλο.
Ποιος το έστειλε;;
Η Gemma;; Ισως. Δεν της έχω μιλήσει από το πάρτυ αλλά αν όχι αυτή ποιος άλλος;;
Γυρίζω από την άλλη το πακέτο για να δω την διεύθυνση.
Eίναι σβησμένη.
Σκέφτομαι ότι ο Harry άνοιξε, έκλεισε, άγγιξε αυτό το ημερολόγιο εκατοντάδες φορές με κάνει να τρέμω όσο προσπαθώ να μην κλάψω.
Είναι πολύ νωρίς.Μπορεί να πέρασαν 5 μήνες αλλά είναι πολύ νωρίς να διαβάσω τις σκέψεις του όταν δεν ξέρω καν αν είναι ακόμα ζωντανός.
Το αφήνω στο τραπέζι και κάνω λίγα βήματα πίσω.
''Χρειάζομαι..αέρα'' λέω και βγαίνω γρήγορα έξω.Η καρδιά μου χτυπάει δυνατα.
Κατεβαίνω τις σκάλες και παίρνω βαθιές ανάσες.Ποτέ δεν έχω νιώσει έτσι, τουλάχιστον όχι από την ημέρα του πάρτυ και είναι το χειρότερο συναίσθημα που υπάρχει.
Ξεκλειδώνω το αμάξι μου.Χρειάζομαι μόνο να οδηγήσω.Να καθαρίσει το μυαλό μου.Το έκανα πολλές φορές αυτό τον τελευταίο καιρό και μπορώ να πω ότι με βοήθησε κάπως.
''Rose περίμενε''
Γυρίζω και βλέπω την Elizabeth να βγαίνει τρέχοντας από το κτίριο.Με πλησιάζει κρατώντας το ημερολόγιο.
''Κοίτα, δεν ξέρω τι είναι αυτό ή από ποιον αλλά νομίζω πως πρέπει να το πάρεις''
Αφού το κοιτάω λίγο, το παίρνω και το πετάω στην θέση του συνοδηγού.
