''Rose;;'' Ξυπνάω και κοιτάω προς την κλειδωμένη πόρτα.Η μαμά μου χτυπάει εδώ και λίγα λεπτά.Σηκώνομαι από το κρεβάτι και ξεκλειδώνω.
''Είναι 11:30 ξύπνα.'' μου λέει απλά.
''Εχω τζετ λακ.Ειναι 8 για μένα.''
''Θα πας με την αδερφή σου στο σούπερ μάρκετ για να πάρετε τα απαραίτητα για σήμερα.Θα έρθουν οι παππούδες σου για φαγητό.''
Σταυρώνω τα χέρια μου. ''Γιατί να θέλουν να έρθουν για φαγητό με την κόρη τους και τον μέλλοντα πρώην σύζυγο της;;''
''Φτάνει Rosalie.Τώρα ντύσου και πήγαινε.Η Elizabeth περιμένει στη είσοδο.'
Ηταν λάθος που ήρθα σπίτι.Μεγάλο λάθος.
Ντύνομαι και κατεβαίνω κάτω.
Κάθομαι στην θέση του συνοδηγού στο γκρι αμάξι της αδερφής μου την οποία δεν κοιτάω καν.
Καμια δεν μιλάει και εγώ κάνω την αρχή.
''Ξέρεις, ούτε εγώ είμαι χαρούμενη για αυτό.Δεν πρέπει να είμαστε σε αυτό μαζί;;''
Γελάει ειρωνικά. ''Σε ποιο;''
''Το διαζύγιο.Δεν αρέσει σε καμία από εμάς.Δεν θα έπρεπε να είμαστε ενωμένες;;''
''Αυτό να το σκεφτόσουν πριν ένα χρόνο.''
''Οι γονείς μας δεν έπαιρναν διαζύγιο πριν ένα χρόνο.''
''Κοίτα.Εσύ το χάλασες οπότε μην έρχεσαι και κλαίγεσαι σε μένα τώρα.Το κάνω μόνο γιατί η μαμά δεν είναι καλά τελευταία και εσύ είσαι τόσο απασχολημένη στο Πόρτλαντ για να νοιαστείς.''
''Εφυγα εξαιτίας σου.'' της φωνάζω.
Η Elizabeth κουνάει τα μάτια της. ''Εφυγες επειδή είσαι μια πουτάνα.''
''Δεν το έκανα.''
''Το ήξερες ότι τον αγαπούσα.''
Φτάνουμε στο σούπερ μάρκετ και βγαίνει έξω.
Ημασταν τόσο κοντά παλιά.Σαν κολλητές.Τι άλλαξε;;
<p>Ααα ναι σωστά.Νομίζει</p>ότι έκανα κάτι που δεν έκανα.Πως να το ξεχάσω.
''Πάνε πάρε βατόμουρα.Είναι στο δεύτερο ράφι.Εγώ πάω για πατάτες.''
Χωρίς άλλη λέξη φέυγει μαζί με το καρότσι για τα ψώνια.
Περπατάω μόνη προς το δεύτερο ράφι και βρίσκω αυτά που ήθελα.Νιώθω κάποιον να έρχεται δίπλα μου και γυρνάω να τον κοιτάξω.
Γουρλώνω τα μάτια μου και το βάζο με τα βατόμουρα πέφτει κάτω και γίνεται κομμάτια.
