Την ώρα που ξεκλειδώνω
το διαμέρισμα μου ο Harry βγαίνει από το δικό του.Φοράει ένα σκούρο καφέ
δερμάτινο και κρατάει το κινητό στα χέρια του.Φαίνεται πολύ σοβαρός.
''Γεια'' τον χαιρετάω
και αφήνω τις σακούλες μου πριν γυρίσω το βλέμα μου ξανά προς αυτόν.
Νεύει αλλά συνεχίζει
να κοιτάει στο τηλέφωνο του. ''Γεια''
''Που πας;;''
Κλειδώνει το τηλέφωνο
του και με κοιτάει ''Κάνω κάτι θελήματα.''
Ωστε θελήματα ε;; Είναι πολύ καλός
ψεύτης αλλά σε αυτό το παιχνίδι παίζουν δύο.
''Ακούγεται αστείο.''
Βλέπω την ώρα και γελάω. 2:36. ''Σε ευχαριστώ που τακτοποίησες το διαμέρισμα
μου τώρα που το θυμήθηκα.Δεν χρειαζόταν να το κάνεις.''
''Δεν υπάρχει
πρόβλημα.''
''Λοιπόν..ευχαριστώ
τέλος πάντων''
Ο Harry κοιτάει δεξιά
και αριστερά και δαγκώνει το χείλος του.Ποτέ δεν τον έχω δει τόσο νευρικό.
''Λοιπόν πως πάει η
λογιστική;;'' τον ρωτάω.
''Τα ίδια.Είναι
μαθηματικά.Τίποτα δεν αλλάζει.''
''Σωστά.'' Νεύω ''Δεν
βαρέθηκες να λύνεις μαθηματικά όλη την ώρα;Εννοώ..εγώ θα βαριόμουν.'' γελάω.
''Δεν ξέρω μου
αρέσουν.''
