''Σιγουρέψου ότι θα
φέρεις ένα ωραίο φόρεμα σε περίπτωση που βγούμε έξω για φαγητό και make up
επίσης.'' η μαμά μου λέει από το τηλέφωνο.
''Τα πήρα όλα μαμά''
της λέω και κλείνω τη βαλίτσα μου.
''Τέλεια, και πόσο
κρατάει η πτήση;;''
Κοιτάω το εισιτήριο
μου. ''5 ώρες και 40 λεπτά.''
''Ωραία πήρες το γρηγορότερο.''
Κουνάω τα μάτια μου ''Πρέπει να φύγω θα σε δω σε λίγες ώρες.''
''Εντάξει τα λέμε σύντομα.''
Κλείνουμε και σέρνω την βαλίτσα μου στο χολ της οικοδομής.Κλειδώνω την πόρτα και μαζεύω μια τούφα από τα μαλλιά μου πίσω από το αυτί μου.
Είναι Παρασκευή πρωι και δεν θα πάω στην δουλειά σήμερα για να ταξιδέψω στην Νέα Υόρκη.Είμαι πολύ αγχωμένη που θα δω την αδερφή μου αλλά πρέπει να το ξεπεράσω.Δεν μπορώ να της κρύβομαι για πάντα.
''Rose;;''
Γυρνάω και βλέπω τον Harry όσο βγαίνει από το διαμέρισμά του.Κρατάει μια ζακέτα στο χέρι του και φοράει τα ρούχα της δουλειάς.Τα μανίκια από το πουκάμισο του είναι σηκωμένα μέχρι τους αγκώνες του.
''Γεια σου.'' του λέω.
''Πας κάπου;;''
''Αμ ναι.'' Βάζω τα χέρια μου στις πίσω τσέπες του παντελονιού μου. ''Πάω Νέα Υόρκη για το σ/κ''
Σηκώνει το φρύδι του.''Αληθεια.''
Νεύω.''Ναι η μαμά μου με ήθελε''
''Αυτό είναι καλό.Ποθ πηγαίνεις εννοώ.''
''Γιατί;''
''Σκόπευα να μιλήσω στον..Alec το σ/κ και θα είναι καλό που θα λείπεις σε περίπτωση...''σε περίπτωση που αποφασισει να στείλει ανθρωπους να καταστρέχουν το διαμέρισμα μου ξανά.
''Ναι σωστά.'' λέω και ο Harry νεύει και κοιτάει το πάτωμα.
Περπατάμε ως το ασανσέρ σιωπηλοί.Πέρασαν λίγες μέρες που εγώ αι ο Aaron χωρίσαμε και μου έχει γεμίσει το τηλέφωνο με κλήσεις και μηνύματα.Σκέφτομαι να μπλοκάρω τον αριθμό του αλλά για την ώρα δεν φαίνεται σωστό.
''Πότε γυρνάς;;'' με ρωταει όσο περπατάμε προς την έξοδο.
''Κυριακή βράδυ.''
Ο Harry νεύει. ''Χμμ''
Σταματάμε στο αμάξι μου.Με βοηθάει με την βαλίτσα όσο εγώ θαυμάζω τα μικρά του τατουάζ.
''Λοιπόν..Καλο δρόμο.'' μου χαμογελάει και εμφανίζονται τα λακάκια του.
''Ευχαριστώ.Καλά να περάσεις μην κάνοντας δουλειά.''
Κουνάει τα μάτια του και γελάω. ''Δουλεύω'' λέει και είναι η σειρά μου να κουνήσω τα μάτια μου.
''Δουλεύεις μόνο σε τρόπους για να μου σπας τα νεύρα''
''Ουπς'' λέει και γελάμε πάλι.
Είναι περίεργο που δεν θα τον δω όλο το σ/κ.Από τότε που μετακόμισα και αφού είναι γείτονας και συνεργάτης μου, σπάνια πέρασαν μέρες που δεν είδαμε ο ένας τον άλλο.
''Θα δεις την αδερφή σου;;'' ρωτάει.Ο τόνος του πιο σοβαρός.
Κοιτάζω κάτω. ''Ναι.''
Ο Harry βγάζει από την τσέπη του ένα στυλό και γράφει κάτι στο χέρι μου.Οταν τελείωνει βάζει το στυλό στη θέση του.7 αριθμοί είναι γραμμένοι πάνω στο χέρι μου. ''Αν θέλεις να μιλήσεις, απλά πάρε με.''
Χαμογελάω. ''Ευχαριστώ.''
''Για αυτό είναι οι φίλοι'' λέει και γελάει.
Το ίδιο κάνω και εγώ ''Ναι.Λοιπόν, η πτήση μου είναι σε μια ώρα οπότε πρέπει να πηγαίνω.''
Ο Ηarry νεύει ''Καλό ταξίδι''Αρχίζει να περπατάει προς το αμάξι του που έιναι παρκαρισμένο λίγο πιο πέρα.
''Μπάιι'' λέω και σηκώνει το χέρι του και με χαιρετάει όσο περπατάει.
Κοιτάζω τον αριθμό στο χέρι μου.Σκοπεύω να τηλεφωνήσω όταν προσγιωθώ στην Νέα Υόρκη.
Φτάνω στο αεροδρόμιο και περιμένω.
''Η πτήση 909 για το αεροδρόμιο LaGuardia στην Νέα Υόρκη φεύγει τώρα.''
Σηκώνομαι από τη θέση μου.Το κινητό μου χτυπά και ξεφυσάω όταν βλέπω τον αριθμό του Aaron.Toυ το κλείνω.Πως τολμάει;;Ημουν μαζί του περισσότερο από όσο θα έπρεπε.Το βλέπω τώρα αυτό.Είναι ένας εγωιστής μαλάκας και δεν αξίζει να είναι με κανέναν.
Κάποιος κάθεται δίπλα μου και φέρνω τα πράγματα μου πιο κοντα μου.Σκέφτομαι να επεξεργαστώ το έγγραφο που μου έδωσε ο κ.Greenman χθες για να περάσει η ώρα.
Χτυπάω κατα λάθος τον διπλανό μου με τον αγκώνα μου και όταν γυρνάω να του ζητήσω συγνώμη γουρλώνω τα μάτια μου.
''Zayn;;''
