Chapter 49

6.5K 643 34
                                    

''Διάλεξε κάτι άλλο.'' λέει χαμηλόφωνα και κοιτάζει κάτω.

''Οχι, είπαμε μυστικό για μυστικό.Εγώ κράτησα τη συμφωνία, κάντο και εσύ.''

Ξεφυσάει.Είναι για πολυ ώρα σιωπηλός που νομίζω ότι δεν θα πει τίποτα αλλά επιτέλους μιλάει.

''Την έλεγαν Violet.Violet Watergate.'' δαγκώνει το χείλος του.''Την γνώρισα σε ένα μπαρ και το μόνο πράγμα που σκέφτηκα μόλις την είδα ήταν 'είναι το πιο όμορφο κορίτσι που έχω δει' ''

Ενα χαμόγελο εμφανίζεται στο πρόσωπο του. ''Είχε ξανθά μαλλιά.Τόσα απαλά και μακρυά.Πάντα τα έκανε μπούκλες.Μου άρεζαν τόσο.Και..και είχε και εκείνα τα μπλε μάτια που ήταν τόσο καθαρά σαν τον ωκεανό.Ηταν τόσο μπλε Rose, τόσο μπλε.'' Ξέρω ότι όλες οι παλιές αναμνήσεις του έρχονται στο μυαλό και κοιτάει στον ουρανό.

Παίρνει μια ανάσα καισυνεχίζει. ''Μόλις είχα μετακομίσει από την Αγγλία και ήμουν χάλια.Αλλά όταν γνώρισα την Violet..γαμώτο.Ηταν σαν τη νικοτίνη αυτό το κορίτσι.Δεν άνηκε σε κανέναν, και το ήξερα.Για ένα λόγο όμως συνέχιζα να τρέχω από πίσω της.Θα μπορούσε να είναι 3 το πρωί και να ήμουν ξύπνιος, και να την έπαιρνα και πάντα να το σήκωνε.Κάθε φορά.'' το χαμόγελο του εξαφανίζεται. ''Αλλά πριν το καταλάβω δεν μπορούσα να την αφήσω να φύγει.''

Με κοιτάει. ''Εγώ όμως δεν ήμουν τίποτα για αυτήν.Το ήξερα.Και επίσης ήξερα ότι συνέχιζε να μου μιλάειγιατί ήμουν τρελός για αυτήν.To ήξερα αλλά δεν έκανα τίποτα για αυτό.''

Ξανά κοιτάζει κάτω. ''Οπότε όταν μου είπε ότι μετακομίζει στο Los Angeles για την καριέρα της ως ηθοποιός δεν ήμουν και πολύ έκπληκτος.Της είπα ότι την αγαπούσα εκείνη τη μέρα και γέλασε μπροστά στα μούτρα μου.Την θυμάμαι εκείνη τη μέρα.Ηταν σαν ό,τι και να της έλεγα να μην είχε σημασία.Την ημέρα που έφευγε ήθελα να φωνάξω, να της τσιρίξω αλλά το μόνο που έκανα ήταν να την κοιτάω που έβγαινε από το δικό σου--''

''Τι;Το δικό μου τι;;''

Αναστενάζει. ''Τον διαμέρισμα σου.Εμενε στο διαμέρισμα σου.''

''Για αυτό με μισούσες.Μετακόμισα στο διαμέρισμα της και το μισούσες αυτό.''

Νεύει και κοιτάει κάτω. ''Ναι.Την ημέρα που γνωριστήκαμε και σου είπα να μην κάνεις φασαρία ήρθα στο διαμέρισμα σου μόνο για..για να δω και μόνος μου ότι πραγματικά είχε φύγει.Εννοώ, έχουν περάσει 3 χρόνια και κανείς δεν μετακόμισε.Αλλά όταν άνοιξες την πόρτα σου και..και είχες σκούρα μαλλιά και αυτά τα καφέ μάτια δηλαδή ακριβώς το αντίθετο της Violet'' ξεροκαταπίνει ''Το μισούσα που μετακόμισες εκεί, με όλα τα πράγματα σου και..γέμισες τον άδειο χώρο που αυτή είχεαφήσει..Και συγνώμη για αυτό.Ημουν μεγάλος μαλάκας.''

''Είναι εντάξει.''

Νεύει και ξεφυσάει.

''Της μίλησες από τότε;;''

''Οχι.Μου έδωσε τον αριθμό της αλλά όταν την πήρα μετά από λίγες μέρες ένας άντρας απάντησε.''

Τον κοιτάω.

''Ρωτησα ποιος ήταν και μου είπε πως ήταν το αγόρι της.Ελειπε 2 μέρες.48 ώρες είχαν περάσει και είχε αγόρι Rose.'' Ο Harry κουνάει το κεφάλι του. ''Ποτέ δεν με άφησε να γίνω το αγόρι της.''

Θέλω τόσο να τον αγγαλιάσω τώρα.Να τον καθησυχάσω.Να του πω ότι θα ερωτευτεί κάποια άλλη και θα είναι χαρούμενος.Τον θέλω χαρούμενο.Θέλω να βλέπω τα λακάκια του.Τον τρόπο που κλείνει τα μάτια του όταν γελάει πάρα πολύ.Θέλω να του πω ότι η Violet δεν ήταν αρκετά καλή για αυτόν και ότι θα υπάρξει κάποια άλλη.

Αλλά δεν κάνω τίποτα, μονο τον κοιτάω.

 ''Συγνώμη που συνέβη.'' λέω επιτέλους.

 ''Και εγώ.''

''Ακόμα..ακόμα την αγαπάς;;''

 Ο Harry με κοιτάει. ''Οχι.Δεν πιστεύω στην αγάπη πλέον.''

 ''Αυτό είναι πολύ οπτιμιστικό.''

''Μα δεν είμαι οπτιμιστής.''

''Ακόμα και έτσι.''

''Rose δεν είναι παραμύθι.Δεν υπάρχει χαρούμενο τέλος, ούτε πρίγκιπες και συγκεκριμένα όχι αγάπη.''

 ''Λυπάμαι που νιώθεις έτσι.'' 

''Μην μου πεις ότι πιστεύεις σε αυτό το πράγμα.''

''Πιστεύω.''

''Rose πήγαν να σε βιάσουν και σε κακοποίησαν σωματικά 2 φορές.Πως μπορείς να πιστεύεις ότι υπάρχει αγάπη;;''

 ''Επειδή έγιναν όλα  αυτά δεν σημαίνει ότι δεν θα ερωτευτώ ποτέ κάποιον.Κάποιον που δεν θα κάνει τίποτα από αυτά.Και πιστεύω πως αν κάποιος σωστός έρθει στη ζωή σου θα μπορούσες να ερωτευτείς ξανά.Δεν πρέπει να αφήσεις ένα κορίτσι να καταστρέψει τη ζωή σου.''

''Δεν ήταν ένα απλό κορίτσι.Ηταν η Violet.''

Ξαφνικά βρίσκω τον εαυτό μου να αναρωτιέται πως θα ήταν να αγαπηθω από τον Harry.Θα έκανε τα πάντα για μένα;Θα έπαιρνε όλον αυτόν τον πόνο που μου προκάλεσαν ο Jason και η Elizabeth;;Θα με κρατούσε σφιχτά όταν δεν θα μπορούσα να κοιμηθώ;;Θα με έκανε χαρούμενη;

Οχι δεν θα το έκανε.Γιατί είναι ο Ηarry και δεν πιστεύει στην αγάπη.

HiddenDove le storie prendono vita. Scoprilo ora