The Tweet - Ashton Irwin ✔️

#Justin

Vandaag is het dan de laatste dag. De laatste dag voordat Ashton, Calum, Luke en Michael weer weggaan. Vanavond hebben ze hun laatste concert in Londen, waarna ze 's nachts rond twee uur het vliegtuig naar huis nemen. Sinds gisteren ben ik weer opgeknapt en ik voel me nu gelukkig weer helemaal goed. Ashton heeft me verteld dat hij de hele dag heeft volgepland om allerlei dingen te doen, hij zou me rond elf uur ophalen. Vandaag probeer ik de gedachte aan dat Ashton over 24 uur alweer bijna thuis is ver voor me uit te schuiven, voor hoever dat lukt.

Aangezien het nu kwart over tien is lijkt het me wel slim om me om te gaan kleden. Ik trek de kastdeuren open en kijk peinzend naar mijn kleren. Ik heb altijd het gevoel dat ik te weinig kleren heb, dat terwijl mijn hele kast volgepropt zit. Uiteindelijk, na even twijfelen, haal ik er een zwarte skinny jeans, een zwarte top en een blauw-wit geblokt blousje eruit. Het is zomer, maar dat betekend niet dat het heel erg warm is hier in Londen. Ik schat dat het vandaag zo rond de 16 graden is. Een t-shirt had ik ook aangekund, maar ik voel me daar nog erg onzeker bij. Volgens Ashton zie je de littekens haast niet meer, maar ik heb toch het gevoel dat ze nog te erg opvallen. Wanneer ik de kleren heb aangetrokken loop ik naar de badkamer en poets daar mijn tanden, ook doe ik een laagje mascara op. Ik loop naar beneden en kom in de woonkamer mijn ouders tegemoet, die op de bank zitten. 'Goedemorgen,' zeg ik glimlachend. 'Hey Jade.' 'Lekker geslapen?' Ik knik terwijl ik op de bank ga zitten. 'Ashton komt me om elf uur ophalen en ik denk dat ik tegen de avond wel weer thuis ben, aangezien de band 's avonds nog een concert heeft,' zeg ik ter informatie. 'Breng je hem niet meer weg naar het vliegveld?' Vraagt mijn vader. Ik haal twijfelend mijn schouders op, 'Ashton en ik hebben het er nog niet echt over gehad. Ik zou het wel fijn vinden maar weet niet hoe ik er kom, want ik verwacht dat ze gelijk als het concert gedaan is richting het vliegveld gaan, en ik weet niet hoe ik dan weer thuis zou komen,' zeg ik verdrietig. 'Ik denk dat het verstandig is als je daar dan nog even met Ashton over praat, en daarbij, geniet nog maar even van deze dag en laat je niet dwarszitten over het feit dat Ashton vannacht weer weggaat, hé?' Vraagt mijn moeder. Ik knik zuchtend, 'Ik ga mijn best doen...' 'Als Ashton hier om elf uur is zou ik nu gaan ontbijten, denk je niet?' Vraagt mijn moeder. 'Ik sla ontbijt over, heb geen honger.' 'Weet je dat wel zeker? Je wilt toch niet nog steeds afvallen?' Zuchtend schud ik mijn hoofd, 'Nee, tuurlijk niet. Ik heb gewoon geen honger...' Eigenlijk meen ik dit niet helemaal maar ik heb geen zin om mijn ouders onnodig bezorgd te maken. 'Je kunt altijd bij ons terecht, dat weet je,' zegt mijn vader, ook ietwat bezorgd. 'Weet ik, pap.'

De bel gaat. Ik sta op en zeg mijn ouders gedag. Ik loop richting de voordeur en wanneer ik die open zie ik Ashton staan. Ik voel de kriebels weer in mijn buik als hij zijn perfecte glimlach op zet. Ik leun naar voren en geef hem een kus, 'Hey sweetie,' 'Hallo Ashy,' zeg ik glimlachend. 'Gaan we gelijk weg?' Ashton knikt en ik steek goedkeurend mijn duim op terwijl ik naar de kapstok loop en een leren jasje pak. Ik stap in mijn Vans en loop met Ashton naast me de deur uit. 'Waar gaan we heen?' vraag ik nieuwsgierig, terwijl we richting een zwarte auto lopen. 'Zeg ik lekker niet,' zegt Ashton met een kinderachtig stemmetje. Ik maak een geïrriteerd geluidje maar lach dan toch. We stappen in de auto, Ashton aan het stuur en ik in de bijrijdersstoel. 'Hoe kom je eigenlijk aan deze auto?' vraag ik verbaasd. 'We hebben hem al gehuurd sinds twee weken geleden? Alleen hebben we er niet zo veel gebruik van gemaakt, zoals je denk ik hebt gemerkt,' zegt Ashton lachend terwijl hij de auto start en begint te rijden. 'Ik heb je nog geen één keer in deze auto zien rijden, dus dat klopt.'

Wanneer Ashton de auto parkeert merk ik dat we aan de rand van het Hyde park staan. 'Gaan we naar het park?' vraag ik vrolijk. Ashton kijkt me even glimlachend aan maar zegt niks. Beiden openen we de autodeur en stappen uit. Hij loopt richting mijn kant en pakt mijn hand vast. Glimlachend kijk ik hem aan. 'Ik had bedacht om iets te gaan eten op een terrasje maar het is nog best wel vroeg, dus we kunnen ook gewoon eerst even rondlopen?' Ik knik en we lopen richting de ingang van het park. 'Ben je hier al eens eerder geweest?' vraagt Ashton. 'Al een aantal keer, maar ik blijf het een mooie plek vinden,' zeg ik terwijl ik om me heen kijk. Als kind vond ik alle fonteinen hier al geweldig en ging ik op warme zomerdagen door de fonteinen heen rennen. 'Ik ben hier met de jongens per toeval terecht gekomen toen we in Londen waren voor een concert. Het was winter, maar wij gingen als een stel gekken langs de fonteinen heen redden. Management was niet zo blij, ze dachten dat we allemaal ziek zouden worden, maar we hebben nergens last van gehad,' zegt Ashton lachend. 'Jullie zijn echt gek.'