The Tweet - Ashton Irwin ✔️

#Follow

''@AshtonIrwin: @AshHisBandana I saw the vid. I'm so sorry for you, Jade. You're not worthless, believe me. Hope you're okay. ily x''

Ik gil en krijg één of ander hyper, spastisch aanvalletje, waarna ik uit bed val. Mijn vader komt binnenstormen, en niet veel later mijn moeder ook. 'Wat is er gebeurd?' vraagt mijn vader geschrokken. 'Ik... Wauw... Ashton heeft een tweet naar me gestuurd.' zeg ik sprakeloos, terwijl ik mijn mobiel aan ze laat zien. 'Wat lief van hem...' zegt mijn moeder, niet echt wetend wat ze moet zeggen, volgens mij. 'Welke video bedoeld hij?' vraagt mijn vader. Mijn gezicht betrekt een beetje. 'Iemand heeft gefilmd, wat er gisteren is gebeurd.' zeg ik zachtjes. Mijn ouders kijken me beduusd aan. Ongemakkelijke stilte. 'Hij volgt me ook,' zeg ik met een klein glimlachje. Mijn vader aait over mijn hoofd heen. 'Moet ik je weer even in bed helpen?' vraagt mijn vader. En dan pas merk ik dat ik op de grond lig. Ik lach, 'doe maar,' waarna mijn vader me op bed helpt. Ik ga onder de dekens liggen. 'Zal ik zo wat eten voor je maken?' vraagt mijn moeder. Ik schud mijn hoofd, 'niet zo'n honger.' 'Heb je nog iets nodig? Je laptop? Of een boek?' 'Ook niet mam.' 'Zeker weten?' vraagt ze nog voor de zekerheid. Ik zucht even kort, 'Ja mam, ik roep vanzelf wel als ik iets nodig heb.' 'Sorry schat, ik ben gewoon bezorgd en...' Ik onderbreek haar, 'Mahaam' zeg ik ietwat geïrriteerd. Ze steekt haar handen onschuldig in de lucht, 'Ik ga al weg, ik ga al weg,' terwijl ze de kamer uitloopt samen met mijn vader. Ik zucht en kijk weer op mijn mobiel. Ik besluit om een tweet te sturen, aangezien er honderden mentions van mensen zijn die vragen hoe het met me gaat. Ik twijfel even wat ik typ, en besluit het kort te houden, aangezien ik het toch wel ongemakkelijk vind om over wat er allemaal gebeurd is de laatste tijd te hebben.

"Im alright. Thanks for aLl the sweet mentions ☺ AND ASDFGHKL ASH FOLLOWED ME TYSM"

Ik verstuur de tweet, waarna ik er verrassend genoeg veel berichtjes op krijg. Ik kijk bij mijn privéberichten, waarbij ik ook tientallen berichtjes heb gekregen van mensen met de vraag of ik aan Ashton kan vragen of ze hen willen volgen. Een berichtje valt mij weer in het speciaal op, die van mijn beste, en enige vriendin, Olivia. Ik heb haar via twitter ontmoet. Ze woont in Australië en aangezien ik in Engeland woon, hebben we elkaar nog nooit ontmoet. Ik open het gesprek en gelijk overvalt me een hele spambom.

JADE ZEG ME DAT JE NOG LEEFT

FUCK IK GA DIE JUSTIN VERMOORDEN

IK ZWEER HET

JE BENT TRENDING TOPIC EN ASHTON VOLGT JE

WHATTHEFACK

ZEG ME DAT ALLES GOED GAAT, PLEASE

Ze wist al van begin af aan dat ik word gepest, maAr ze is er vaak té bezorgd over, al kan dat ook een lieve kant van haar zijn. Mijn vingers blijven even boven het toetsenbord van mijn mobiel zweven maar beginnen dan toch met typen.

LIV, IK LEEF, BEN HELEMAAL GEZOND. IK KREEG EEN HARTVERZAKKING TOEN IK ZAG DAT ASHTON ME HAD GEVOLGD EN EEN TWEET HAD GESTUURD MAAR IK HEB ER EEN HEEL DUBBEL GEVOEL OVER, HIJ HEEFT DAT FILMPJE GEZIEN EN IK SCHAAM ME OFZO IDK. IK KOM NET UIT HET ZIEKENHUIS, HEB MN BEEN GEBROKEN EN HEB KNEUZINGEN EN SHIT DUS IK VERVEEL ME, HELP ME

Ik verstuur het berichtje, maar verwacht geen snel antwoord, aangezien er tien uur tijdsverschil is, en het daar nu dus ongeveer half drie 's nachts zou moeten zijn. Ik doe mijn mobiel uit, maar het scherm licht gelijk al weer op, @OliviaHemmo send you a message. Dus toch nog wakker, gek kind.

JADE, EINDELIJK. IK BEN ZOOOO ASDFGHJKL OPGELUCHT DAT JE NOG LEEFT, IK WAS CONSTANT AAN HET HUILEN OMDAT IK MAAR NIKS VAN JE HOORDE OMG. IK WOU DAT IK NAAR JE TOE KON KOMEN EN JE KON KNUFFELEN :C REALISEER JE JE DAT ASHTON WEET DAT JE BESTAAT? IK SNAP JE DUBBELEGEVOELENSSHIT, MAAR BE HAPPYYY BECAUSE HE FOLLOWED YOU <3 IK BEN ZO OPGELUCHT OMG

Ik glimlach en besluit een kort antwoord te geven,

"SENDING VIRTUAL HUG" GHEHE

We praten meestal met capslock tegen elkaar, gewoon, omdat we het leuk vinden.

Ik merk dat mijn maag zin krijgt in eten, aangezien het ook etenstijd is, is dat volgens mij wel normaal. Ik stap uit bed, pak de krukken die naast mijn bed staan en strompel de kamer uit. Voorzichtig kruk ik van de trap af, waarna ik naar de keuken loop. 'Haai pap, mam.' zeg ik glimlachend. Ze draaien zich allebei verbaasd om, 'Hoe ben jij van de trap gekomen?' vraagt mijn moeder. 'Nou, gewoon, trede voor trede,' zeg ik giechelend. Mijn vader schudt lachend zijn hoofd, terwijl mijn moeder me bezorgd aan kijkt. 'Je kon ons toch even roepen? Dan hielpen we je. Heb je je niet pijn gedaan?' 'Nee mam, het lukt allemaal wel, ik heb geen pijn, wees maar rustig, ik heb alleen honger.' Ze kijkt geschrokken op, 'Ik heb helemaal niet aan eten gedacht! Ik wou vandaag boodschappen gaan doen, maar omdat jij in het ziekenhuis lag ben ik het helemaal vergeten!' 'Maakt niet uit toch? We kunnen pizza bestellen?' geef ik als optie. 'Ja, ja, dat moet dan maar... Welke pizza willen jullie?' 'Tonno, ofcourse,' zeg ik vrolijk. 'Doe mij maar Hawai, schat.' zegt mijn vader. Ze knikt en loopt naar de woonkamer, waar ze, denk ik, gaat bellen.

'Mama en ik hebben met school overlegd, Jade.' begint mijn vader. Ik kijk hem verwachtingsvol aan. 'We hebben het voor elkaar gekregen dat je pas met de examens weer op school komt, zodat je nu nog anderhalve week thuis kan blijven...' Verder komt mijn vader niet want ik trek hem in een knuffel, 'Dankje pap, echt dankje!' zeg ik blij. 'Maar...' gaat hij verder. 'Je mist nu dus wel veel van de examenstof, volgens de directeur, dus het zal wel zwaar voor je worden, ik zou als ik jou was binnenkort maar eens beginnen met leren, of niet?' zegt hij glimlachend. Ik knik, 'Dat, is een slim idee.'

Mijn moeder komt de keuken weer binnen, 'Pizza's komen binnen tien minuten.' Ik strompel voorzichtig, zonder krukken, naar haar toe en trek ook mijn moeder in een knuffel. Ze reageert even verbaasd, 'Vanwaar deze knuffel?' vraagt ze grinnikend. 'Dankjewel mam, dat jij en pap dit voor me hebben geregeld. Ik hou van jullie.' zeg ik zachtjes. 'Ach, lieverd toch..' Mijn moeder geeft een kus op mijn voorhoofd. 'Natuurlijk doen we alles voor je wat we voor je kunnen doen, je bent onze dochter!' Ik glimlach. Ik laat haar los, terwijl ik weer op mijn stoel neerzak, aangezien mijn been wat pijnlijk begint aan te voelen. Mijn moeder gaat ook aan tafel zitten, terwijl mijn ouders een gesprek beginnen. Onderuitgezakt op mijn stoel, pak ik mijn mobiel erbij en klik op het twitter-icoontje.

De bel gaat. Ik wil vrolijk opstaan en naar de deur lopen, om de pizza's aan te pakken, maar besef me dan weer dat ik een gebroken been heb en het dus niet zo'n slim idee is... Zuchtend ga ik weer wat beter op mijn stoel zitten, terwijl mijn vader al opstaat en naar de gang loopt. Mijn moeder schenkt ondertussen voor iedereen een glas drinken in. Mijn vader komt weer binnenlopen, deze keer met drie pizzadozen. Hij legt ze op tafel, waar ik snel mijn pizza vanaf pak. Ik open de doos en geniet van de heerlijke geur die van mijn pizza afkomt. Ik pak een punt en stop de eerste hap in mijn mond.

Pizza is heaven

-

Zoo, weer een hoofdstukje c:

Wat vonden jullie ervan? Sorry dat k zo lang niet meer had geupdate, ik had t druk met school ;0 Maar dit is dus mijn eerste verhaal hier op wattpad, dus ik ben benieuwd wat jullie van mijn schrijfstijl vinden, of de hoofdstukken niet te kort zijn en of het niet saai is/word. Ik had twee reacties en daar was ik zoo blij van ;d Mensen lezen mijn boek, yaay c: Oh en moet ik de ''conversatie's'' om het even netjes te zeggen, tussen Ashton en Jade, en Jade en Oliva, etc, andere engelse mensen die Jade gaat ontmoeten, moet ik dat dan schrijven in het Engels of Nederlands? Wat vinden jullie fijner? Want ik heb tot nu toe de twitterdingetjes alleen in het engels, zoals jullie weten... Naja let me know wat jullie van mijn verhaal, tot nu toe, vinden :)

xx AshHisDrumsticks

/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\

edited