The Tweet - Ashton Irwin ✔️

#Quarrel

Moeizaam open ik mijn ogen, waarna ik gelijk het gezicht van Ashton voor me zie liggen. De hoofdpijn en misselijkheid komt weer opdagen.
Ik glimlach als ik zie dat Ashton nog slaapt en zacht snurkt. Ik nestel me wat beter tegen hem aan en sluit mijn ogen even kort, om te genieten van het moment.

Voorzichtig stap ik uit bed en loop ik op blote voeten naar beneden. Ik heb echt even twee aspirines nodig. Wanneer ik de keuken binnenloop zie ik dat mijn ouders aan de eettafel ontbijten. 'Goedemorgen,' zeggen ze. 'Heey.' 'Hoe gaat het met je?' vraagt mijn moeder terwijl ik zoek in de kastjes naar de aspirines. 'Nog steeds last van misselijkheid en hoofdpijn, en volgens Ashton had ik gisteren ook koorts.' Bingo, hier hebben we de aspirines. Ik slik ze snel in met een glas water. 'Ga dan maar weer lekker naar bed, goed?' Ik knik. 'Hoe was het gisteren met Ashton?' 'Ja goed, hij was alleen wel erg moe want, nou ja, de fans waren niet al te rustig,' antwoord ik. 'Arme jongen,' Zegt mijn vader. Ik begin te lachen, 'Pap, hij houdt er van om bij zijn fans te zijn. Hij heeft zelf voor dit leven gekozen, hij wou beroemd worden.' 'Denk je dan niet dat hij het soms niet zwaar heeft?' Ik haal mijn schouders op, 'Vast wel, maar de meeste tijd dat hij bij fans spendeert is hij heel vrolijk.' 'Hoelaat is Ashton gisteren weggegaan?' Op dit moment zit ik in een kruisverhoor volgens mij. 'Hij is hier nog,' zeg ik. Nog voordat mijn moeder haar laatste hap in haar mond wou stoppen, legt ze het weer neer op haar bord. 'Wacht even, hij heeft bij je in bed geslapen?' Niet begrijpend knik ik. 'Jade Green, die jongen is net een paar dagen je vriendje en hij slaapt nu al bij je in bed?!' Ook mijn vader kijkt me boos aan. 'Slapen ja, verder niks,' verdedig ik mezelf. 'Oh, en het is ook niet meer normaal om zoiets aan je ouders te vragen?' Ik hoor ingehouden woede in de stem van mijn vader. 'Ik snap niet waarom jullie hier zo'n probleem van maken? We hebben alleen maar geslapen!' zeg ik nu ook hard. 'Jij gaat naar je kamer en vertelt Ashton dat hij kan vertrekken,' zegt mijn vader. 'Waar slaat dit op?! Hij gaat over vier dagen al weg, mag ik dan niet die laatste dagen bij hem zijn?' 'Dat is juist de reden Jade. Tot nu toe ben je elke dag bij Ashton geweest, over vier dagen is hij weg en wat ga je dan doen? Blijf je dan weer dagenlang op je kamer? We willen niet dat je weer depressief wordt, Jade...' zegt mijn moeder zacht. 'Weet je, laat ook maar. Ik heb helemaal geen zin in ruzie. Ik vertel Ashton dat hij naar het hotel kan gaan en kruip weer mijn bed in.' Ik pak snel een bord tevoorschijn en smeer een broodje voor Ashton. Ik schenk nog een beker melk in en loop dan zonder iets te zeggen naar boven.

'Ash, wakker worden,' zeg ik zacht, terwijl ik over zijn haar wrijf. Hij kreunt zachtjes en draait zich naar me toe. Ik geef hem een kus op zijn mond. 'Ik heb een ontbijtje voor je.' Hij opent zijn ogen en kijkt me glimlachend aan. Ashton gaat rechtop zitten en ik geef hem zijn bord aan.

'Ashton?' Hij kijkt me vragend aan terwijl hij zijn broodje doorslikt. 'Wat is er?' Vraagt hij. Moeilijk kijk ik hem aan, 'Mijn ouders willen dat je weggaat...' zeg ik zacht. 'Wat? Maar ik ga pas over vier dagen weg?' zegt hij niet begrijpend. Ik grinnik kort maar kijk hem al snel weer serieus aan. 'Ze bedoelen uit dit huis, voor vandaag. We hadden ruzie en... Het kwam erop neer dat ze boos waren om het feit dat je bij me hebt geslapen en dat je nu dus weg moet...' Ik veeg snel een traan weg. Hij kijkt me verdrietig aan en trekt me in een knuffel. 'Dan ga ik zo weg en ga jij het bijleggen met je ouders, goed?' 'Maar... Vind je het niet erg dan?' 'Ik vind het niet leuk dat ik word weggestuurd door mijn aanstaande schoonouders,' Ik lach kort, 'Althans, ik hoop dat het mijn schoonouders worden, maar ik denk wel dat ze gelijk hebben. Je bent nog maar een paar dagen mijn vriendin en het was stom dat ik bij je bleef slapen. Ouders vatten het vaak niet op als alleen maar slapen, denk ik.' Ik knik, 'Ik snap ze ook wel, maar ik vind het overdreven dat ze willen dat je nu weg gaat...' Ashton zucht en knikt. 'Maak je er nou maar niet te druk over. Hoe gaat het met je?' vraagt hij. 'Hetzelfde als gisteren,' zeg ik verdrietig. Hij geeft een kus op mijn voorhoofd. 'Dan ga jij nog even lekker in bed liggen en ga ik naar het hotel, goed?' Ik knik en ga naast hem liggen. Ik leg mijn hoofd op zijn borst en hij haalt kort zijn hand door mijn haren heen. 

'Ik denk dat ik nu wel moet gaan, Jade. Ik heb de jongens niet verteld dat ik bij je bleef slapen en we hebben over een paar uur een interview.' 'Live op televisie?' vraag ik hoopvol. 'Jazeker! Ik weet alleen niet op welke zender dus dan moet je maar even zoeken.' zegt Ashton lief. 'Oh, en Jade? Ze gaan waarschijnlijk ook vragen over óns stellen... Het is ze natuurlijk al opgevallen dat we heel vaak samen zijn gezien. Wil je dat iedereen het weet dat je mijn vriendin bent? Of wil je langer wachten?' Ik denk even na bij die vraag. Eigenlijk ben ik bang voor alle reacties die gaan komen. We hebben nog maar een paar dagen een relatie, moet iedereen het nu dan al weten? 'Als je het liever niet wil dan begrijp ik dat, dan wachten we gewoon nog even daarmee,' helpt Ashton me. 'Denk je dat je je eronder uit kunt praten?' vraag ik. 'Vast wel. Ik kan zeggen dat je gewoon een vriendin bent die ik ben komen opzoeken?' Ik knik, 'Ik zou het fijn vinden als je dat zou willen doen.' 'Dan doen we dat,' zegt hij terwijl hij een kus op mijn voorhoofd geeft. 

'Nu moet ik echt gaan.' Ik ga met mijn hoofd op het kussen liggen. Hij stapt uit bed en haalt zijn hand door zijn haar, zodat het wat beter in model valt. De kleren van gisteren heeft hij nog aan. Ik ben van plan om ook uit bed te stappen maar word tegen gehouden door Ashton. 'Je bent ziek dus je blijft in bed. Ik vind zelf wel de deur naar buiten.' zegt hij met een schuin glimlachje. Ik glimlach zwak terug. Hij geeft me een kus op mijn lippen, 'Ik hoop tot morgen?' Ik knik bevestigend. 'Tot morgen Ashy.' 'Tot morgen sweety.' Ik glimlach, waarna hij de kamer uitloopt. Hij werpt nog een laatste blik op me en sluit dan voorzichtig de deur. Ik hoor nog een zachte 'Doei,' en voetstappen die de trap aflopen, waarna het stil wordt. Ik trek de dekens over me heen en pak mijn mobiel van het nachtkastje. Ik ontgrendel hem en zie dat ik weer een sms van de onbekende heb.

That looked romantic.

~

YES,, HOOFDSTUK NUMERO 21🎉 Wat vinden jullie van de onbekende smser? Al een idee wie het kan zijn?

Anyways, ik hoop dat jullie dit hoofdstuk wat vonden. Ik weet niet precies of ie heel lang is want heb het meeste stuk op mn mobiel getypt && daar kun je niet zien hoeveel woorden je hebt dusjaaa😁

SUCCES IEDEREEN OP SCHOOL MORGEN 💕 OF MISSCHIEN HEB IK AL HELE OUDE LEZERS DIE MORGEN MOETEN WERKEN? Dan ook succes😙

xxAshHisDrumsticks

/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\ 

edited