The Tweet - Ashton Irwin ✔️

#London

Het is inmiddels al drie dagen later. We hebben nog twee keer met zijn allen afgesproken en de jongens hebben hun eerste concert in Londen al gehad. Vandaag hebben we besloten om te gaan shoppen en ik ga Londen voor een deel aan hen laten zien. Niet echt de favoriete bezigheid voor een jongen, shoppen, maar Ashton even lief aankijken en hij gaat al overstag, waarna hij de andere jongens overhaalt aangezien hij zegt dat als een jongen met twee meiden gaat winkelen hij gay is. Zijn mening, niet de mijne. Over Ashton gesproken, ik kan niet meer stoppen met aan hem denken. Ik ben er nu zeker van dat ik hem leuk vind. Alles aan hem is gewoon zo... Leuk, denk ik. Zijn grapjes die zó slecht zijn dat ze grappig worden, zijn lieve trekjes, en dan hebben we het nog niet eens gehad over zijn lichaam. Die lieve kuiltjes als hij zijn perfecte glimlach laat zien, zijn licht gekrulde haar en dan zijn spieren, ook al niet normaal. Ashton Irwin is perfectie.

Back to the point.
Olivia en ik hebben ons net klaargemaakt voor het dagje uit, makkelijke kleren aangedaan zodat we sneller nieuwe kleding kunnen aanpassen, beiden hebben we onze handtas ingepakt, en niet te vergeten, onze portemonnee meegenomen. We hadden afgesproken met de jongens om naar hun hotel toe te komen aangezien we dan ook al gelijk in het centrum zijn. Mijn huis staat best ver weg van het centrum, vandaar. 'Olivia? Ben je al klaar?!' Roep ik naar boven. Ze moest zonodig nog even haar make-up bijwerken. Ik hoor gevloek van boven komen, 'Nu ben ik uitgeschoten met de mascara door jouw geschreeuw.' hoor ik haar geïrriteerd terugroepen. Ik begin te lachen en ren naar boven, richting de badkamer. Ik trek de deur open en tref Olivia aan met een zwarte streep over haar gezicht heen. Ik probeer mijn lach in te houden, 'Het is weer eens wat anders, niet waar?' zeg ik grinnikend. Ze kijkt in de spiegel en begint dan ook te lachen. 'Ik kan gewoon niet boos op jou zijn.' zegt ze lachend, terwijl ze met make-up remover de vlek van haar gezicht probeert te krijgen. Daarintegen wordt het alleen maar erger. 'Lukt het een beetje?' Vraag ik als ze druk aan het schrobben is. 'Jahoor!' zegt ze lachend.

Na een aantal minuten is het haar toch gelukt om de vlek weg te krijgen, het enige wat is overgebleven is een rode vlek door het harde schrobben. Olivia bekijkt zichzelf in de spiegel. 'Het is er niet echt beter op geworden met die rode vlek.' zegt ze. 'Dat trekt wel weer weg. We moeten nu echt gaan want we zijn al te laat.' zeg ik lachend als ik de rode vlek zie. Ze steekt haar duim op en samen rennen we naar beneden. We pakken beiden onze handtas, zeggen mijn ouders gedag en lopen naar het schuurtje, waar ik mijn fiets uit haal. Het is juli, wat betekent dat we geen jas aan doen aangezien het warm weer is. 'Dus, wie gaat fietsen?' Vraag ik aan Olivia. 'Jij. Ik kan al amper fietsen als ik in mijn eentje erop zit, laat staan met nog iemand achterop.' Hoofdschuddend lach ik. We stappen op de fiets, ik aan het stuur en Olivia dus achterop. Slingerend fietsen we richting het hotel.

We staan al even voor de ingang van het hotel te wachten, we zien de jongens nog niet. 'Ik dacht dat wij te laat waren?' Vraagt Olivia verward. Ik knik en kijk op mijn horloge, 'We hadden om half twaalf afgesproken en het is nu bijna tien over half twaalf.' Olivia trekt een pruillipje, 'Ze zijn ons vergeten.' 'Of ze stonden hier al om half twaalf en zijn weg gegaan toen wij niet kwamen?' vraag ik me onzeker af. Ze haalt haar schouders op. 

De deur van het hotel gaat open, allebei kijken we hoopvol toe. Vier mannen komen naar buiten lopen, ze zien er een beetje, ja, hoe zullen we het zeggen? Ze zien er wat apart uit, laten we het daar op houden. Alle vier hebben ze een snor, verschillende hoeden of petten op, grote zonnebrillen en... Is dat nou make-up? 'Jade, Olivia!' roept er één met een verdraaide stem, terwijl ze op ons af komen lopen. Bang zetten Olivia en ik een stap naar achter. 'Eeh, Jade? Weet jij wie deze vier creeps zijn?' vraagt Olivia zachtjes. Ik haal mijn schouders op, 'No idea...' Als ik merk dat eentje zijn armen om me heen wil slaan, sla ik de hand snel weg, 'Blijf van me af!' Zeg ik fel. Ze beginnen alle vier te lachen, 'Woaah, rustig aan. Herken je ons dan niet?' Vraagt een ander. Olivia en ik schudden beiden ons hoofd. 'Dat komt mooi uit, jullie als echte fans zouden dat wel door moeten hebben, of niet?' En dan begin ik het door te krijgen. Ik begin hard te lachen, maar als ik zie dat Olivia het nog niet door heeft kijk ik met een serieus gezicht naar haar. 'Traag van begrip?' Vraag ik. Ze kijkt nog steeds verward. Van de jongen die het dichtst bij me staat doe ik de hoed af, de zonnebril zet ik op zijn hoofd en de snor trek ik van zijn huid af, wat een pijnkreet veroorzaakt. En zie hier, Luke Hemmings. Nu begint dan ook eindelijk Olivia het door te hebben, waarna ze zó hard lacht, dat je het aan de andere kant van de straat nog zou kunnen horen, en ik verzeker je, dit is een lange straat. 'Waarom hebben jullie dit allemaal gedaan?' Vraag ik lachend, terwijl ik ze allemaal een knuffel geef. 'We hebben even geen zin om herkend te worden door fans, we willen gewoon even op ons gemakje door Londen lopen. Maar nu heb je mijn outfit al verpest.' zegt Luke met een klein pruillipje. Onschuldig hou ik mijn handen omhoog, 'Het spijt me.' Ik doe de bril weer voor zijn ogen, zet de hoed op en plak zijn snor weer boven zijn lippen. Goedkeurend steek ik mijn duim op. 'Dus... Wat gaan we als eerst doen?' Vraagt Olivia. 'Suggesties?' Vraagt Calum als het even stil is. 'We kunnen eerst gaan winkelen? En dat we dan kijken wat we daarna gaan doen?' vraag ik. Iedereen knikt. 'Nou, let's go dan!' Zegt Olivia enthousiast. 'Jade, jij kent hier de weg, dus zeg maar waar je heen wilt.' zegt Ashton, die naast me komt lopen. Olivia knipoogt naar me en gaat dan achter ons lopen samen met Calum, Michael en Luke.