The Tweet - Ashton Irwin ✔️

#Skype

Twee weken later. De dag dat Lisanne wordt ontslagen uit de kliniek, als het goed is. Ik heb haar mijn nummer gegeven en ze zou me smsen of bellen wanneer ze thuis is, zodat we elkaar weer kunnen ontmoeten. Lisanne is een bijzondere vriendin. Ze begrijpt me in alles wat ik doe. Ze begrijpt wat ik heb meegemaakt, doordat zij ook gepest is, waardoor we over de tijd waarin het slecht met ons ging erg open tegen elkaar zijn. Ook het feit dat we beiden van Five Seconds of Summer houden. We hebben altijd wel een gespreksonderwerp en ik voel me gewoon erg fijn bij Lisanne, ik kan haar vertrouwen. Ik ga er hoe dan ook voor zorgen dat ze Ashton, Calum, Luke en Michael ontmoet. Ze heeft me heel erg geholpen in de tijd in de afkickkliniek dus dat is wel het minste wat ik voor haar kan terugdoen.

In deze twee weken heb ik veel met Ashton en Olivia gepraat en gefacetimed. Ook heb ik een aantal keer met de hele band gefacetimed. Ik heb geen terugval gehad, maar ik geef toe dat ik wel een aantal dagen in bed heb doorgebracht.

Ik heb vaak het gevoel gehad dat mijn ouders niet meer aan me denken. Ze denken dat, nu ik uit de kliniek ben, alles weer goed gaat en werken beiden zes dagen in de week. Kan niet gezond zijn, als je het mij vraagt. Deze twee weken ben ik dus haast altijd alleen geweest, waar ik langzamerhand gek van begin te worden.
~
Ik zit aan de keukentafel, alleen. Mijn laptop staat voor me en mijn mobiel ligt naast de laptop, te wachten op een teken van leven van Lisanne. Ik heb om tien uur in de ochtend afgesproken om met Olvia te skypen. Dit is meestal de tijd waarop we elkaar spreken omdat het dan voor ons allebei een gangbare tijd is, aangezien het bij Olivia elf uur later is. Wanneer ik het icoontje van Olivia van rood naar groen zie springen klik ik op haar naam. Olivia's gezicht verschijnt in beeld en glimlachend zwaai ik naar haar. Ze zwaait terug, 'Hey! Hoor je me?' Ik knik, 'Jij mij ook?'

Dit is meestal hoe onze gesprekken beginnen.

'Hoe gaat het?' vraag ik. 'Top! Ik heb het wel erg druk met werk en school, maar tot nu toe lukt alles nog.' zegt ze vrolijk. Olivia zit in haar tweede jaar van de kappersopleiding. 'En met jou?' vervolgt ze. Ik knik, 'Goed, ik zie Lisanne bijna weer,' zeg ik glimlachend. Olivia glimlacht naar me, 'Ik ben blij voor je, Jade. Ik weet dat je het moeilijk hebt met het feit dat Ashton en ik niet bij je zijn, dus ik ben écht blij dat je nog een vriendin in Engeland hebt.' zegt ze, terwijl ze een glas aan haar mond zet. 

'Ashton nog gesproken?' Ik knik, 'Een uurtje geleden heb ik even met hem gewhatsappt, net voordat hij naar één of andere afterparty ging.' 'Weten jullie al wanneer jullie elkaar weer kunnen zien?' vraagt Olivia voorzichtig. Verdrietig kijk ik omlaag, 'Over twee weken begint de tour door Amerika en hij heeft nog niks kunnen regelen met management...' Ik hoor Olivia zuchten en ik kijk met tranen in mijn ogen op. 'Reken er maar op dat Ashton er alles aan doet om je mee te krijgen op tour, al is het maar voor een paar dagen,' probeert ze me op te beuren. Ik knik, 'Dat weet ik ook wel, maar management werkt niet bepaald mee...' 

Het is even stil, wat me de gelegenheid geeft om het onderwerp te veranderen. 'Hoe gaat het met Thomas en jou?' Ze knikt wat stroef, door de plotselinge onderwerpverandering. 'Morgenavond gaan we een filmpje kijken bij hem thuis, daar ontmoet ik zijn ouders voor het eerst.' Glimlachend kijk ik haar aan, 'Zenuwachtig?' Ze haalt haar schouders op, 'Volgens Thomas vonden zijn ouders het juist leuk dat ik kwam en hij garandeerde me dat ze me heel aardig zullen vinden, dus daar moet ik dan maar op hopen...' 'Dat komt dus wel goed, gewoon jezelf zijn.' Lachend knikt Olivia. We kletsen nog wat totdat Olivia naar bed wil gaan, en zeggen elkaar gedag.

Ik sluit mijn laptop af en besluit een begin te maken aan het boek, die ik gisteren gekocht heb. Jawel, ik ben gisteren in mijn eentje gaan winkelen. Ik loop naar de woonkamer en laat me vallen in de bank. Ik maak het mezelf comfortabel met een aantal kussens en pak het boek van het bijzettafeltje. Paper Towns, is de naam van het boek. Geschreven door John Green. Ik sla de eerste bladzijde van het boek om en laat mijn ogen over de woorden glijden.

Ik kijk op van mijn boek wanneer mijn mobiel een melding krijgt. Ik ontgrendel mijn mobiel en klik op 'berichten.'

JAAAAAADE FREEDOOOOOM😱 JE WEET HET ADRES AL DUS TREK JE SCHOENEN AAN EN KOM NAAR MIJN HUIS WANT K HEB JE HEEL ERG GEMIST! TOT ZO XLIES

~
Hallo. Ik. Schaam. Me. Heel. Erg. Voor. Het. freaking. TWEE. WEKEN. NIET. UPDATEN.

Dit is zooooo erg en het hoofdstuk is echt prut en heel kort en uuuugh. Ik kan nu wel als smoesje gebruiken dat ik het heel druk met school had/heb {wat ook zo is😁} maar ik wist eigenlijk ook niet precies wat ik moest schrijven... MAAR ZIE HIER EEN HOOFDSTUK OM ÉÉN UUR SNACHTS YALALALALA

IK HEB GEWOON 60K LEZERS EN IK BEN ZO BLIJ EN IK SNAP ER NIKS VAN MAAR IK BEN ZO BLIJ EN ASDFGHJKKL THANKYOUSOMUUUUH💖💖💖💖

Het stimuleert me om te schrijven als ik leuke reacties zie *wink* *wink*

xxAshHisDrumsticks

/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\ 

edited