© ကျွန်တော့်မိန်းမကကျွန်တော်သူ့ကိုမချစ်ဘူးလို့ပဲထင်နေတယ် [ဘာသာပြန်]

Chapter 66

[Unicode]

ရှအမေက ကျိုးတုရှေ့သစ်သီးများချပေးနေချိန် ရှယံယံက ပါပီမျက်လုံးလေးများဖြင့် သူ့အားကြည့်နေခဲ့သည်။

ရှအမေ၏နှုတ်ခမ်းဖျားထက် နွေးထွေးသော အပြုံးတစ်ခု ဆောင်ယူထားရင်းဖြင့် သူမကပြောလိုက်သည်။ " ရှယံယံလေးက သားကိုအတော်လေး နှစ်သက်ပုံပဲ သားရဲ့နားမှာပဲ ဒီလိုမျိုးကပ်နေတာ "

ထိုစကားကိုကြားတော့ ကျိုးတုက လှည့်ပြီး သူ့ပေါင်ပေါ်ထိုင်နေသည့် ရှယံယံလေးအားကြည့်လိုက်သည်။ မျက်လုံးနှစ်စုံ အကြည့်ဆုံမိတော့ ရှယံယံက ရုတ်တရက် စိတ်လှုပ်ရှားနေသောမျက်နှာလေးဖြင့် ကျိုးတုအား ' ပါ့ပါး ' ဟုအော်ခေါ်လိုက်လေသည်။

ကျိုးတုရုတ်တရက် ဖြူလျော်သွားရပြီး သူ့ခေါင်းကိုမော့၍ ရှအမေအား ရှင်းပြလိုက်သည်။ " သူကာကွယ်ဆေးထိုးနေတုန်းက အရုပ်ဝယ်ပေးမယ်လို့ ကျွန်တော် ကတိပေးထားတာရှိလို့ပါ။ သူအဲ့အကြောင်းကို တွေးမိသွားလို့ဖြစ်လိမ့်မယ် "

ရှအမေက ရှင်းရှင်းလင်းလင်းကိုသတိရမိပါ၏။ ကျိုးတုက ဖောက်သည်နှင့် တွေ့ဖို့လာသည်ဟု ပြောခဲ့သည့်အကြောင်း။ သူမကအပြုံးလေးဖြင့် ကျိုးတုလက်ထဲက ရှယံယံအားခေါ်ထုတ်လိုက်သည်။ " သားနေ့လယ်စာ မစားရသေးဘူးဆိုရင် ဒီမှာပဲနေပြီးစားသွားပါလား "

ကျိုးတုက ' ဟုတ်ကဲ့ ' ဟုပြန်ဖြေတော့မည့် သူ့နှုတ်ခမ်းလေးအား အတင်းကာရော ပိတ်ထားမိရသည်။

" တောင်းပန်ပါတယ် မွေးစားအမေ ကျွန်တော်ကုမ္မဏီမှာ လုပ်စရာလေးရှိသေးလို့။ ကျွန်တော် အခုပဲ ပြန်ရမယ် " သူစကားပြောပြီးတာနှင့် မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ပြန်ရန်လုပ်လိုက်သည်။ ရှယံယံက ကျိုးတုပေါင်ကိုအတင်းကာရော ဖက်ထားပြီး ထွက်သွားဖို့ကိုခွင့်ပြုဖို့ဆန္ဒမရှိခဲ့ပါချေ။

ရှယောင်က အရှေ့ထွက်လာပြီး သူ့သားကို ကျိူးတုဆီမှပြန်ဆွဲယူ၍ အားလုံးကြားအောင် ပြောလိုက်သည်။ " ငါမင်းကို အပြင်ထိလိုက်ပို့ပေးမယ် "

ကျိုးတုက ရှအမေဆီခပ်မြန်မြန်ကြည့်လိုက်မိတော့ သူ့မ၏အမူအရာက မပြောင်းလဲဘဲရှိနေခဲ့သည်။ သူ့စိတ်ထဲ ထိုလူများနှင့်အတူ ပိုပြီးအချိန်ကုန်ဆုံးချင်သည့်စိတ်တို့က လွန်ဆွဲသလိုဖြစ်ပေါ်လာပြန်၏။