© ကျွန်တော့်မိန်းမကကျွန်တော်သူ့ကိုမချစ်ဘူးလို့ပဲထင်နေတယ် [ဘာသာပြန်]

Chapter 55

[Unicode]

B မြို့သည် မကြာသေးမီနှစ်များအတွင်းမှာပဲ အလွန်လျင်မြန်စွာ ကြီးထွားလာခဲ့သည်။ တစ်ချိန်က မြို့လယ်ခေါင်နှင့် အဝေးမှမြင်နိုင်သော လူနေအိမ်လေးများသည် ယခုအခါ အထပ်မြင့်တိုက်ကြီးများဖြင့် အစားထိုးနေခဲ့လေပြီ။

သူ့ဆဲလ်ဖုန်း နှစ်ကြိမ်လောက်မြည်လာသည့်အချိန်တွင် ကျိုးတုသည် သူ့ကုမ္မဏီရုံးခန်းထဲတွင် စာရွက်စာတမ်းများ ဖတ်နေသည့်အချိန်ဖြစ်၏။

သူကစိုက်ကြည့်လိုက်သော်လည်း စိတ်မသက်မသာဖြစ်စွာဖြင့် သူ့အလုပ်သူဆက်လုပ်နေဆဲပင်။ ဖုန်းကအချိန်ခဏလောက်တိတ်ဆိတ်နေပြီးနောက် ချစ်သူကောင်မလေးမှ သူမကိုလျစ်လှူရှူထား၍ဂျီကျသလိုမျိုး နောက်ထပ်တစ်ဖန် ဆူညံသံများပြုလုပ်လာခဲ့ပြန်သည်။

ကျိုးတုက စိတ်ရှုပ်စွာဖြင့် ထိုဇွဲကောင်းကောင်းဖြင့်မြည်နေသောဖုန်းကို နောက်ဆုံးမှာတော့ ကိုင်လိုက်ရတော့သည်။

" ဘာလဲ? " သူကမကျေနပ်သောအသံဖြင့်မေးလိုက်သည်။

ကျိုးတုအသံကိုလည်းကြားရော အခြားတစ်ဖက်မှ ယောကျ်ားသံက ချက်ချင်းအော်ဟစ်ထွက်လာသည် " ဟုတ်ပါပြီ ခေါင်းဆောင်ကျိုးကြီးရဲ့ နောက်ဆုံးတော့မင်းရဲ့ များပြားလှတဲ့အလုပ်အချိန်ဇယားတွေထဲကနေ ဖောက်ထွက်လာပြီး ငါ့ကိုစကားပြောဖို့အခွင့်အရေးလေး ပေးသနားလာပြီပေါ့လေ! "

ကျိုးတုကသူ့ဖုန်းကိုလက်တစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ထားပေမယ့်လည်း သူ့မျက်လုံးများကတော့ desktop ပေါ်ရှိ စာရွက်စာတမ်းများကိုကြည့်နေသည်။

" မင်းပြောချင်တာကိုပဲ တန်းပြော "

ထိုလူကတော့ ဝမ်ဟောင်ပင်ဖြစ်သည်။ သူကအခုမှ US မှပြန်လာခါစဖြစ်လေ၏။ သူက သူ့မွေးရပ်မြေဖြစ်တဲ့ H မြို့လေးမှာ နှစ်ရက်လောက်နေပြီးနောက် B မြို့သို့အလျင်အမြန်လာခဲ့တာဖြစ်သည်။

ထူးဆန်းသည်မှာ သူနိုင်ငံခြားသို့အပို့ခံရပြီးနောက် ထိုငပျင်းကျောင်းသားဟောင်းလေးသည် မျက်စိပွင့်နားပွင့်ဖြစ်လာပုံရပြီး သူ၏မွေးရပ်မြေမြို့လေးသို့ ဘွဲ့လွန်ဒီဂရီဘွဲ့ဖြင့်ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။ အကယ်၍ ဝမ်ဟောင်သာ စာသင်ရခြင်းကပျော်စရာတစ်ခုဟုသာရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့လျှင် သူသည် ဘွဲ့လွန်ဒီဂရီလေးတစ်ခုလောက်ဖြင့်ရပ်တန့်လိုက်မည်မဟုတ်ဘဲ PbD ဘွဲ့အထိတောင်မှလေ့လာချင်သွားလောက်ပေမည်။