ZawGyi
တစ္ညလံုးအိပ္မေပ်ာ္ခဲ့သည့္ေ႐ွာင္က်န္႔မွာ မနက္ဆယ့္ႏွစ္နာရီေက်ာ္မွသာ ႏိုးလာခဲ့သည္။ သူႏိုးလာသည့္အခ်ိန္တြင္ေတာ့ ညကတတစ္ဖက္သို္ပို႔ပစ္လိုက္သည့္ေစာင္က ျခံဳလ်ွက္သားျဖစ္ေနကာ ေဘးတြင္လည္းမည္သူမွမ႐ွိေတာ့။ ေရမ်ိဳးခ်ိဳး အဝတ္အစားလဲပီးေအာက္ကုိဆင္းလာသည့္အခါ မီးဖိုခန္းထဲတြင္ ဘာေတြလုပ္ေနမွန္းမသိသည့္ ဝမ္ရိေပၚကထြက္လာကာ အျပင္ထြက္ရန္ျပင္ေနေသာသူ႔အား မ်က္ေမွာင္မ်ားကိုၾကဳတ္လ်ွက္ အလိုမက်ဟန္ျဖင့္ၾကည့္လာပီး
"ဒါက ဘယ္သြားမလို႔လဲ?"
ျပန္လည္ေျဖၾကားေပးရေလာက္သည္အထိ စကားေျပာဆိုခ်င္စိတ္လံုးဝမ႐ွိသည့္တိုင္ ေ႐ွာင္က်န္႔မွာအေနာက္ကလူအားေက်ာခိုင္းလ်ွက္
"ကုမၸဏီ"
"တစ္ရက္ေတာင္မနားေတာ့ဘူးလား"
"ေန႔လယ္စာ စားသြား"
"ေ႐ွာင္က်န္႔!!"
အေနာက္ကေနသူ႔အား စကားေတြလွမ္းေျပာေနေသာလည္း ဒီထက္ပိုပီး ဘာစကားမွမေျပာခ်င္ေတာ့သည့္ ေ႐ွာင္က်န္႔မွာ ကားေပၚသုိ႔တက္၍ ကုမၸဏီသို႔သာထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ ကုမၼဏီသို႔ေရာက္သည့္အခါ ယီြပင္းက
"ေ႐ွာင္က်န္႔ ဘာျဖစ္လို႔ရံုးလာရတာလဲ?"
"ေနစမ္းပါဦး ငါ့အလုပ္ငါလာတာ မင္းကဘာျဖစ္ေနတာလဲ?"
"မဟုတ္ဘူးေလ...ပင္ပန္းေနမွာကို"
"ဘာကိုပင္ပန္းရမွာလဲ!!"
စိတ္တိုသြားပံုရသည့္ ေ႐ွာင္က်န္႔ေၾကာင့္ ယီြပင္းလည္း
"ဟို...ဟို..ငါေျပာတာက မေန႔ကပဲ မဂၤလာဧည့္ခံပြဲလုပ္ထားေတာ့ မင္းပင္ပန္းေနမွာစိုးလို႔ေျပာတာပါ"
"ဘာမွမပင္ပန္းဘူး...အခုခ်က္ခ်င္း ငါလုပ္ရမယ့္အလုပ္ေတြကိုလာပီးအစီရင္ခံ"
သူ႔အားပတ္ရမ္းသြားသည့္ ေ႐ွာင္က်န္႔က ရံုးခန္းထဲသို႔ဝင္သြားသည့္အခါမွသာ ယီြပင္းႏႈတ္မွ မခ်ိတင္ကဲ ေရရြတ္လိုက္မိသည္က
"အားေတြေပါေနပံုေထာက္ရင္ တကယ္ပဲမပင္ပန္းဘူးထင္တယ္...ေတာက္!! ဒီေနရာက်ေတာ့ ညံ့လိုက္တာ ဝမ္ရိေပၚရာ"
YOU ARE READING
Meet Point Of Parallel Lines
Fanfictionငယ်စဉ်ကတည်းက အရာရာတွင် အနိုင်မခံအရှုံးမပေးစွာ ပြိုင်ဆိုင်ခဲ့သော လူနှစ်ယောက်... မထင်မှတ်ဘဲ မိဘများက လက်ထပ်လိုက်ကြသောအခါ ညီအစ်ကိုတွေဖြစ်လာကာ တစ်အိမ်တည်း အတူတူနေဖြစ်လာသော်လည်း... ဆုံမှတ်မရှိတဲ့မျဉ်းပြိုင်တွေဟာ တစ်နေ့နေ့ တစ်ချိန်ချိန် တစ်နေရာရာမှာ ဆုံလာ...
