ZawGyi
ေ႐ွာင္က်န္႔ကို ယခုထက္ပိုပီး ေဒါသထြက္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေနရင္းမွ အၾကံေကာင္းရလာသျဖင့္ ခ်က္ခ်င္းပင္ အိမ္ေတာ္သို႔ဖုန္းဆက္ကာ
"အိမ္ေတာ္ထိန္းလီြ ကိုဖုန္းေပးလိုက္"
"ဦးေလးလီြ ကြၽန္ေတာ္ဒီေန႔ ဂုဏ္ျပဳပြဲတစ္ခုလုပ္စရာ႐ွိလို႔။ အဲ့ဒါ အိမ္ေတာ္မွာပဲလုပ္မယ္ လိုအပ္တာေတြျပင္ဆင္ထား"
"ဟုတ္တယ္ ဒီေန႔လုပ္မွာ ညေနေျခာက္နာရီမွာအပီးလုပ္ထား။ လူငါးဆယ္စာေလာက္ပဲ လုပ္ထားရင္ရတယ္"
စီစဥ္စရာ႐ွိသည္မ်ားအားလံုး စီစဥ္ပီးေသာအခါတြင္ေတာ့
"ဟက္! ေ႐ွာင္က်န္႔.....ေ႐ွာင္က်န္႔ ညက်ရင္မင္းရဲ႕ျဖစ္ပ်က္ေနမယ့္ မ်က္ႏွာႀကီးကို အရမ္းကိုျမင္ခ်င္ေနမိပီကြာ။ ျမန္ျမန္ညေရာက္မွပဲ"
----------------------------------------------------
ညေနငါးနာရီတြင္ေတာ့ ဝမ္ရိေပၚတစ္ေယာက္ မေနႏိုင္ေတာ့စြာျဖင့္ အိမ္ေတာ္သို႔အရင္ျပန္သြားေလေတာ့သည္။ ေျခာက္နာရီတြင္ျပင္ဆင္စရာ႐ွိသည္မ်ားအားလံုးပီးဆံုးကာ ဖိတ္ၾကားထားေသာ ဧည့္သည္တစ္ခ်ိဳ႕ပင္ေရာက္ေနပီျဖစ္သည္။ ဧည့္သည္ေတြဆုိသည္မွာ တျခားေသာသူမ်ားေတာ့မဟုတ္ေပ။ အားလံုးမွာ ဝမ္ရိေပၚ၏ အေပါင္းအေဖာ္မ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ေျခာက္နာရီခြဲေက်ာ္သည္အထိ အိမ္သို႔ျပန္မလာေသးေသာေ႐ွာင္က်န္႔ေၾကာင့္ အျမဲတေစ တည္ၿငိမ္ေနတတ္ေသာ ဝမ္ရိေပၚမွာ အၿငိမ္မေနႏိုင္ေတာ့။ ထို႔ေၾကာင့္ ကုမၸဏီတြင္႐ွိေနေသာ ယီြပင္းအား ဖုန္းလွမ္းဆက္ေတာ့သည္။
"ေ႐ွာင္က်န္႔ ျပန္သြားပီလား?"
"ဟင့္အင္း မျပန္ေသးဘူး။ ၾကည့္ရတာ အခုမွျပန္ဖို႔ျပင္ေနတယ္ထင္တယ္"
"ဒီအခ်ိန္ထိမျပန္ေသးဘူးလား သူက"
"ထြက္သြားပီကြ! အခုေလးတင္ သူ႔ရံုးခန္းထဲကထြက္သြားပီ"
"သိပီ အဲ့တာဆို ဒါပဲ"
ေျပာခ်င္ရာေျပာပီးသည္ႏွင့္ဖုန္းခ်သြားေသာ ဝမ္ရိေပၚေၾကာင့္ ယီြပင္းမွာေတာ့
"အဲ့ဒီဝမ္ရိေပၚဟာေလ ေ႐ွာင္က်န္႔ကို ဘာေတြသြားကလိဦးမလို႔လဲမသိဘူး။ ပီးရင္ ႏိုင္တာလဲမဟုတ္ဘဲနဲ႔"
YOU ARE READING
Meet Point Of Parallel Lines
Fanfictionငယ်စဉ်ကတည်းက အရာရာတွင် အနိုင်မခံအရှုံးမပေးစွာ ပြိုင်ဆိုင်ခဲ့သော လူနှစ်ယောက်... မထင်မှတ်ဘဲ မိဘများက လက်ထပ်လိုက်ကြသောအခါ ညီအစ်ကိုတွေဖြစ်လာကာ တစ်အိမ်တည်း အတူတူနေဖြစ်လာသော်လည်း... ဆုံမှတ်မရှိတဲ့မျဉ်းပြိုင်တွေဟာ တစ်နေ့နေ့ တစ်ချိန်ချိန် တစ်နေရာရာမှာ ဆုံလာ...
