The Possessive Mafia Babies (Unedited)

Chapter 67

KING’S POV

Everything seems to be so slow the moment I have seen my wife, my strength seems to disappear that I can not move my foot to stop her. Naiinis ako sa sarili dahil halos abot kamay ko na siya kanina pero tila ba nagging isang panaginip iyon para sa akin na hindi ko mapaniwalaan, I bet my eyes cheated on me but then I realized everything was right. Nasa reyalidad ako pero pinakawalan ko ang pagkakataon.

I went rushing to the hotel we are staying in just to prepare everything, hindi ko man siya nahabol, hindi ko man siya nahawakan, nagkaroon naman ako ng lakas ng loob na makakasama ko din siya, mahahawakan ko din siya. She’s here. She is only hiding here.

May galit man ako sa loob ko dahil matagal na panahon ko na siyang hinahanap, matagal na panahon na akong nangungulila sa kanya, sa mga anak namin, mas nangibabaw ang pangungulila ko.

I am in so much frustration, I am blaming myself, kung bakit hindi ko siya nagawang habulin kanina.

I dialed my right hands number, I need him, them, to do all the search for me. No more business meetings and deals, I have to find my family first.

“Lhander, call the others to come here ASAP. I have seen my wife right in front of my eyes. I believe she’s been here hiding all along. Use my private plane.” Hindi ko na siya  binigyan ng pagkakataong magsalita pa, pagkatapos kong sabihin iyon ay ibinaba ko na ang tawag.

I am searching Cyver’s phone number, I need him to use his skill right now.

“Cyver, while your on your way here, I want you to search for Allestair. She’s been here in Vancouver Canada. Hack every International Airport here to check their record from 8 years ago. All the important information should be sent to me ASAP.”

“Copy boss. You know me, a little information will do. Every things basic for me. Hahahaha.” Mapagmalaking ani nito, rinig ko pa ang may kalakasang pagtipa nito sa computer.

Matapos iyon ay pinatay ko na ang tawag.

THIRD PERSON POV

Klein was on great demised, he did not expect to face such crisis again. Kailangan niyang gumalaw dahil kung hindi ay mawawala sa kanya ang lahat, lahant ng planng ilang taon niya ng pinaghandaan ay mapupunta lang lahat sa wala at hindi siya makakapayag.

Katatapos niya lang kausapin ang kanang kamay niya at ibinilin rito ang mga dapat gawin at paghandaan, sumindi siya ng sigarilyo para sana kalmahin ang sarili  ng may marinig siyang pamilyar na boses. Tila ba sa pagkakataon  na iyon ay ayaw niyang tumingin sa may gawi nito, ayaw niyang tanggapin ang possible niyang makita, pero naglakas loob siyang lumingon para lamang matigagal sa Nakita.

The kids he has been with the whole eight years, is there. Halo-halong takot, galit, pagkamuhi, pagka-bigla at pagtataka ang mga tingin nila.

“Shit!” hindi mapigilang galit na singhal nito dahil sa tingin niya ay umaayon ang pagkakataon sa kanya pero hindi, dahil may dadagdag nanaman sa problema niya.

Malalaki ang mga hakbang na tinungo niya ang gawa sa salamin na elevator pati na ang buong opisina  niya, nagbabaka sakaling mapigilan niya ito. Ng papasara na ang pinto ng elevator ay doon na niya tinakbo pero huli na, hindi na niya ito mabuksan.

Sa takot na mabulilyaso ay kailangan niyang mamili, ang makamkam ang yaman ng Vinumous at maging isa sa mga pinakamalakas at makapangyarihang tao o ang magkaroon ng pamilya na matagal na niyang pinapangarap at inaasam-asam, gusto niyang piliin ang huli pero wala na. Alam na nila at alam niyang kamumuhian siya ni Mystie kung sakaling malaman niya at iyon ang hindi niya hahayaan.