The Possessive Mafia Babies (Unedited)

Chapter 27

ALLESTAIR POV

Nasa kamay ko na ang mamahaling ballpen ni Lhander at hawak ko na ang papel na magpapatunay na kasal kami ni King, kulang nalang ay ang lagda ko para maging valid ito sa mata ng lahat.

I don't know but i hesitated. My mind tells me that I still have the chance to back out, to return to my peaceful life, no King, no mafia but at the bottom of my heart, it says there that this is what i want.

Anong gagawin ko gayong tutol ang isip ko pero ito ang gusto ng puso ko, ang hirap magdesisyon sa isang bagay na hindi ko alam kung pagsisisihan ko sa huli.

Pagsisisihan ko nga ba? Tanong ko sa isip.

"Don't tell me your backing out?" Ani King ng makitang nakatitig lang ako sa papel.

Nakuha niyon ang atensyon ko ngunit hindi ko pa din magawang igalaw ang kamay ko.

Bigla ay pumasok sa isip ko ang nangyari kanina sa hallway, nakakahiya ang pangyayaring iyon lalo pa at nakita kami ni Lhander. Muntik ng natuloy kung sana ay hindi dumating ang lalaki.

"You know Mystie, if you think you are forced, then don't." Concern na ani Lhander. Nawala ang pag-iisip ko sa nangyari kanina.

Tumingin ako sa kanya pagkatapos pero nabigla ako ng marahas na bumaling si King sa kanya and uttered something.

"Don't speak out if it was not needed Gustavo, sometimes it's better to shut our mouth so we can save OUR life." Ani King na nagbabanta. And Lhander being a stoic man, hindi niya pinansin  ang nauna at nakatingin lang sa akin.

Sanay na siya marahil sa lalaki at balewala na lang dito ang pagbabanta niya.

"Lhander, don't ever stare or take a glance of what's mine!" Dagdag niya pang nag-ngangalit ng hindi tinanggal ng lalaki ang titig sa akin.

Namula tuloy ako, nagseselos siguro. Tsk! Napaka-possessive namam masyado.

Bumuntong hininga ako at iniangat ang kamay saka ay pumirma, naisip ko kasing mas pagsisisihan ko sa huli kung palilipasin ko ang pagkakataong makasal sa lalaking to, di bale at mahal ko naman na siya kaya walang problema.

It's too easy to make King fall in-love with me. Sabi ng isip ko.

Ewan ko ba at minsan ay napaka-confident ko sa maraming bagay, like it's a task for me that i really needed to do, perks of being a teacher.

"That's good. But if ever King is doing something inhuman, just tell me, i can stand against him as your lawyer." Seryosong aniya.

"Bwahahahahahahaha." Hindi ko mapigilang matawa ng makita kong batukan siya ni King at agad niyang hinimas ang parte ng ulong natamaan.

Para tuloy silang batang nag-aagawan ng lollipop.

Matalim ang titig na pinakawalan nito sa lalaki at tatayo sana para gumanti ng matigilan kami sa malakas na tili na nanggagaling sa labas ng pinto, marahil ay papasok pa lang.

"Kuya!!!!!!!!! Time to eat na daw!!!!!!!!!" Maarteng ulit pa nito.

"Tsk. Blight, can you please restrain yourself form shouting?" Ani King sa kapatid ng makapasok ito paloob.

Hindi niya ito pinansin at bahagyang tumingin lang sa akin, hindi ako nagpatalo at tumitig din, walang bumawi ng tinginan sa aming dalawa ng magulantang nanaman ako sa tili niya.

"Kyaahhhhhhhhh!!! Kuya naman eh, bakit hindi mo sinabing si ateng maganda pala ang pinili mong maging asawa na nakaaway ko!!!!" Matapos tumili ay naka-pout nitong sabi.

Excuse me, hind niya ako pinili, pinilit niya ako. Segunda ng isip ko.

"By the way ate?" Tanong nito sa pangalan ko.