The Possessive Mafia Babies (Unedited)

Chapter 3

Adriano's POV

Napapakamot akong bumalik sa loob ng sasakyan ng marinig ko si boss, galit nanaman, pero hindi e, palaging galit yan, nasanay na lang din ako.

Tumingin ako sa salamin na nasa harap ko, tulad ng dati, walang emosyon, nakakunot lagi ang noo.

Napapailing tuloy ako, pusta ko, pag eto nainlove gulo buhay nito.

"Now what?" Malamig na tanong niya,

Naramdaman sigurong nakatingin ako.

"Hahaha wala boss" natatawa kong sagot rito.

Lalong pina-ngunutan ako nito at bumaling ang tingin sa akin, susko, magsisimula na ata.

"Just drive the car old thug." Walang modong suhesyon nito ng mapansing wala akong kagalaw-galaw na paandarin ang sasakyan.

Imbes na matakot at maasar sa tawag nito sa akin ay mas lalo akong natawa. Hindi ko tuloy maiwasan ang malakas na pagtawa.

"What's funny?! Tsk!" Nawawalan ng pasensyang saad nito.

"Hahahahaha"

Hindi mapigilang pagtawa ko.

"Bwahahahaha! A-alam niyo boss, pag kayo nainlab, panigurado walang ganyan, ander de saya kayo." Natatawang sabi ko.

"Hindi ko tuloy ma-imagine boss. Hahahaha" dagdag ko pa habang nagpupunas ng luha.

"Just fucking mind your business Adriano!" Aniyang matalim ang boses.

Mabilis nitong kinuha ang baril sa loob ng suot na coat at ikinasa, pagkatapos ay walang alinlangang itinutok sa likod ng ulo ko.

"Or you want me to just fucking end your useless life."

Bigla ay napatigil ako sa tawa at sumeryoso.

Itinaas ang dalawang kamay. Parang sumusuko ang dating.

"Ang kj talaga nitong si boss!" Mahina kong maktol.

Apaka seryoso sa buhay.

Mabilis ulit nitong binawi ang baril at ibinato sa katabing upuan, saka ipinikit ang mata at sumandal, tila nawawalan ng pasensya.

Tsk tsk tsk. Wala pa ding pinagbago. Mainitin pa din talaga ng ulo.

Sinimulan kong bilisan ang andar ng kotse patungo sa lugar na sadya namin, hindi pwedeng ma-late dahil ginto ang bawat minutong nasasayang na oras nito.
___________________

King Lourd's POV

I dont know how many times i sighed. I really hate it when this old thug sprout nonsense things.

I've chose to close my eyes and calm myself. This is what i get of taking this old man with me.

A little while,

And everything went silent, a picture of a girl Suddenly flashed on my mind.

Yung babaeng malapit na naming mabangga. Buti na lamang at alisto si Adriano, muka pa namang wala ito sa tamang wisyo habang naglalakad, pero okay lang.

I dont mind taking people's useless life, i have lots of connection and money to do the work for me, magagawan nila ng paraan para gawing parang walang nangyari ang lahat kung gugustuhin ko.

I tilted my head sideways hoping to forget about the girl.

I forced myself to think about another things, not until my phone rang.

Bagot ko itong kinuha at sinagot, not minding the person behind the call.

"B-boss?" Kinakabahang panimula nito.