25

19.7K 569 163
                                    

Hello, thank you all for reading Date Thy Enemy! Don't hesitate to tell me your thoughts about the story or this chapter.

Happy reading, enjoy!

+ + + + +
Chapter 25
''Kiss''

The tall man leaning on the tree wearing white shirt, dark colored jeans and black boots, looks deliriously handsome and manly. And his tanned skin added to his unwavering appeal.

There's still some distance but I can already recognize him even from a far. At kahit malayo palang nakita ko nang nakaabang na agad ito sa paglapit ko. Who wouldn't recognize such fine man even from a far?

I smiled widely and maneuvered my horse to run faster.

Natawa ako nang makitang hindi na ito nakasandal sa puno at mukhang naglakad ng kaunting hakbang. I only slowed down when I'm already meters away, and finally stopped in front of him.

His dark critical eyes watched my every movement. The way he tilts his head slightly to the side watching me, looks like he's mocking my arrogant move.

Ngumisi ako. ''Hey, love.''

Hindi niya ako pinansin at agad na mas lumapit para humawak sa lubid ng aking kabayo. He guided my horse near the tree, few meters from were his car's parked. Muli akong tumawa pero kinalaunan'y sumimangot dahil hindi na naman pinansin.

I tried getting his attention by slightly poking his arm with my feet. Pero medyo napalakas iyon kaya parang sinipa ko tuloy siya!

Napasinghap ako.

''It's okay.'' he answered immediately even though I didn't ask for an apology yet.

Tinitigan ko si Javier pero abala siya sa ginagawa. When he bend, and his arms were flexed while tying the rope, nakita kong nadumihan ng kaunti ang kanyang puting tshirt.

''Nadumihan...'' tinuro ko ang damit niya ngunit sinulyapan niya lamang iyon at binalewala na.

''Ayos lang.''

Naglahad siya ng kamay para tulungan akong makababa. I'm still guilty about his shirt but my mind's already thinking of naughty things to say. Pinagtuunan ko ng pansin ang kanyang kamay. Ngunit imbes na kunin ang kamay niyang nakalahad, tinaasan ko lamang siya ng kilay at nanatiling matikas ang upo.

''Why don't you hold me on my waist so you can help me properly?''

I let out a smug and proud smirk. Pero agad ding nabura iyon at napalitan ng tili nang hawakan niya ako nang mahigpit sa baywang at buhatin ako pababa.

I was lifted in the air like I didn't even weigh anything! Sa gulat ko sa nangyari ay nahampas ko siya sa braso nang tumapak na ako sa lupa.

I heard his chuckle when he saw my reaction. ''Hindi ba iyon ang gusto mo? Sinunod lang kita.''

I glared at him.

''Yes, but gently!''

Huminga ako nang malalim dahil medyo hindi pa nakakabawi sa ginawa niyang iyon.

''Okay.'' sagot niya na para bang walang alam sa ginawa. ''Next time, I'll be gentle.''

Inirapan ko siya at nauna nang maglakad. He tailed behind me, with his soft chuckle following us as well. He only stopped when I gave him a lingering glance.

''Stop giving me that look.'' he said almost sighing.

''What look?''

He shook his head. At ngayon ay mas nauna nang naglakad.

DATE THY ENEMY | ES:1Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon