Το Πείσμα Της Αγάπης

29

       Ήταν αργά το βραδύ και σχεδόν όλοι μέσα στο πλοίο είχαν κοιμηθεί, το σχέδιο είχε επιτύχει και ο Φρανς για καλή του τύχη διέφυγε κάθε κίνδυνο. Του χρειάζονταν απλός μπόλικη ξεκούραση και για κάμποσο καιρό να μην κάνει απότομες κινήσεις οπού θα μπορούσαν να έκοβαν τα ράμματα στην πλάτη του, καθώς και τακτική αλλαγή των επιδέσμων.

  Με ένα ελαφρύ χτύπημα η Λούση άνοιξε την πόρτα της καμπίνας του καπετάνιου και μπήκε στο δωμάτιο. Ο Μπραντ κάθονταν διπλά από το κρεβάτι του αδελφού του που κοιμόνταν βαθιά, της έκανε νεύμα να περάσει και να πλησιάσει.

- Πως είναι ?

- Θα ζήσει, απλός για λίγο καιρό θα πρέπει να προσέχει της κινήσεις του, οι πληγές ήταν βαθιές δεν αστειευόταν εκείνος ο τύπος, θα συμπλήρωνε κι αλλά, αλλά κοιτώντας την Λούση το ξανά σκεφτικέ και είπε, Μην κατηγορείς τον εαυτό σου δεν είναι δικό σου λάθος.

- Και όμως είναι, αν δεν είχα προκαλέσει όλη αυτή την αναστάτωση, αν δεν είχα φύγει, αν δεν είχα πέσει πάνω του τώρα δεν θα ήταν εκεί ξαπλωμένος να τον ψήνει ο πυρετός.

- Όπως είπε και ο γιατρός ο πυρετός είναι φυσική αντίδραση του οργανισμού, τον κίνδυνο τον πέρασε, μην κατηγορείς τον εαυτό σου, ακόμα και αν δεν σε είχε γνωρίσει τότε ακόμα κι τότε το ίδιο θα έκανε για οποίον του ζητούσε βοήθεια του και ο πατέρας σας του ζήτησε. Ναι είναι άξεστος, κι καμία φορά δεν ξέρω τι σκέφτεται αλλά είναι κάλος άνθρωπος κατά βάθος.

- Ξέρεις με αυτά που μου λες δεν με βοηθάς να νιώσω καλυτέρα...

- Σου λέω απλός να του δώσεις μια ευκαιρία όπως σου έδωσα και εγώ εσένα, μην κρίνεις έναν άνθρωπο χωρίς να τον γνωρίζεις.

- Για να μου αλλάξεις γνώμη για αυτόν όσες τύψεις και να έχω είναι πολύ δύσκολο, κόντεψε να παντρεύει την αδελφή μου με το έτσι θέλω.

- Δεν ξέρω γιατί πήγε να το κάνει αυτό, η αλήθεια είναι ποτέ δεν μου εξήγησε για να είμαι ειλικρινής. Τέλος πάντων θα πάω να φωνάξω κάποιον να έρθει να τον προσέχει για το υπόλοιπο της νύχτας για να πάω να ξεκουραστώ και εγώ λιγάκι. Είπε ενώ χασμουριόνταν από την νύστα.

- Δεν χεριάζετε θα κάτσω εγώ.

- Εσύ ? ρώτησε απορημένος.

- Μην με παρεξηγείς απλός δεν θέλω να του χρωστάω χάρη ούτε να νιώθω τύψεις για ότι έπαθε.