Το Πείσμα Της Αγάπης

26

  Ο Μπραντ χλόμιασε και άφησε το παιδί ελεύθερο, με έναν δυνατό γδούπο έπεσε πίσω στην καρέκλα που ήταν δεμένος δεν μπορούσε να το πιστέψει πως είχαν έρθει έτσι τα πράγματα. Δεν έβγαζαν νόημα όλα αυτά, όμως όσο περισσότερο το σκεφτόταν τόσο ποιο πολύ πίστευε πως όντως πολλά κοβόταν και ράβονταν τέλεια πάνω τους. Ακόμα και ο ίδιος αν δεν ήταν ο ένοχος στα μάτια των άλλων θα πίστευε και αυτός ότι ήταν εγκληματίας.

Ένιωθε το κεφάλι του να βουίζει και το χτύπημα στο κεφάλι του προκαλούσε περισσότερο πόνο σε κάθε προσπάθεια του να το ακουμπήσει.

Όταν επιτέλους σήκωσε το βλέμμα του προς έκπληξη του είδε πως το αγόρι δεν είχε φύγει, δεν είχε κουνηθεί καν από το σημείο που το είχε αφήσει. Μια σκέψη ότι μπορεί να τον είχε σκοτώσει πέρασε αστραπιαία από το μυαλό του και πετάχτηκε όρθιος με αποτέλεσμα να τρομάξει το μικρό που έβγαλε μια τρομαγμένη κραυγή.

- Σε παρακαλώ μην με σκοτώσεις! Φώναξε τρομαγμένο το αγόρι που είχε χάσει κάθε ίχνος του προηγούμενου θάρρους του.

- Δεν θα σε σκοτώσω, αν είναι δυνατόν δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος! Φώναξε λίγο περισσότερο από όσο θα ήθελε με αποτέλεσμα το παιδί να τρομάξει περισσότερο.

- Μα για να σας έχουν επικηρύξει σημαίνει ότι είστε πολύ επικίνδυνοι. Το λένε και οι επικηρύξεις! Είπε το παιδί.

- Έχεις καμιά μαζί σου θέλω να την δω? Ρώτησε ο Μπραντ ήρεμα.

Το παιδί ένευσε και έβγαλε από μια τσέπη μια άφησα και του την έδωσε με ένα τρεμάμενο χέρι.

Προς όλους τους τους υπηκόους του Αγγλικού έθνους με διαταγή του κυβερνήτη και του στρατηγού αγγλικού στόλου :

Δυνατέ αμοιβή 40. 0000 αγγλικών λιρών για την σύλληψη των 2 απογόνους.

- Σε ποσό καιρό είναι η εκτέλεση? Ρώτησε ήρεμος ο Μπραντ.

- Σε περίπου μια βδομάδα από σήμερα αν δεν κάνω λάθος.

Φρανς

Τα πράγματα είναι πολύ άσχημα και για όλα αυτά φταίνε αυτές οι δύο! Ανάθεμα την ώρα καο την στιγμή που βρέθηκαν στον δρόμο μας.

Δεν ξέρω τι με ενοχλεί περισσότερο οι πληγές στους καρπούς μου ή οι χαρακιές στην πλάτη μου.

- Ανάθεμα την ώρα!

-Απορώ πως είσαι ακόμα ξύπνιος είπε ένα φρουρός από έξω.

- Το να κοιμηθώ σε ένα τέτοιο μέρος θα ήταν ποιο θανάσιμο και από τα χτυπήματα της ουράς*οι περισσότεροι θέλουν να μου κόψουν το λαρύγγι. Του αντιζύγισα καθώς εκείνος άρχισε να γελάει.

- Και να σκεφτείς ότι σε θαύμαζα, πόσο έχεις ξεπέσει! Μου απάντησε κι με έφτυσε.

Θεέ μου δώσε μου δύναμη να ζήσω να την πιάσω στα χέρια μου να την πνίξω αυτή και την αδελφή της!. Αν ο Μπραντ δεν βγάλει κάποια άκρη γρήγορα ή αν δεν έρθει κάποιο θαύμα είναι σίγουρο ότι δεν θα προλάβω να φτάσω την κρεμάλα...

Σήμερα

- Μάρα? Τι γυρεύεις εδώ πέρα. Είπε η Λούση στο μικρό κορίτσι ηλικίας γύρω στα δώδεκα με σκούρα μαλλιά και δέρμα, με αγγελικό πρόσωπο και ματιά γαλανά σαν την θάλασσα, που έκανε μια μικρή υπόκλιση καθώς έμπαινε στο δωμάτιο.

- Μις Λούση, καιρό έχω να σας δω.

- Μάρα γλυκιά μου τι σε φέρνει εδώ? Ρώτησε όλο απορία ή Λούση.

- Έχω ένα γράμμα για εσάς. Είπε και το έβγαλε από την τσέπη της φούστα της.

Η Λούση το πείρε στα χέρια της και το άνοιξε καθώς όλες οι κοπέλες είχαν μαζευτεί γύρω της.

Το γράμμα έγραφε.

Σας βρήκα!

Ήταν το μόνο που έγραφε το γράμμα

- Σας παρακαλώ κύριε δεν μπορείτε να μπείτε μέσα σας παρακαλώ περιμένετε!

Ακούστηκε η φωνή μιας υπηρέτριας που μάταια προσπαθούσε να σταματήσει έναν φουριόζο νεαρό, που μπούκαρε απότομα μεστό δωμάτιο των κοριτσιών.

- Μπραντ αναφώνησε η Μάγια μόλις είδε τον άντρα που μπήκε με το έτσι θέλω μεστό σπίτι. Τι στο καλό γυρεύεις εδώ?

- Πρέπει να έρθετε μαζί μου είπε και με μια απότομη κίνηση βρέθηκε μπροστά τους.

- Τι εννοείς, που να έρθουμε ρώτησε μπερδεμένη η Μαρίνα.

- Η μισή Αγγλία σας ψάχνει! Θεωρείστε εξαφανισμένες καταλαβαίνετε?.

Σιωπή επικράτησε στο δωμάτιο, μόνο η Λούση και η Σάντρα ήξεραν για το τι πράγμα μιλούσε ο Μπραντ και εδώ που είχαν φτάσει δεν μπορούσαν να κάνουν πίσω.

- Πως μας βρήκες? Ρώτησε η Σάντρα και έριξε ένα αυστηρό βλέμμα στο παιδί καθώς της είχαν πει να μην έλεγε ποτέ σε κανέναν που έμεναν όταν την είχαν γνωρίσει.

- Μην ρίχνεις το φταίξιμο στο παιδί δεν ήξερε ότι το ακολουθούσα. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου όσο ότι ο Φρανς σε λίγες μέρες θα κρεμαστεί και εγώ τόσο κάνω πλάτες σε εσάς, ειναι ώρα να μου ξεπληρώσει της χάρη που σας έκανα.