Το Πείσμα Της Αγάπης

3

Μάγια

   Σήμερα είναι η μεγάλη μέρα δεν ξέρω γιατί αλλά έχω πολύ αγωνία. Η Φιλ είχε έρθει από πολύ νωρίς στο δωμάτιο μου και δεν έχει σταματήσει να μιλάει για τις δουλειές που έχει για σήμερα, ειλικρινά σε άλλες συνθήκες δεν θα την άντεχα άλλο, αλλά τώρα είμαι πολύ αφοσιωμένη στην όλη υπόθεση. Η μέρα περνά πολύ γρήγορα και χωρίς καν να το καταλάβω έχω ντυθεί και περιμένω να έρθουν οι καλεσμένοι.

Η πόρτα χτυπά και μπαίνει μέσα η Λούση με μία ανοιχτόχρωμη βιολετή τουαλέτα. Πρώτη φορά που ντύθηκε σαν άνθρωπος.

" Μάγια είσαι εκθαμβωτική" είπε κοιτώντας με, με γουρλωμένα μάτια.

" Ευχαριστώ και εσύ καλή είσαι " είπα αλλά μάλλον το παρά πήρε πάνω της καθώς έλαμψε ολόκληρη....

Έπειτα από λίγο με έπιασε αγκαζέ και κατεβήκαμε κάτω.

   Η αίθουσα χώρου ήταν κιόλας γεμάτη κόσμο. Ξαφνικά είδα να κατευθύνεται με μεγάλη ταχύτητά προς το μέρος μου η λαίδη Μαρίνα. Η Μαρίνα και εγώ γίναμε καλές φίλες και περίεργος πολύ δεμένες, είχαμε γνωριστεί τυχαία πέρυσι σε ένα χορό και από τότε κολλήσαμε. Είχε και αυτή μια μεγάλη αδελφή η όποια έλειπε και αυτή από το σπίτι γιατί το είχε σκάσει πριν από δύο χρόνια όταν αρνήθηκε να παντρευτεί τον κακόμοιρο που την παρακαλούσε.... Τι στο καλό επιδημία έπεσε και βαρά όλες τις μεγάλες αδελφές? Αναρωτήθηκα και έριξα μια λοξή ματιά στην Λούση.

Εγώ και η Μαρίνα είχαμε την ίδια ηλικία και τον ίδιο στόχο καθώς και οι δύο κάναμε το ντεμπούτο μας το ίδιο καλοκαίρι.

  Ήταν αρκετά όμορφη, με το σκούρο χρώμα του δέρματος της να κάνει αντίθεση με το πορφυρό κόκκινο της τουαλέτας με τα περίτεχνα χρυσά σχέδια, τα κάστανα μαλλιά έπεφταν σαν χείμαρρος πάνω στους ώμους της συμπλήρωναν την ήδη τελειά εικόνα της κάνοντας την να φαίνεται πανέμορφη.

" Μην με κοιτάς έτσι και εσύ πανέμορφη είσαι"

  Μου είπε και κάρφωσε τα ματιά της στην τουαλέτα μου που είχε το χρώμα του πάγου, ενώ ήταν διακοσμημένη με μικρούς γαλάζιους κρυστάλλους που έδιναν μια άλλη νότα στο φόρεμα. Όταν ξαφνικά κάτι δίπλα μου της τράβηξε την προσοχή. Ωχ θεέ μου τόση ώρα είχα ξεχάσει ότι η αδελφή μου με κρατούσε ακόμα από το χέρι μου, αναστέναξα από μέσα μου και με ένα όσο δυνατόν γίνονταν πιο ρεαλιστικό χαμόγελο είπα.

" Μαρίνα από εδώ η μεγάλη μου αδελφή η Λούση. Λούση από εδώ η λαίδη Μαρίνα"

Οι δύο τους έδωσαν τα χέρια και άρχισαν της φιλοφρονήσεις και τα κομπλιμέντα. Αναστέναξα κάπως δυνατά όταν κατάλαβα πως αυτές οι δύο δεν θα σταματούσαν πολύ γρήγορα την κουβέντα τους.

Έτσι πείρα την Μαρίνα από το μπράτσο αγκαζέ και χαθήκαμε στο βάθος της αίθουσας.

" Η αδελφή σου τελικά δεν είναι τόσο βαρετή όσο την περιέγραφες, μια χαρά μου φάνηκε" μου είπε κάπως παραπονεμένα.

" Δεν την έχεις γνωρίσει ακόμα καλά για να το ανακαλύψεις. Απλός είναι η κάλυψη της πρώτης γνωριμίας"

" Για να το λες εσύ" είπε και άρχισε να με οδηγεί αυτή, αυτήν την φορά προς την πλευρά της αίθουσας που θεωρούσε ότι είχε καλύτερο οπτικό πεδίο για να τα μελλοντικά ονόματα στην λίστα μελλοντικών συζύγων.