Το Πείσμα Της Αγάπης

34

Τα παιχνίδια που μας παίζει η μοίρα καμια φορά είναι απρόσμενα και τελείως άδικα, δεν τα περιμένουμε  άλλα ούτε τα επιδιώκουμε. Όμως για κάποιον που δεν κυνηγάει να αλλάξει την μοίρα του δεν μπορεί απλά να την αποδέχεται και να ζεί με τα πειράγματα της η με την αδιαφορία της.

     Είχαν περάσει αρκετές μέρες απο εκείνο το περιστατικό στο γραφείο του πατέρα της η Λούση ένιωθε ακόμα το κάψιμο των χειλιών του πάνω στο λαιμό της και το σημάδι ήταν ακόμα εκεί να της υπενθυμίζει ότι όλο αυτό που έγινε και δεν ήταν απλός και ένα κατασκεύασμα κάποιου κακού ονείρου.

     Αναστεναξε και κάθησε βαριά πλατιά πάνω σε μια πολυθρόνα στο δωμάτιο της ή τουλάχιστον ότι είχε μείνει απο το παλιό της δωμάτιο μετά την διάρρηξη που είχε γίνει, όλα πλέον είχαν αλλάξει. Το δωμάτιο της  είχε αλλάξει με τέτοιον τρόπο ώστε να μην της θυμίζει τίποτα απο το παρελθόν της, σε άλλη περίπτωση μπορεί να θύμωνε η να ζητούσε να ξανά γινόταν όπως πρίν τον τρόπο και τα χρήματα δόξα τον θεό τα είχαν αλλά εκείνη ευχαρίστησε την τύχη της που πλέον ένιωθε ξένη σε αυτό το μέρος. Ναι ήταν το σπίτι της αλλά πλέον όλα ένα και περισσότερα πράγματα την έδιωχναν μακριά του δεν μπορούσε να είναι το καταφύγιο της για πολύ καιρό ακόμα ούτε μπορούσε να κρύβετε πίσω απο τις λέξεις της απόρριψης.

      Απο την στιγμή που ο Φράνς είχε ζητήσει το χέρι της ο πατέρας της είχε βρει το φώς του, πρώτη φορά στην ζωή της τον έβλεπε τόσο ανακουφισμένος ή για την ακρίβεια δεύτερη η πρώτη ήταν  όταν την ξανά είδε εκείνη και την Μάγια όταν γύρισαν ξανά πίσω στην Αγγλία.. Ακόμα δεν ήταν σίγουρη αν έπραξε σωστά να πουλήσει το πλοίο της και να μείνει παγιδευμένη εδώ για πάντα και με έναν  γάμο να πλησιάζει όλο ένα και ποιο πολύ. Αυτή η σκέψη δεν την έκανε να νιώσει καλύτερα έπρεπε να βρει έναν τρόπο να τον ακυρώσει αλλά πως, ο Φράνς δεν φημίζονταν για άντρας που παίρνει τον  λόγο του πίσω και έπειτα αν κατάφερνε να του αλλάξει την γνώμη στην σειρά ήταν ο Νικόλας που όσο και να τον αγαπούσε και να τον σέβονταν ποτέ δεν θα γινόταν γυναίκα του για εκείνη θα έμενε πάντα ένας απο τους ποιο καλούς της φίλους και αυτό δεν ήθελε να αλλάξει.

      Το μυαλό της άδειασε για λίγο όταν κοίταξε απο το παράθυρο που ο ζεστός ήλιος έκανε την εμφάνιση του πίσω απο τα χειμωνιάτικα σύννεφα και μπόρεσε να δει έστω και για λίγο το γαλάζιο χρώμα του ουρανού σε αυτή την όμορφη χειμωνιάτικη ημέρα. 

      Όταν τα σύννεφα ξανά γύρισαν μόνο τότε πήρε την απόφαση πως με το να κάθεται μέσα και να περιμένει το θαύμα δεν θα γινόταν ποτέ από μόνο του έπρεπε η ίδια να   κάνει κάτι .. βέβαια το τι δεν το είχε βρει αλλά σίγουρα μια βόλτα και λίγος καθαρός αέρας θα βοηθούσε .